Αντιγόνη Πόμμερ - «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;»: Παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 Γράμματα.
Η Αντιγόνη Πόμμερ είναι φίλη φίλου, ο οποίος μου έδωσε το βιβλίο της χωρίς καμία εισαγωγή («Διάβασε και πες μου!»), για να πέσω στα βαθιά – και έπεσα, μια και το «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;» είναι… διαφορετικό. Αστείο, σίγουρα, και γρήγορο, με έναν αξιαγάπητο νεαρό ήρωα που προσπαθεί απεγνωσμένα να αδυνατίσει για να τον προσέξει η Σταυρούλα. Το κακό είναι ότι ο ήρωας, ο Ερνέστος, είναι βαμπίρ. Δράκουλας, κοιμάται τη μέρα και βγαίνει τη νύχτα για να βρει κανέναν ξέμπαρκο, να του πιεί το αίμα. Κι επειδή είναι λαίμαργος, δεν σταματάει σε μερικές γουλιές, πίνει ασύστολα, με αποτέλεσμα να μην κλείνει το καπάκι του φέρετρου, που ισορροπεί πια πάνω στον πισινό του, ενώ η υπερπροστατευτική μαμά του Βανέσα του φέρνει συνέχεια μεζεδάκια από φρέσκο αίμα και τον πιέζει να τρώει.
Η Αντιγόνη Πόμμερ
Ναι, είναι ένα τέτοιο βιβλίο, τύφλα να έχει η Στέφενι Μέγιερ με τα «Χαραυγή», «Λυκόφως» και τις αντίστοιχες ταινίες. Μόνο που ο Ερνέστος μένει με τη μαμά του σε ένα αθηναίικο διαμέρισμα, και πηγαίνει για Μπλάντι Μαίρη στο μπαράκι στο οποίο παίζει πιάνο η Σταυρούλα. Που δεν του δίνει σημασία, έτσι παχουλός που είναι ο καημένος, οπότε τον πιάνει μια ψυχολογία και τρώει κόσμο αβέρτα, χωρίς να μπορεί να συγκρατηθεί. Η ιστορία πιάνει ή αφορά ή γοητεύει σίγουρα μια μεγάλη κατηγορία πιτσιρικάδας, με τον τόσο πολύ διαφορετικό Ερνέστο και την Γκοθ κολλητή του να διασχίζει με την κάπα και τους κυνόδοντες ένα αθηναίικο τοπίο αραδιάζοντας θεωρητικούρες περί έρωτος, ξεπατικωμένες από ρομαντικά μυθιστορήματα… Αλλά είναι και κάτι παραπάνω από Εφηβική Λογοτεχνία: είναι μια σάτιρα της λατρείας της εικόνας… καθόλου δεν μου αρέσει που το γράφω αυτό, κι ας είναι όντως λατρεία της εικόνας όλη αυτή η συνεχής επεξεργασία φωτογραφιών στα σόσιαλ, μαζί με την επεξεργασία των προσώπων των ίδιων, που σιδερώνονται λες κι είναι ντροπή να παχαίνεις, να αδυνατίζεις, να ιδρώνεις, να γερνάς, λες και τα ψωμάκια ή οι σακούλες κάτω από τα μάτια ή οι άστατες τούφες μαλλιών ή οι ατέλειες γενικά στην εμφάνιση, είναι παραπτώματα που πρέπει να διορθωθούν. Γιατί αν διορθωθούν όλα αυτά, η πραγματική ζωή θα γίνει τάχα μου καλύτερη…
Δεν μου αρέσει η έκφραση «λατρεία της εικόνας» επειδή είναι καρα-κλισέ, από την άλλη, το «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;» παίζει με αυτό και με άλλα βαριά κλισέ, οπότε είναι δύσκολο να περάσω στο ντούκου, την έκφραση ή την λατρεία. Το βιβλίο έχει χιούμορ, πλάκα, σατιρίζει, αλλά το κάνει ανάλαφρα και δροσερά, σαν να σου λέει ένα παραμύθι κάποιος με ωραία φωνή. Που δεν έχει τσιμπήσει με την λατρεία της εικόνας ούτε με καμία άλλη λατρεία, εδώ που τα λέμε.
«Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;», μυθιστόρημα, Αντιγόνη Πόμμερ, εκδόσεις 24 Γράμματα.
