Γιώργος Μουρούτης: Ο Φούσκας μας ήταν ένα από τα βασικά μας κριτήρια για να επιλέξουμε την Τζια για καλοκαιρινό προορισμό μας, αφού προσαρμόστηκε αμέσως σε έναν τόπο εξαιρετικά φιλικό για τα κατοικίδια
Στην Τζια βρέθηκα πρώτη φορά για διακοπές πριν από ακριβώς 13 χρόνια, περισσότερο ως αγχωτική επιλογή, μια και βρισκόταν μόλις μία ώρα από την Αθήνα. Έκτοτε δεν έλειψα ούτε ένα καλοκαίρι από το νησί.
Όμως οι φετινές διακοπές θα είναι για μένα και την Όλια δύσκολες, γιατί θα είναι οι πρώτες χωρίς τον Φούσκα, τον σκύλο μας, που μόλις πριν από λίγες μέρες μάς άφησε. Και θα είναι δύσκολες, γιατί ο Φούσκας μας ήταν ένα από τα βασικά μας κριτήρια για να επιλέξουμε την Τζια για καλοκαιρινό προορισμό μας, αφού προσαρμόστηκε αμέσως σε έναν τόπο εξαιρετικά φιλικό για τα κατοικίδια. Κάπως έτσι, ο Φούσκας μάς γέμισε αναμνήσεις, με κορυφαίες τους έρωτές του με τη Ρίτα, τον ανταγωνισμό του με τις οικόσιτες γάτες, τον τρόμο του για τα κουνούπια, το πλατσούρισμά του στις απόμερες παραλίες, αλλά κυρίως την απογευματινή βόλτα που απολάμβανε στην παραλία του Οτζιά, λίγο πριν την μπλε ώρα. Την Τζια την αγαπώ και πολλές φορές, όταν θέλω να γαληνέψω, σκέφτομαι τον εαυτό μου να ζω μόνιμα στο νησί και –ιδανικά– να εργάζομαι από εκεί. Δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να φαντάζομαι την καθημερινότητά μου...
Θα ξυπνάω το πρωί πίνοντας τον καφέ μου με θέα τον κόλπο του Οτζιά, θα κάνω τη βόλτα μου στο Λιβάδι, μήπως και προλάβω τους φρέσκους σκάρους από τα ψαροκάικα που μόλις σήκωσαν τα δίχτυα τους, θα σταματάω για τον καφέ και πρωινό πολιτικό κουτσομπολιό στον Τζίμη, θα ανηφορίζω στον Αρισταίο για ψωμί και φρεσκοφουρνισμένη πίτα.
Μετά, αν έχει μπουνάτσα ή νοτιά, θα κολυμπάω με τις ώρες στον κόλπο του Οτζιά, πάντα με μάσκα, για να συναντιέμαι στον βυθό με τα κοπάδια από μαγιάτικα, κέφαλους, μουρμούρες, σουπιές και χταπόδια. Όταν τελειώνω από το μπάνιο, θα σταματάω για τσίπουρο στο ταβερνάκι του Οτζιά. Αν έχει βοριά, θα επιλέγω το Σπαθί με τον λευκό βυθό, τις Ποίσσες, τον Κούνδουρο ή τα υπέροχα Ξύλα, όπου κόβει ο αέρας, ενώ, αν θέλω να μείνω όλη τη μέρα σε μια παραλία, θα κατηφορίζω –ανάλογα με τον καιρό– στις απάτητες παραλίες του νησιού, που διατηρούν ακεραία την παρθένα ομορφιά τους.
Το απόγευμα θα πηγαίνω για μια υπέροχη πεζοπορία στο εξαιρετικό δίκτυο μονοπατιών του νησιού, κι αν βρίσκω παρέα θα φτάνω μέχρι την Καρθαία, μία από τις τέσσερις αρχαίες πόλεις-κράτη της Κέας, όπου σε μαγνητίζει το αρχαίο θέατρο, ο ναός του Πυθίου Απόλλωνος και ο ναός της Αθηνάς. Εναλλακτικά, θα ανηφορίζω στην Ιουλίδα, την πιο όμορφη Χώρα των Κυκλάδων, για να φτάνω μέχρι και τον Λέοντα, το πελώριο υπαίθριο γλυπτό της αρχαϊκής εποχής, που, λαξεμένο σε σχιστόλιθο, με στάμπες από βελούδινα, πράσινα και χρυσαφιά βρύα, προστατεύει ακόμα την Ιουλίδα από τις νύμφες.
Πιο αργά, θα κατηφορίζω στο Βουρκάρι, μήπως προλάβω το ηλιοβασίλεμα και το φρέσκο ψάρι στις Εννέα Κόρες του Πέτρου, που πήραν τ’ όνομά τους από τις εντυπωσιακές πήλινες Κόρες, οι οποίες βρέθηκαν ακριβώς δίπλα στον προϊστορικό οικισμό. Και αμέσως μετά, αν δεν έχω εντοπίσει κάποια ενδιαφέρουσα ταινία στο θερινό σινεμά της Κορρησίας, θα περπατάω παράλληλα με τη θάλασσα στο «κοσμικό» Βουρκάρι ως το Aqua (που αγωνίζεται να διατηρήσει την αίγλη του παλιού Βινύλιου) για ένα χαλαρό ποτό.
Και κάπου στο Βουρκάρι θα συναντάω τη δική μου Τζια, που είναι οι άνθρωποί της και οι κοινές μας αναμνήσεις… Τον Γιώργο και τη Γεωργία, τον Σταμάτη και τη Λίλα, τον Χάρη και τη Νίκη, τη Μαρία, τον Άγγελο, τον Κωνσταντίνο, τη Μάνια με τον Άγγελο, τον Διαμαντή και τον Κοσμά, τη Λίλιαν και τον Μάρκο, τον Δώρο με τη Μάντυ, τη Βίκυ, ίσως και τα ανίψια μας, που πρωτοήρθαν διστακτικά για εμάς και ρίζωσαν για τα καλά στο νησί…
* Ο Γιώργος Μουρούτης είναι δημοσιογράφος, εκδότης, ιδρυτής & CEO των Athens Bookstore Publications.
16°
