Ο Δημήτρης Γκέλμπουρας και τα «απαγορευμένα» σχέδιά του

Στη σημερινή εποχή οι graphic designers έχουν αυξήσει κατά πολύ το πεδίο των δραστηριοτήτων τους, δημιουργώντας από περίτεχνο οπτικοακουστικό υλικό μέχρι ολοκληρωμένα πακέτα επικοινωνίας. Καθώς η τεχνολογία συνεχίζει την αλματώδη πρόοδό της, αντίστοιχα το μέλλον του design φαίνεται να έχει όλο και πιο συναρπαστικές νέες δυνατότητες. Με την ανάπτυξη της εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας (AR και VR) αντίστοιχα, ενσωματώνονται όλο και περισσότερα στοιχεία σε ένα σχεδιαστικό έργο και έτσι πολλές φορές οι σύγχρονες δημιουργίες γίνονται πραγματικά καθηλωτικές. Το graphic design είναι ένας δυναμικός και συνεχώς εξελισσόμενος τομέας, ο οποίος συνδέεται άμεσα με τις σύγχρονες επιταγές του marketing και του προσωπικού ή εταιρικού branding. 

Ο Δημήτρης Γκέλμπουρας θεωρεί τον εαυτό του ως έναν ερασιτέχνη φωτογράφο, γενικότερα όμως δηλώνει παθιασμένος με την αποτύπωση του κόσμου γύρω του. Αντίστοιχα προσεγγίζει και τη δουλειά του graphic designer, με ειδίκευση σε περίτεχνες εταιρικές ταυτότητες, το branding και τις λύσεις οπτικού σχεδιασμού. Εδώ και πολλά χρόνια, ο σχεδιασμός ενός λογοτύπου ή μιας εταιρικής ταυτότητας έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ περισσότερο από την αποτύπωση κάποιων σχεδίων στο χαρτί. Το σωστό «branding» αποτελεί ουσιαστικά μια δήλωση, έναν τρόπο τόσο διαφοροποίησης από τον ανταγωνισμό όσο και οικοδόμησης μιας ουσιαστικής αμφίδρομης σχέσης με το πελατολόγιο. Ως φωτογράφος ωστόσο, o Δημήτρης Γκέλμπουρας δε φαίνεται να διαχωρίζει τις δύο αυτές ιδιότητες στο πλαίσιο της δουλειάς του, με το συνδυασμό των δύο αυτών κόσμων να προσδίδει την αύρα του «απαγορευμένου» στο έργο του.

Ο καλλιτέχνης ανέλαβε πρόσφατα του εικαστικό κομμάτι του 25ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Η ιδέα πίσω από την οπτική ταυτότητα του Φεστιβάλ ήταν η συντομογραφία του, καθώς και το στοιχείο της κλακέτας, ως αναφορά στο ρυθμό του κινηματογραφικού γυρίσματος. Ένα ακόμα project του Δημήτρη Γκέλμπουρα που έκανε αίσθηση πρόσφατα ήταν η καλλιτεχνική διεύθυνση και φωτογράφηση για τη φθινοπωρινή-χειμερινή σειρά #Allgender της Modus Vivendi, στο πλαίσιο της συμπεριληπτικότητας στη μόδα για όλες τις ταυτότητες φύλου. Στο περιθώριο της φετινής γιορτής του γαλλικού και γαλλόφωνου κινηματογράφου, ο κος Γκέλμπουρας μίλησε στην Athens Voice για την προσέγγισή του στη φωτογραφία και το branding, μέσα από τα projects και τις κατά καιρούς συνεργασίες του.

- Το portfolio και η δουλειά σας έχουν τον τίτλο «Forbidden.Designs». Πού ακριβώς έγκειται το απαγορευμένο στο design και την οπτική επικοινωνία; Είναι δουλειά της τέχνης και της φωτογραφίας να σοκάρει απαραίτητα;

Με το Forbidden.Designs, θέτω το ερώτημα αν μπορούμε να πούμε «τι είναι τέχνη και τι όχι», «τι είναι η αισθητική και τι όχι», σε μια καθημερινότητα που τα πάντα κρίνονται από όλους. Συστήνω λοιπόν τη δουλειά μου και την αισθητική μου ως «απογορευμένη» εξαρχής. Δημιουργώ δηλαδή τη βάση για διάλογο με τον αποδέκτη, διότι το design και η οπτική επικοινωνία είναι ένας διαρκής διάλογος με το κοινό. Στη δουλειά μου λοιπόν αλλά και σε ό,τι αφορά την αισθητική μου, το «απαγορευμένο» έρχεται ως ερώτηση, όχι ως αντίσταση, ούτε για να σοκάρει. Από την άλλη η τέχνη (που είναι κάτι διαφορετικό από την οπτική επικοινωνία) νομίζω ιδανικά οτι θα ήθελα να πρωτοπορεί και να μας εξελίσσει ως κοινωνία, ακόμα και με τον δύσκολο τρόπο, που εμπεριέχει το να σοκάρει… Νομίζω, ή και το εύχομαι.

- Πώς διατηρείται το προσωπικό σας στυλ όταν τα projects που αναλαμβάνετε είναι εντελώς διαφορετικά; Ποια είναι τα στοιχεία και οι επιρροές που έχουν διαμορφώσει αυτό το στυλ;

Έχω μια έμφυτη ροπή προς στοιχεία όπως το typography, τη minimal προσέγγιση, το black & white ως βάση στο design αλλά και τη χρήση της φωτογραφίας ως υλικά. Είναι όμως αρκετά δύσκολο να διατηρηθεί ατόφιο το προσωπικό μου στυλ σε όλα τα projects, ειδικά εφόσον η οπτική επικοινωνία είναι το επάγγελμα μου, όχι ένα hobby. Θα ήταν όμως και βαρετό, αν όλα τα projects είχαν εντελώς το δικό μου προσωπικό στυλ. Το interaction με τον κάθε πελάτη είναι ενδιαφέρον και με εξελίσσει. Εχω την τύχη να δουλεύω πάνω σε αυτό που αγαπώ από μικρός και αυτό γεννάει την έμπνευση που χρειάζομαι καθημερινά. Η οπτική επικοινωνία και το design είναι εφαρμοσμένες τέχνες και τα projects που έρχονται είναι εντελώς ετερόκλητα, έχουν διαφορετικές ανάγκες και πάντα υπάρχει ο παράγοντας του προσωπικού στυλ του κάθε πελάτη. Εκεί λοιπόν, προσπαθώ η προσωπική μου αισθητική και αυτό που θέλω να πω να έρχεται σε αρμονία με τα ζητούμενα του πελάτη. Αυτό όμως για να είμαι ειλικρινής δεν επιτυγχάνεται πάντα.

Θα μπορούσα να σου πω δεκάδες προσωπικότητες ως επιρροές που είχα και έχω από την τέχνη και το design, ωστόσο στο σήμερα οι επιρροές είναι πιο καθημερινές όπως η αισθητική των κοντινών μου ανθρώπων, οι προτάσεις τους για παραστάσεις, θέατρα, μουσεία, μουσικές, ρούχα. Αλλά ταυτόχρονα και πολλά design agencies στην Ελλάδα και το εξωτερικό που με εμπνέουν και με εξελίσσουν ως designer.

- Πείτε μας για τη σειρά φωτογραφιών «All Gender». Αναφέρεστε στο instagram σε μύθους της Αρχαίας Ελλάδα και της ιστορίας. Πώς γίνεται αυτή η σύνδεση;

Σε όλα τα projects που αναλαμβάνω, επιθυμώ και προσπαθώ να υπάρχουν αναφορές και storytelling. Στη σειρά φωτογραφιών «All gender», στην οποία έκανα το art direction και τη φωτογράφηση, σκοπός μας ήταν να δημιουργηθεί έδαφος για διάλογο περί συμπεριληπτικότητας στη μόδα για όλες τις ταυτότητες φύλου. Η πηγή έμπνευσης που ορίσαμε με την ομάδα του περιοδικού Antivirus, και τη Modus Vivendi, ήταν το εργαστήρι κεραμικής και γλυπτικής του κυρίου Γκούμα, που χρησιμοποιήθηκε για να «ντύσει» διακριτικά και δημιουργικά τα μοντέλα, δίνοντας αναφορές από μύθους της αρχαίας Ελλάδας, παντρεύοντας έτσι το κλασικό με το μοντέρνο, κάτι που με ενδιαφέρει πολύ σαν στοιχείο στη δουλειά μου. Η σειρά φωτογραφιών ALL GENDER σχεδιάστηκε από όλη την ομάδα για να εστιάσει στο σεβασμό στον αυτοπροσδιορισμό και σε κάθε σωματότυπο.

- Με ποια κριτήρια επιλέγονται τα projects και οι συνεργασίες σας;

Πλέον σημαντικοί παράγοντες είναι η αισθητική που θα δοθει σε ένα νέο project, η διάθεση του πελάτη αλλά και το πώς νιώθω εγώ σχετικά με αυτό. Για παράδειγμα πρόσφατα συνεργάστηκα με τη Θετική Φωνή, το Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδος και σχεδιάσαμε μαζί την καμπάνια ενημέρωσης για δωρεάν και γρήγορες εξετάσεις για τον HIV με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα AIDS. Projects όπως αυτό με φέρνουν στη θέση να μπορώ να συμβάλλω από την πλευρά του designer στην επικοινωνία ενός τόσο σημαντικού ζητήματος. Εκεί λοιπόν είναι το σημείο που η δουλειά μου στην οπτική επικοινωνία, νιώθω οτι μπορεί να γίνει ένα μικρό λιθαράκι ακτιβισμού. Κι αυτό για μένα είναι συγκινητικό.

- Τι σημαίνει για εσάς η συνεργασία με το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Ποια είναι τα σημεία από τα οποία ξεκίνησε η προσέγγισή σας και τι θέλετε να καταδείξετε μέσω της δουλειάς σας;

Να ένα project που η προσωπική μου αισθητική συναντήθηκε πολύ ωραία με την ομάδα επικοινωνίας και την ομάδα που ηγείται αυτού του project! Συνεργάζομαι τα τελευταία τέσσερα χρόνια με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος. Στο πλαίσιο αυτό μου ανατέθηκε ο σχεδιασμός του branding του επετειακού 25ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Για έναν designer, είναι challenging και ταυτόχρονα εξαιρετικά ενδιαφέρον να αναλαμβάνει το συνολικό art direction ενός διεθνούς Φεστιβάλ. Η οπτική ταυτότητα του λοιπόν εστιάζει σε δύο στοιχεία. Πρώτον στη συντομογραφία της ονομασίας του Φεστιβάλ, δηλαδή FFF (από το Festival du film francophone), ακολουθώντας το design trend στο χώρο του branding και της οπτικής επικοινωνίας, δηλαδή συντομογραφία και bold - strong typography, στοιχεία που αγαπώ πολύ. Ταυτόχρονα χρησιμοποιεί το στοιχείο της κλακέτας, σε αφαιρετικό μίνιμαλ σχεδιασμό, ως παραπομπή στο ρυθμό του γυρίσματος και το vibe του σινεμά. Τα δύο αυτά στοιχεία, το typography και η μίνιμαλ αποτύπωση της κλακέτας, δημιουργούν μια στιβαρή βάση ως οπτική ταυτότητα που κλείνει στο μάτι στους φανατικούς του σινεμά και στοχεύει στο να δοθει εμφαση στην επετειακή διοργάνωσης που κλείνει 25 χρόνια, αλλά ταυτόχρονα πραγματοποιείται το 2025. Αυτό ήταν από την αρχή στόχος της δυνατής ομάδας του Φεστιβάλ, να εστιάσουμε στον εορτασμό των 25 χρόνων. Γι’ αυτό και επιλέχθηκαν, εκτός από το μαύρο ως βάση και όλα τα έντονα χρώματα της χρωματικής παλέτας της ταυτότητας, αποσκοπώντας σε κατι φωτεινό, γιορτινό, έντονο. Παράλληλα τα χρωματα παραπέμπουν το κάθε ένα σε μια από τις κατηγορίες των ταινιών του φεστιβάλ και ολοκληρώνουν έτσι την οπτική επικοινωνία της διοργάνωσης.