«5 χειμώνες, 6 καλοκαίρια». Βγήκες νικήτρια, όπως λέει ο Θανάσης;
Χαχααα… μεγάλη κουβέντα το νικήτρια. Σίγουρα αντιμετώπισα όλα τα κομμάτια με τρυφερότητα και αλήθεια, και νομίζω πως τελικά βγήκα κερδισμένη συναισθηματικά από όλο αυτό. Είναι σαν να διαβάζω και να τραγουδάω ποίηση και μου αποκαλύπτονται κάθε φορά άλλα νοήματα. Είναι μαγικό.
Από ηπειρώτικο μοιρολόι μέχρι ιστορίες που ανθίζουν. Πόσο δύσκολο ήταν να καταλήξεις στα 15 κομμάτια του άλμπουμ;
Ναι, διαφορετικά τραγούδια… Ήταν δύσκολο και εύκολο μαζί. Ο Θανάσης είχε τον πρώτο λόγο στην επιλογή των τραγουδιών, αλλά και αρκετή δουλειά με το υλικό στην αρχή, και έπειτα ήμασταν και μαζί στο χωριό και ακούγαμε και διαλέγαμε μαζί με τον Μάκη Πελοπίδα τον ηχολήπτη του. Ο Θανάσης δεν ήθελε να παρέμβουμε καθόλου στο live και να διορθώσουμε. Ήθελε να είναι πραγματικά live δίσκος, όπως πρέπει να είναι γενικά οι ζωντανές ηχογραφήσεις. Υπερελάχιστα πράγματα άλλαξαν. Άσχετο, αλλά το φοβερό μου το είπε ο ηχολήπτης μου, ο Δημήτρης Δημητριάδης. Συζητούσαμε για ένα δίσκο που βγήκε πριν λίγα χρόνια και μου λεει: κρατήσανε απ’ τα ζωντανά μόνο τα παλαμάκια!
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου στίχος από τα τραγούδια αυτά; Αυτή την περίοδο, τουλάχιστον.
Ουυυυ… πάρα πολλοί στίχοι μ’ αρέσουν. Αυτή την περίοδο έχω φάει κόλλημα μ’ αυτό: «Το νερό στη Βάλια Κάλντα είναι πιο ζεστό απ’ το αίμα, έτσι εκεί τα μανιτάρια κάνουν την αλήθεια ψέμα»
Οι πιστοί σωματοφύλακες είναι οι άνθρωποι οι φανεροί και οι αφανείς, είναι οι φίλοι που παίζουμε μαζί, οι γονείς μου, η αδερφή μου, οι φίλοι που είναι εκεί απ’ την πρώτη στιγμή. Οι πιο πιστοί μου σωματοφύλακες στο live είναι ο Σπύρος Μοσχούτης και ο Δημήτρης Δημητριάδης, που είναι μαζί από την αρχή που έφτιαξα την μπάντα μου, αλλα και τα άλλα παιδιά (Θάνος Σταυρίδης, Γιάννης Κονταράτος, Σταύρος Ρουμελιώτης, Κωνσταντίνος Ζουγανέλης) είναι εγκάρδιοι σωματοφύλακες που έχουν μπει στη φάση τα τελευταία χρόνια και αντιμετωπίζουν όλο αυτό που κάνω με ευγένεια και αγάπη, σα να ’ναι δικό τους, ένα κομμάτι από τη ζωή τους.
Ποιο γεγονός σε συγκίνησε περισσότερο μέσα στο 2016;
Με συγκίνησαν και με συγκινούν όλοι οι άνθρωποι που κάνουν κάτι, που προσφέρουν ανιδιοτελώς χωρίς να το μαθαίνει κανείς… και συνεχίζουν και το κάνουν το 2016, το 2017 ή το 3047. Και έτσι, για μια στιγμούλα, το ’16 συγκινήθηκα αρκετά από μια γιαγιά στο Βογατσικό Καστοριάς που άνοιξε το σπίτι της σε τρεις οικογένειες προσφύγων και τους έδωσε τη στέγη και όλο της το περιβόλι και πια ζουν όλοι μαζί σαν να ’ταν από πάντα οικογένεια.
Στόχοι. Μεγάλη λέξη, κάπως σαν όνειρα… Προσωπικά θα ήθελα να καταφέρω να μείνω στο νησί μόνιμα, κάτι που το παλεύω καιρό έχοντας υπόψιν μου τις ευκολοδυσκολίες. Να ξεκινήσω μαθήματα βελονισμού, να μάθω να πλέκω, να ξεκινήσω μαθήματα hang-drum και διάφορα κουλά. Α, και θέλω δειλά-δειλά να μάθω beat box. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου... Τώρα, κοινωνικά ή ανθρωπιστικά όνειρα, θέλουμε 170 σελίδες. Είμαι πολυλογού.
Ποιο ήταν το καλύτερο live της χρονιάς;
Πολλά είναι τα καλά live και είναι όμορφο αυτό. Αν ειναι να ξεχωρίσω, όμως, θα ήταν Θεσσαλονίκη το χειμώνα, Βύρωνας με Θανάση και Πάρος στο φίλο μου τον Μανώλη.
Σε τι να ελπίζουμε μετά από τόσα χρόνια συνεχόμενης κρίσης; Ακούγεται κάτι ενθαρρυντικό για το 2060 και μετά, λέει…
Ελπίζουμε στην αληθινή αγάπη και την αλληλεγγύη να μας βγάζει καθημερινά από την αηδία της κρίσης και ελπίζουμε να γίνει κάτι πιο απτό για να καλυτερεύσει η ζωή όλων και να μην είναι υποσχέσεις μονάχα. Αν καταφέρουμε το «από το εγώ στο μαζί» θα αλλάξει το σκηνικό και επίσης αν μιλάμε και πράττουμε όταν βλέπουμε κάτι απαράδεκτο, δεν μπορεί, θα νικήσουμε, έτσι γίνεται στον Αστερίξ.
Τι ακούς από τις νεότερες γενιές που αγαπάνε τα τραγούδια σου και σε ακολουθούν στις συναυλίες σου;
Χαχααα… ακούω φωνές. Πολλά ακούω όμορφα, δυνατά και συγκινητικά, αλλά δεν λέω, ας κρατήσουμε και κάτι κρυφό.
Σε όλους όσοι αγαπάνε τη μουσική θα έλεγα να ασχοληθούν με όλη τους την καρδιά όσα κι αν συμβαίνουν. Να κάνουν ό,τι έχουν στο κεφάλι τους και συνέχεια να μαθαίνουν και να παίζουνε με φίλους, όπου είναι ο εαυτός τους, χωρίς μιζέρια και τσιμπιριμπό και «ναι μεν αλλά». Απλά να παίζουν και να γουστάρουν, με σεβασμό και αγάπη για όλο αυτό! Α και να κάνουν κάμπινγκ στο πουθενά. Αυτά τα ολίγα από μένα, δεν ξέρω αν βοήθησα.
Tι μουσική βόλτα ετοιμάζεις για το Kremlino;
Στο Κρεμλίνο γίνεται ένα μυσταγωγικό και έντονο ταξίδι για μένα, έτσι κάπως νιώθω μέσα μου. Τουλάχιστον αυτό συνέβη στην πρώτη παράσταση. Τραγούδια πολύ αγαπημένα που τα συνδέω με πολύ προσωπικές μου αληθινές ή φαντασιακές στιγμές, 5 χειμώνες, 6 καλοκαίρια, τραγούδια που έγραψα εγώ και άλλα που γίνανε δικά μου σε βάθος χρόνου χωρίς να είναι δικά μου. Γενικά ποτέ δεν είναι ίδιο το πρόγραμμα που κάνω, γιατί δεν υπάρχει πρόγραμμα!
Info: Kremlino, Καραΐσκου 119, Πειραιάς, 2104100010. Έναρξη: 22:30. Eίσοδος €12 με μπίρα ή κρασί, €10 με ποτό (φοιτ. ανέργων). Ελάχιστη κατανάλωση: 25 ευρώ σε τραπέζι. Προπώληση: viva.gr, 11876, Public, Seven Spots, Reload, Media Markt, Eυριπίδης. Στις 17/12.
Το τελευταίο της άλμπουμ «5 Χειμώνες, 6 Καλοκαίρια» με ηχογραφήσεις, από τις κοινές της εμφανίσεις με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, κυκλοφορεί σε παραγωγή της «Αχός».
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
11°
