Κλωντιάννα: Από το Rising Star στο δικό της μουσικό μονοπάτι

Η Κλωντιάννα είναι νέα, ταλαντούχα και γεμάτη φως και αισιοδοξία. Σε μια συνάντηση που ξεκίνησε και τελείωσε με χαμόγελα και θετική ενέργεια, μοιράστηκε μαζί μας την πορεία της στον κόσμο της μουσικής, από τα πρώτα παιδικά της βήματα μέχρι τη συμμετοχή της στο talent show Rising Star και την κυκλοφορία του πρόσφατου single της «Χορεύω». Ποιες οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει, ποια τα όνειρά της για το μέλλον και τι χρώμα έχει η μουσική της; 

Πότε κατάλαβες πως το τραγούδι είναι αυτό με το οποίο θες να ασχοληθείς επαγγελματικά;
Ανέκαθεν μου άρεσε η μουσική. Από ότι μου έχει πει και η μητέρα μου, όταν ήμουν 3,5 ετών είχα δηλώσει συμμετοχή σε έναν παιδικό διαγωνισμό τραγουδιού, σε μια εκπομπή της Ρούλας Κορομιλά και είχα βγει πρώτη εκεί. Τότε, λοιπόν, κατάλαβαν και οι δικοί μου άνθρωποι αλλά κι εγώ ότι η μουσική είναι κάτι που μου αρέσει πολύ.

Αργότερα σε γνωρίσαμε μέσα από το talent show "Rising Star". Τι θυμάσαι πιο έντονα από αυτή την εμπειρία; Τι σου έχει μείνει;
Θυμάμαι ότι ήθελα πάντα να δηλώσω συμμετοχή σε κάποιον διαγωνισμό. Έτσι το είχα από μικρή, το ήθελα! Στο "Rising Star" έπρεπε να δηλώσεις συμμετοχή εάν ήσουν δεκαέξι ετών. Εγώ ήμουν λίγο πριν τα δεκαέξι, όμως, το ήθελα πάρα πολύ και η οικογένειά μου με στήριξε πολύ σε όλο αυτό. Ήταν πολύ αυθόρμητο. Δήλωσα συμμετοχή και τα πήγα πάρα πολύ καλά μέχρι τον ημιτελικό που έφτασα. Δεν το έχω μετανιώσει καθόλου και ήταν μια πραγματικά πολύ όμορφη εμπειρία.

Ήταν δηλαδή σαν μια δύναμη να σε τράβηξε στον χώρο της μουσικής.
Ακριβώς, ενώ ήμουν αρνητική στην αρχή, γιατί είχα και το σχολείο παράλληλα. Πήγαινα σε μουσικό σχολείο και είχαμε και εννιάωρα τότε. Και η απορία όλων ήταν "πώς τα προλαβαίνεις όλα;" Κι όμως, τα πρόλαβα όλα και ήμουν, θεωρώ, καλή σε όλα.

Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να μην ήταν ερμηνεύτρια; Με τι πιστεύεις θα ασχολιόσουν; 
Εγώ παιδαγωγικά έχω σπουδάσει και μεταπτυχιακό έχω κάνει στη μουσικοπαιδαγωγική, οπότε τώρα θα ήμουν σε κάποιο σχολείο, πιστεύω.

Να πούμε πως φέτος, στις αρχές του καλοκαιριού, μας χάρισες ένα νέο, πολύ φρέσκο single, το "Χορεύω". Θες να μας πεις δυο λόγια για αυτό;
Το σκεφτόμουν πολύ έντονα ότι ήθελα να έχω ένα δικό μου τραγούδι. Οπότε, απευθυνθήκαμε στον Λευτέρη τον Κιντάτο. Είναι ο άνθρωπος που μου έγραψε και τους στίχους και τη μουσική και γενικότερα έχει απασχολήσει όλη την ελληνική μουσική βιομηχανία. Και  κάπως έτσι, ήρθαμε σε επαφή και μου έγραψε το τραγούδι. Με το που το άκουσα είπα "Ωραία, αυτό είναι, αυτό είναι το τραγούδι μου, αυτό θέλω!". Ούτως ή άλλως τα πατήματά μου είναι πάνω στην Αρβανιτάκη, στην Τσαλιγοπούλου. Οπότε σίγουρα θεωρώ ότι και σε μια από αυτές να δινόταν το τραγούδι θα το επέλεγαν. Οπότε, συμφώνησα χωρίς δεύτερη σκέψη και είναι ένα τραγούδι που αγαπώ πάρα πολύ και μπορείς να το ακούσεις σε όλες τις εποχές, και το καλοκαίρι και το χειμώνα.

Τι θέλεις να νιώθει ακριβώς ο κόσμος όταν ακούει το "Χορεύω"; Πώς το σκέφτεσαι;
Από τη μία σκέφτομαι κοπέλες που φοράνε φορέματα την ώρα που ετοιμάζονται να βγουν, να πάνε να συναντήσουν τον αγαπημένο τους, χαρούμενες κλπ. Από την άλλη, δεν είναι κακό να το ακούει και ένα αγόρι. Γιατί εντάξει, είναι πιο θηλυκός ο στίχος με ένα κόκκινο φόρεμα κλπ. Αλλά παρ' όλα αυτά θέλω έτσι όπως το ακούει ο άλλος να του βγάζει μια θετική αύρα, ένα θετικό vibe που θα πει "Αχ να το ξανακούσω γιατί μου άρεσε, μου έφτιαξε τη διάθεση". 

Αν η μουσική σου ήταν χρώμα, ποιο νομίζεις ότι θα ήταν και γιατί;
Ροζ εκατό τοις εκατό. Θεωρώ ότι όλα τα τραγούδια που έχουμε διασκευάσει έχουν μια θετική αύρα που όποιος το ακούει αφήνει ένα χαμόγελο. Και τα σχόλια που παίρνω από τις διασκευές κάτω από τα βιντεάκια μου είναι "Με έκανες και χαμογέλασα ενώ είχα μια δύσκολη μέρα" ή "Γύρισα από τη δουλειά, είδα το βίντεο σου και μου έφτιαξες τη μέρα". Και πραγματικά εμένα αυτά με γεμίζουν. Είναι φάρμακο για μένα όλα αυτά.

Και μπορούμε να βρούμε όλα αυτά τα βίντεο και στο Instagram και το TikTok σου.
Ναι, ναι. Στο TikTok έχω κατά βάθος τον περισσότερο κόσμο, αλλά και στο YouTube μπορεί να μπει κανείς και να ακούσει τραγούδια μου.

Αν έπρεπε να περιγράψεις το στυλ σου με τρεις λέξεις που δεν είναι μουσικές λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
Χορός, αισιοδοξία, και χαμόγελο. 

Αν η ζωή σου είχε μέχρι στιγμής ένα soundtrack, ποιο θα ήταν το τραγούδι που θα περιέγραφε καλύτερα την αύρα της Κλωντιάνα;
Ο Άδωνης. Είναι ένα πάρα πολύ χαρούμενο τραγούδι. Έχει μέσα, όπως θα ξέρεις στίχους πιο ανέμελους, πιο καθημερινούς. Που πραγματικά, αυτό είμαι εγώ. Είμαι ανέμελη, είμαι στον δικό μου κόσμο και είμαι πάντα χαρούμενη. Πολλές φορές με ρωτάνε "Καλά, εσύ είσαι χαρούμενη 24 ώρες το 24ωρο;" Και τους απαντώ πως υπάρχουν και δύσκολες μέρες, αλλά πάντα σκέφτομαι αισιόδοξα. Έτσι; Δεν ξέρω, λέω ότι είναι απλά μια μέρα άσχημη. Δεν είναι όλη σου η ζωή, δεν είναι όλη σου η εβδομάδα, δεν είναι όλος ο μήνας.

Αν μπορούσες να συνεργαστείς με έναν καλλιτέχνη από οποιαδήποτε εποχή, ποιον θα διάλεγες; 
Από την τωρινή εποχή θα διάλεγα σίγουρα τον Γιάννη Κότσιρα. Τον θαυμάζω. Είναι ένας καλλιτέχνης που έχω πολύ ψηλά. Θα ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ μαζί του. Η φωνή του είναι αψεγάδιαστη. Έχει μια εκφραστικότητα μοναδική και θεωρώ πως θα κάναμε ένα πολύ καλό ντουέτο. Μακάρι να συμβεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Θα διαβάζω τη συνέντευξη που κάνουμε τώρα και θα λέω “Κοίτα, έγινε!” 

Πριν βγεις στη σκηνή ή πριν μπεις στο στούντιο για να ηχογραφήσεις, έχεις κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό που ακολουθείς; 
Πρέπει σίγουρα να έχω φάει για να μην πεινάω, γιατί αλλιώς γίνομαι πολύ γκρινιάρα. Αν φάω, όλα λειτουργούν καλά και δεν είμαι ποτέ αγχωμένη. Νιώθω απλά πως πάω πρώτα να περάσω εγώ καλά και ύστερα να περάσει κι ο κόσμος. Όσο για το θέμα της ηχογράφησης, σίγουρα πρέπει να έχω προετοιμάσει την φωνή μου, να μην είμαι άρρωστη να έχει κάποιο τεχνικό πρόβλημα. Από εκεί και πέρα, όταν είναι να εμφανιστώ σε κάποιο Live, σε κάποια σκηνή, είμαι ο εαυτός μου. Ακόμα και κάποιο λάθος να συμβεί, δεν πειράζει! Σημασία έχει η θετική ενέργεια που έχεις. 

Θα μας πεις κάτι που δεν έχεις αποκαλύψει ποτέ δημόσια αλλά θα ήθελες να ξέρει το κοινό σου; 
Ναι, πως σε όλο αυτό που κάνω και ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο που ασχολούμαι ακόμα περισσότερο με τα social media, δίνω όλο μου το “είναι”. Δίνω πολύ κόπο και πολύ μεράκι σε αυτό που κάνω και θεωρώ ότι με τον καιρό θα ανταμειφθώ. 

Τι δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίσει μια κοπέλα στη δική σου που ξεκινάει από νωρίς την πορεία της στον καλλιτεχνικό χώρο;
Ο δικός μας χώρος (μουσικός) είναι δύσκολος, όπως άλλωστε και κάθε χώρος καλλιτεχνικός. Η διαιτερότητα στο δικό μου το κομμάτι είναι το είδος που έχω επιλέξει, πιο έντεχνο, περισσότερες διασκευές. Γιατί το κοινό προτιμά συνήθως το πιο “εύκολο”, πιο λαϊκό, κι εγώ έχω πάρει έναν άλλο δρόμο, μια πορεία που νιώθω πως υπηρετώ όπως πρέπει και δεν θα άλλαζα για κανέναν λόγο. 

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο; Πραγματοποιήσιμο ή μη.
Θα ακουστεί πολύ μεγάλο αλλά δεν πειράζει, θα το πω. Θα ήθελα μια μέρα να έχω 10.000 άτομα που να έρχονται να ακούσουν μόνο εμένα. Είναι πολύ μεγάλο, το ξέρω, αλλά θα το ήθελα πάρα πολύ. Μακάρι να γίνει. Κι αν δεν γίνει όμως, δεν πειράζει, δεν σταματάω την προσπάθειά μου. Ούτως η άλλως, τώρα ξεκίνησα. 

Τι θα έλεγες σε ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την μουσική αλλά φοβάται την προβολή ή την αποτυχία;
Σίγουρα θα του έλεγα πως πρέπει να περάσει από κάποια στάδια. Κι εγώ δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα τώρα θα το κάνω. Έχω τελειώσει κλασικό τραγούδι, ήμουν σε μουσικό σχολείο, πήγαινα σε ωδείο, δηλαδή δούλεψα για όλα αυτά. Δεν είναι απλά ότι είπα “Ωραία, ας ξεκινήσουμε να τραγουδάμε”. Οπότε πιστεύω πως θα πρέπει να προϋπάρξει δουλειά. Είτε με έναν δάσκαλο είτε σε κάποια σχολή. Κι όλα αυτά γίνονται σιγά σιγά. Είναι πολύ σπάνιο το να κάνει κάποιος κάτι πολύ μεγάλο και να καταφέρει να παραμείνει. Το να κάνεις ένα καλό τραγούδι και μετά από αυτό να μη σε γνωρίζει κανείς στον χώρο, είναι πολύ εύκολο. Οπότε πιστεύω πως όλα θέλουν τον χρόνο τους, βήμα βήμα και ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του αστέρι πάνω από το κεφάλι του και αυτό που αξίζει, θα το πάρει με τον καιρό. 

Ακούστε ολόκληρο το Podcast εδώ.