Πλατεία Κοραή, Καραΐσκου 119, δίπλα στα γραφεία του ΚΚΕ, σε ένα γεμάτο Κρεμλίνο, είδαμε να εμφανίζεται η Ματούλα Ζαμάνη το περασμένο Σάββατο. Χώρος προσεγμένος και με καλή ακουστική, ερμηνεύτρια και show-woman που ξεσηκώνει τα πλήθη. Η καλύτερη μουσική συντροφιά, μυστικό επιτυχίας για το απόλυτο Σαββατόβραδο.
Η Ματούλα Ζαμάνη είναι από τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες και όχι άδικα. Ανεβαίνει στη σκηνή. Μοιράζει χαμόγελα και η θετική της αύρα μας συνεπαίρνει σε ένα μουσικό ταξίδι με προορισμό τη διασκέδαση. Απλό κορίτσι, εκρηκτική προσωπικότητα. Με την παιδικότητα και την αυθεντικότητά της, καταφέρνει να μας πλημμυρίζει συναίσθημα.
Μας θυμίζει Περασμένους Καλοκαιρινούς Έρωτες και μας μεταφέρει σε άλλο τόπο και χρόνο. Σαρκάζει το πόσο εύκολα οι άνθρωποι πουλούν τα συναισθήματα, σε ένα τραγούδι που θα ακούσουμε στον νέο της δίσκο. Ερμηνεύει το «πριν», το οποίο έχουμε ήδη αγαπήσει. Μας μιλά για 5 χειμώνες, 6 καλοκαίρια που πέρασαν με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Καιγόμαστε και σιγολιώνουμε μαζί της. Ύστερα, μας ταξιδεύει σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, «ξένος για σένανε κι εχθρός και η ζωή μου ένας γκρεμός» για να μας φτάσει ως τη Νορβηγία.
Η Ματούλα θα ξανανέβει στη σκηνή, για να μας πει ότι την έκανε μπανιστιρτζού η αλήτισσα του φύση, κι ύστερα να μιλήσει για εκείνον με τα βουνά, με τα ουρανού τα μαύρα σύννεφα και με τις πηγές που ζούνε μοναχές. Ζούμε τον κάθε στίχο, μας παρασέρνει η μελωδία σε μια ατμόσφαιρα συναισθηματικά φορτισμένη. «Έχω λίγο τρακ, σήμερα», θα εξομολογηθεί αυτοσαρκαζόμενη. «Είναι περίεργοι και οι πλανήτες αυτό το διάστημα».
Περίεργοι οι πλανήτες, πολλά τα συναισθήματα, ακόμα πιο πολλή η μουσική. Η Ματούλα είναι το αιώνιο εκείνο παιδί που με την ενέργειά της μας ξεσηκώνει, μας διασκεδάζει. Είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας, μπερμπάντισσα γυναίκα που ανεβαίνει στη σκηνή και την κάνει δική της, καλλιτέχνης με star quality, ερμηνεύτρια με ψυχή και συναίσθημα.
Μαζί της επί σκηνής, ο Σπύρος Μουσχούτης στα τύμπανα και τα pads, ο Γιάννης Κονταράτος στο βιολί, ο Θάνος Σταυρίδης στο ακορντεόν και τα πλήκτρα, ο Σταύρος Ρουμελιώτης στην ηλεκτρική και την ακουστική κιθάρα και ο Κωνσταντίνος Ζουγανέλης στο μπάσο Στο sound design Δημήτρης Δημητριάδης, στο lights design, η Μελίνα Ζερβάκη.
Και "επειδή η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος", η βραδιά αυτή θα επαναληφθεί - για όσους δεν τα κατάφεραν ή για όσους δεν ήταν αρκετή η μία φορά - και το επόμενο Σάββατο 17 Δεκεμβρίου. Και μία ημέρα νωρίτερα, στις 16/12, ο ρεμπέτης Δημήτρης Μυστακίδης, ο οποίος έχει χαρακτηρτιστεί ως ο Johnny Cash της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
