Η συνάντηση του Γιάννη Αγγελάκα και του Παύλου Παυλίδη επί σκηνής είχε από την πρώτη φορά μορφή γιορτής.
Το Σάββατο το βράδυ στην πλατεία Νερού η γιορτή κορυφώθηκε, έκανε χώρο στη συγκίνηση, στη νοσταλγία και στην αίσθηση που μπορεί να χαρίσει η σύμπραξη δύο καλλιτεχνών που σημάδεψαν μια εφηβεία που ξυπνούσε κι έβρισκε φωνή μέσα από τα συγκροτήματά τους. H Φωνή της Αθήνας και το Athens Voice Radio 102.5 ήταν εκεί.
Το στοίχημα όμως που κερδήθηκε και από τους δύο δεν είναι η νοσταλγία και η ανταπόκριση των παλιών τους φαν, αλλά το ένθερμο αγκάλιασμα ενός πολύ νεανικού κοινού που ήταν αγέννητο την εποχή που αυτά τα συγκροτήματα έδιναν το στίγμα τους στην ελληνική ροκ σκηνή ίσως και τη διαμόρφωναν.
Γιορτή, λοιπόν, γιατί το βασικό συστατικό μιας γιορτής είναι να περάσουν όλοι καλά, κάτι που αποτέλεσε το βασικό συστατικό του κλίματος που δημιουργήθηκε στη συναυλία του Σαββάτου.
Προς το τέλος της βραδιάς συνάντησα έναν φίλο που έχει παρακολουθήσει την πορεία και των δύο καλλιτεχνών τα τελευταία είκοσι χρόνια. Καθόταν ήρεμα στο μπαρ κάτω από τη γιγάντια οθόνη παρακολουθώντας τη συναυλία μεν, συζητώντας με την κοπέλα που σέρβιρε δε.
«Τι έγινε; Τους βαρέθηκες τόσα χρόνια;» τον ρώτησα σκόπιμα, για να πάρω την πιο εμπεριστατωμένη απάντηση που μπορούσα.
«Εδώ είναι μια ιεροτελεστία βασισμένη στην ειρωνική αντιμετώπιση όσων επιμένουν να βάζουν ταμπέλες “μαύρων γκρουπ” νομίζοντας πως τους άφησαν στο παρελθόν και “ξεμπέρδεψαν με δαύτους”. Όμως η απαισιοδοξία είναι η αισιοδοξία με ρεαλισμό, στο τέλος πάντα υπάρχει χαμόγελο και φως. Για να μπορείς να γιορτάζεις τη φωτιά τη γιορτή, την απώλεια, τον πόνο, τον κάθε μικρό θάνατο και τον μεγάλο ατέλειωτο κόσμο πρέπει πρώτα απ’ όλα να τα έχεις ζήσει!»
*O Γιάννης Αγγελάκας και οι 100°C & ο Παύλος Παυλίδης και οι Β-movies θα συνεχίσουν να το γιορτάζουν 7/6 στη Λευκωσία, 9/6 στο Ηρακλειο ΤΕΙ και 16/6 στη Θεσσαλονίκη, στη Μονή Λαζαριστών.
**ο φίλος που εμπεριστατωμένα σχολίασε, ήταν ο στιχουργός Βασίλης Μανέλας.
12°
