Η Εύα Κοτανίδη μένει σπίτι αλλά κάνει πολλά χιλιόμετρα γύρω του

Οι μέρες καραντίνας με βρήκαν σε πάρα πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου. Πανικοβλήθηκα. Πώς θα τα καταφέρω; Αν υπάρχει κάτι που μου δίνει ανακούφιση μέσα στο πένθος, είναι οι φίλοι μου, το να πηγαίνω θέατρο, σινεμά, για ένα ποτό, ένα φαγητό με αγαπημένους... Τώρα; Πώς θα διαχειριστώ τον εγκλεισμό με όλο αυτό που συμβαίνει μέσα μου και έξω μου; Δε μπορούσα να λύσω την εξίσωση με τίποτα. Τι κάνω λοιπόν;

1. Κάνω διαλογισμό. Σχεδόν καθημερινά. Απολαμβάνω τον χρόνο που διαθέτω για να το κάνω, δεν είχα πάντα αυτή την πολυτέλεια πριν. Παίρνω χρόνο για να επικεντρωθώ στον χώρο της non-σκέψης. Μου κάνει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ καλό. Όσο πιο πολύ το καταφέρνω τόσο καλύτερα εξελίσσεται η μέρα μου.

2. Περπατάω. Πολύ. 7-12 χιλιόμετρα τη μέρα. Παίρνω τους δρόμους κυριολεκτικά. Συγγνώμη, κύριε Χαρδαλιά, το Β6 μου ξανοίγεται λίγο μακρύτερα από το ένα χιλιόμετρο γύρω από το σπίτι. Αλλιώς θα τρελαθώ. Περπατάω με μουσική στ'αυτιά, μόνη ή και με παρέα, πρωί, μεσημέρι ή βράδυ. Απολαμβάνω το άδειο κέντρο της πόλης. Ζω μια μαγεία. Νιώθω ότι όλα τα μνημεία στο κέντρο της πόλης δημιουργήθηκαν για μένα, για να τα θαυμάζω την ώρα της βόλτας μου. Παραισθήσεις λόγω του ιού, σίγουρα.

3. Όταν πηγαίνω για περπάτημα παίρνω κάποιες μέρες μαζί μου ξηρά τροφή για τις γάτες που συναντάω στη διαδρομή, κάποιες άλλες σταματάω στην κοινωνική κουζίνα στον Κεραμεικό και παίρνω κάποιες μερίδες φαγητό για τους άστεγους που συναντάω στην ίδια διαδρομή. Έτσι νιώθω και κάπως πιο χρήσιμη μέσα στο υποχρεωτικό pause και δημιουργώ και καινούργιες... συναναστροφές.

4. Μαγειρεύω. Πολύ περισσότερο απ' ό,τι σε φυσιολογικές συνθήκες. Kαι ανακαλύπτω καινούργιες συνταγές. Συνειδητοποιώ πως η μαγειρική είναι ένα είδος δημιουργικού διαλογισμού και την έχω καταβρει. Τελειώνοντας με μια συνταγή νιώθω κούραση και ικανοποίηση, σαν να έχω κάνει γιόγκα ας πούμε, αλλά μου μένει και το γεύμα.

5. Κάνω online yoga. Εντάξει, τι να λέμε τώρα;! Επανάσταση! Έχει πολύ πλάκα. Είμαι ευτυχής που το έχουμε καταφέρει, να 'ναι καλά το zoom και το skype. Είναι από αυτά που μου είχαν λείψει πολύ τώρα που σταμάτησαν όλα... Δεν συγκρίνεται με το live βέβαια, άλλη αίσθηση, άλλη ενέργεια, αλλά και έτσι πολύ ωραία είναι.

6. Κάνω ποδήλατο. Κυρίως στο κέντρο, αλλά και η διαδρομή του ποδηλατόδρομου από τα Πετράλωνα ως το Νιάρχο μου αρέσει πολύ.

7. Διαβάζω. Είμαι στο δεύτερο βιβλίο, ίσως προλάβω και τρίτο; Θα δείξει (είναι και λίγο μεγάλα...)

8. Δουλεύω. Υπάρχουν και project που τρέχουν όπως και εκφωνήσεις τις οποίες κάνω από το σπίτι.

9. Ξεκίνησα και ένα project online ανάγνωσης ποιημάτων στο FB. Λατρεύω την ποίηση και αυτός ο χρόνος μου έδωσε την ιδέα να μοιραστώ την αγάπη μου με τον κόσμο. Με όποιον θέλει να ακούσει. Άλλοι συνάδελφοι διαβάζουν μυθιστορήματα ή παραμύθια... εγώ ποίηση. Προέκυψε από την ανάγκη για δημιουργικότητα η οποία είναι καταπιεσμένη αυτόν τον καιρό. Θα προσπαθήσω να ανεβάσω και τραγούδια, προσπαθώ να το λύσω μιας και on line δεν είναι εύκολο να συγχρονιστείς με τους μουσικούς...

10. Βλέπω σειρές, ταινίες και on line παραστάσεις.

11. Κάνω πολλές βιντεοκλήσεις με φίλους και οικογένεια.

12. Κάνω ασκήσεις ευγνωμοσύνης. Για όλα όσα έχω, όσα είχα και όλα όσα έρχονται. Κάθε μέρα. Ανελλιπώς.

13. Βλέπω και κάποιους ανθρώπους. Ε ναι παιδιά δε γίνεται αλλιώς. Γείτονες, φίλους που είναι κοντά. Και πίνουμε ένα κάτι, παρέα. Και οραματιζόμαστε παθιασμένους εναγκαλισμούς δίχως τέλος και συνωμοσιολογούμε υπέρ μιας Ελλάδας που ορθοποδεί μετά από αυτό και γίνεται καλύτερη. Δεν ξέρουμε πως, κάπως. Συνωμοσιολογούμε υπέρ ενωμένων συνειδήσεων και φωνών προς μια αναπάντεχη βελτίωση. Υπέρ μιας άνευ προηγουμένου ένωσης που παραμένει και πέρα από κορονο-όρια. Υπέρ μιας επαναστατικής ενωτικής δύναμης που θα μας πάει μόνο μπροστά. Όχι πίσω.

Κορον-α-υτά.