Ο φακός του φωτογράφου Πέτρου Πουλόπουλου πάει όπου πηγαίνουν τα πόδια του. Και τα πόδια του έχουν φτάσει αρκετά μακριά. Συλλέκτης στιγμών. Ο δρόμος είναι το δικό του playground, τα ταξίδια είναι η πρώτη του αγάπη, η φωτογραφία η κύρια ασχολία του.
Χαζεύοντας το portfolio του μπορείς να κάνεις τις δικές σου μαντεψιές. Άγριες νύχτες στο Τόκιο, τα χίλια πρόσωπα της Νέας Υόρκης, οι ανώνυμοι ήρωες της Αθήνας, οι επαρχίες όπως είναι. Καταπιάνεται ως σκηνοθέτης με βιντεοκλίπ, αφιερώνει χρόνο για το project «Under the Acropolis» και φροντίζει όσο μπορεί να ζει τη στιγμή. Ας μιλήσουν οι εικόνες.
Ποια ερεθίσματα σε οδήγησαν στην ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία; Τα πράγματα είναι απλά: ήμουν 19 χρονών, μια μέρα έπιασα στα χέρια μου την αναλογική φωτογραφική μηχανή του αδερφού μου, άρχισα να τραβάω και δεν σταμάτησα ποτέ.
Σου έχει διδάξει κάτι η ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία μέχρι στιγμής; Και αν ναι, τι; Το μεγαλύτερο μάθημα είναι πως η ζωή είναι το εδώ και το τώρα και κάθε στιγμή έχει τη δική της αυτόνομη αξία.
Σε μια εποχή που ο αμφιβληστροειδής δέχεται έναν καταιγισμό εικόνων, με ποια κριτήρια ξεχωρίζεις ένα δυνατό στιγμιότυπο; Η εικόνα για εμένα είναι ένα μέσο έκφρασης συναισθήματος. Το δυνατό στιγμιότυπο είναι εκείνο που τεχνικά και αισθητικά καταφέρνει να συγκεντρώσει όλη την ουσία της στιγμής.
Μέσα από τα ταξίδια σου, ποιους τόπους θεωρείς πιο ενδιαφέροντες φωτογραφικά; Όλοι οι τόποι έχουν ένα ενδιαφέρον και μπορούν να δώσουν καλές φωτογραφίες. Εγώ προσωπικά ενθουσιάζομαι περισσότερο από τις μεγαλουπόλεις και τις αντιθέσεις τους.
Πόσο δύσκολο είναι να πλησιάσεις έναν άγνωστο στο δρόμο και να τον φωτογραφίσεις ανεπιτήδευτα; Όσο δύσκολο είναι να ζητήσεις ένα τσιγάρο από έναν άγνωστο στο δρόμο.
Ποιους φωτογράφους θα πρότεινες να τσεκάρει κάποιος που ξεκινά τη σχέση του με τη φωτογραφία; Θα αναφέρω αυτούς που άλλαξαν τον τρόπο που αντιμετωπίζω τη φωτογραφία: Andre Kertesz, Garry Winogrand, Eugene Richards και Nan Goldin.
Αυτή την περίοδο τρέχει και η έκθεσή σου «Eye is another» στο Barrett. Τι ακριβώς θα συναντήσουν όσοι την επισκεφτούν; Μπορούν να δουν μια επιλογή street φωτογραφιών και πειραματισμών τόσο από τα ταξίδια μου όσο και από τις περιπλανήσεις μου στη πόλη. Θα έλεγα πως είναι περισσότερο μια αναδρομική παρουσίαση της δουλειάς μου.
Η street φωτογραφία καταλαμβάνει κυριαρχεί στη δουλειά σου. Τι προσπαθείς να διερευνήσεις δημιουργικά; Γενικά είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που ζουν τη στιγμή και για αυτό ασχολούμαι με τη φωτογραφία. Τα στημένα concept και οι στουντιακές φωτογραφίες μου αρέσουν αλλά μάλλον η street φωτογραφία ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία μου. Είμαι εθισμένος στο rush της στιγμής, όταν πλησιάζεις το θέμα και έχεις την ευκαιρία για ένα και μόνο κλικ.
Ζεις από τη φωτογραφία ή όχι; Και πώς τα φέρνεις βόλτα; Τα τελευταία χρόνια ζω από αυτό. Δεν είναι εύκολο αλλά όλα είναι θέμα επιλογής και επιμονής.
Τι εξοπλισμό χρησιμοποιείς; Τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιώ την Canon 6D σε συνδυασμό με κάποιους σταθερούς φακούς.
Υπάρχει κάποια προσωπικότητα που θα ήθελες να έχεις την ευκαιρία να φωτογραφήσεις; Τον Screamin' Jay Hawkins και οι εξηγήσεις είναι περιττές...
Υπάρχουν do’s & don’t’s στη φωτογραφία; Do: «Go for your subject». Don’t: «Don’t get overexcited».
Ποια θεωρείς πώς μπορεί να είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για ένα φωτογράφο στο τέλος της ημέρας; Σημασία στο τέλος δεν έχει αν θα γυρίσεις στο σπίτι με «καλές» φωτογραφίες ή όχι, αλλά ότι έχεις ζήσει τη στιγμή ακόμη κι αν δεν καταφέρεις να την αποτυπώσεις.
Ακολουθήστε τη δουλειά του Πέτρου Πουλόπουλου εδώ και εδώ. Η έκθεση φωτογραφίας του «Εye is Another» στο Barrett (Πρωτογένους 11) συνεχίζεται μέχρι τις 30 Ιανουαρίου.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
12°
