Yako Trio / Δρόμοι, άνθρωποι, στιλ, ιδέες, τάσεις, γεύσεις, ήχοι, τέχνη και urban μητροπολιτικό πρόσημο. Μια καθημερινή ανταπόκριση με όλα τα νέα και σφραγίδα 100% Θεσσαλονίκη.
Πίσω, πολύ πίσω στον χρόνο, από τη Θεσσαλονίκη του 2025, που είναι η πατρίδα των Yako Trio, στη Σμύρνη του 1903. Εκεί γεννήθηκε ο Γιάννης Κωνσταντινίδης, πατριάρχης των ελαφρών σουξέ «Λες και ήταν χθες», «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου» και μιας εκατοντάδας ακόμα χιλιοτραγουδισμένων χιτ στην Αθήνα των Μεσοπολεμικών επιθεωρήσεων και ρομαντισμών τύπου «μαραμένα τα γιούλια κι οι οι βιόλες» και «Πάμε σαν άλλοτε» (Κωνσταντινίδης και αυτό).
Πριν συνοφρυωμένοι οι κατέχοντες διορθώσετε πως «αυτά είναι του Κώστα Γιαννίδη και όχι του Γιάννη Κωνσταντινίδη»), θα παραθέσω τον ψόγο της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών στον εύκολο, όπως τον κατηγορούσαν οι κουλτουριάρηδες, ήχο εκείνης της εποχής: «Είναι τραγούδια που γαργαλούν απλά το αυτί του ακροατή, μια μουσική απλή που όσοι τη γράφουν ικανοποιούν απλά τον βιοπορισμό τους ή και τον τυχοδιωκτισμό τους». Λογικό δεν ήταν που ο Γιάννης Κωνσταντινίδης (σπούδασε σύνθεση και πιάνο στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου και στο Ωδείο Στερν), μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα, να μετατρέψει πανικόβλητος το Γιάννης σε Κώστας και το Κωνσταντινίδης σε Γιαννίδης, προκειμένου να βιοποριστεί σαν μαέστρος και συνθέτης «τιποτένιων», κατά το σινάφι, τραγουδιών; Λογικότατο.
Έτσι ο Κωνσταντινίδης - Γιαννίδης κατάφερε χάρη στις δύο καλλιτεχνικές περσόνες του να γράψει ραδιοφωνικά σουξεδάκια, αλλά και να συνθέσει μουσικές για οπερέτες και κωμωδίες, χωρίς να καραδοκεί η δαμόκλειος σπάθη των «σοβαρών». Ή χλεύη όπως «κρίμα τις σπουδές τις κλασικές και τα ωδεία τα συμφωνικά σας, κύριε».Διχασμένη προσωπικότητα; Καθόλου! Ο Γιαννίδης έγραφε τα «εύκολα», ο Κωνσταντινίδης έγραφε για τους «σοβαρούς» και ορίστε το σκορ: 2 δωδεκανησιακές σουίτες, 3 ελληνικούς χορούς, έναν κυκλαδικό, τη Μικρασιατική Ραψωδία και πολλές ακόμα μουσικές δωματίου.
Καιρός να μπουν στο παιχνίδι και οι Θεσσαλονικείς Yako Trio, μια τζαζ τριπλέτα από τη Θεσσαλονίκη, εξίσου κουλτουροσπουδαγμένη και παιδεμένη μουσικά σε ελληνικά ωδεία και παγκόσμιας κλάσης σχολές του εξωτερικού όπως ο Κωνσταντινίδης - Γιαννίδης στα νιάτα του. Ενθουσιασμένοι οι Θεσσαλονικείς από τους Δέκα ελληνικούς σκοπούς για κουιντέτο πνευστών, τη Μικρή Σουίτα σε δωδεκανησιακά θέματα για βιολί και πιάνο, τα 5 τραγούδια της προσμονής, τα 8 Δωδεκανησιακά, τα 8 Μικρασιάτικα και τα 20 τραγούδια του ελληνικού λαού, διάλεξαν για όνομα το Yako, εκ του Ya-ννης και του Ko-νσταντινίδης!
Τόσο ξεκάθαροι ως προς το ταυτοτικό-καταγωγικό τους, οι Μακεδόνες τζαζίστες Λέανδρος Πασιάς (πιάνο), Βαγγέλης Βραχνός (κοντραμπάσο) και Γιώργος Κλουντζός-Χρυσίδης (τύμπανα) παίζουν μια φίνα κοντρολαρισμένη τζαζ όπου ελληνικά δημοτικά τραγούδια, κουλ μποπ, αφρικανικοί ρυθμοί και συμπαντικές πολυρυθμίες παράγουν μια υπερβατική μουσική προσέγγιση. Έτσι το καταπιεσμένο «δισυπόστατο», που ο Κωνσταντινίδης-Γιαννίδης φρόντιζε να μην το μπερδεύει, οι Yako το παίζουν fusion και ακομπλεξάριστα.
Το 2017 κυκλοφόρησαν το Ode to Yannis, κατά κάποιον τρόπο μια απονομή ποιητικής δικαιοσύνης στον «δάσκαλο». Το 2021 επέστρεψαν με το OdesSea, εξίσου διττό, καθώς σχετίζεται με την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη και τη δική τους στη Θεσσαλονίκη μετά το πέρας των σπουδών τους στο εξωτερικό. Τα περί Οδυσσέα ήρθαν να διατρανώσουν την πεποίθηση πως εδώ έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση σχήματος που βαδίζει με πολύ συγκεκριμένο όραμα.
Αυτές τις δύσκολες μέρες, τις αμήχανες, τις βαριές, ακούω και ξανακούω στο ριπίτ τις δυο δουλειές τους, ηχογραφημένες δια χειρός Γιώργου (μέγα) Πεντζίκη, συνειδητοποιώντας πόσο αρμονικά, στιλιστικά, τρυφερά, ελεγχόμενα αυτοσχεδιαστικά και απόλυτα μετρονομημένα παίζουν τα μεγαλειώδη τους. Μεγαλειώδη. Δεν ξέρω πότε θα ξαναπαίξουν στον Ορατό, το κλαμπ της Στρατηγού Σφέτσου, δίπλα στα Διοικητικά Δικαστήρια, που κατάφερε να συσπειρώσει μεγάλο κομμάτι της θεσσαλονικιώτικης σκηνής της τζαζ. Όπως και δεν γνωρίζω αν μαζί τους θα ανεβεί στο πάλκο και ο υπερσαξοφωνίστας James Wylie, εάν μένει ακόμα στα μέρη μας και δεν αποδήμησε σε άλλα πιο εύκρατα μουσικά κλίματα. Ακούγοντας όμως τα The Call, Afromacedonian, The Dance of Zallogo και Indian Dream, τολμώ να πω πως οι Yako Trio πρέπει να παίζουν πιο τακτικά στον Ορατό, όπως έκαναν στη Νέα Υόρκη ο Μπιλ Έβανς στο Village Vanguard ή o Μάιλς Ντέιβις και ο Κολτρέιν στο Καφέ Βοημία. Bop It boys!
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Ο Ασάφ Αβιντάν μιλάει στην Athens Voice για τον νέο του δίσκο, τις δυσκολίες και όσα του έλειψαν από τις ζωντανές εμφανίσεις, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Floyd
15°
