8 αληθινά μέρη από διάσημους πίνακες που μπορείς να επισκεφτείς

Οι περισσότεροι κάποια στιγμή έχουμε δει έναν πίνακα ζωγραφικής τόσο εντυπωσιακό που θα θέλαμε να μπορούμε να μπούμε μέσα σε αυτόν και να γίνουμε κομμάτι του. Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, ο Πωλ Σεζάν, ο Κλωντ Μονέ, ο Πιερ-Ωγκύστ Ρενουάρ, ο Έντβαρτ Μουνκ και ο Γκραντ Γουντ φρόντισαν ώστε αυτή η επιθυμία να είναι πραγματοποιήσιμη με κάποια από τα έργα τους, όπου απεικονίζουν τοποθεσίες που μπορούμε να επισκεφτούμε και σήμερα.

Το Καφέ Η Νύχτα (Εξώστης καφενείου τη νύχτα του Βίνσεντ βαν Γκογκ)

Το 1888 ο Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ βαν Γκογκ επισκέφτηκε τη γαλλική πόλη Αρλ, όπου ολοκλήρωσε κάποια από τα πιο διάσημα έργα του, αλλά και έκοψε το αυτί του με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της πόλης να ζητήσουν τη νοσηλεία του σε άσυλο. Ένα από τα πιο γνωστά του έργα που δημιουργήθηκαν και εμπνεύστηκαν στην πόλη της νότιας Γαλλίας είναι το «Εξώστης καφενείου τη νύχτα» (Café Terrace at Night), το οποίο ζωγράφισε από μία γωνία της Πλατείας ντυ Φορούμ με θέα την διάσημη πλέον βεράντα του καφέ με την κίτρινη τέντα. Το έργο, αν και ανυπόγραφο, επιβεβαιώνεται ως δημιούργημα του Ολλανδού καλλιτέχνη από τρεις επιστολές –εκ των οποίων η μία ήταν προς την αδερφή του– που το περιγράφουν λεπτομερώς, αλλά και από την ύπαρξη του, χαρακτηριστικού του βαν Γκογκ, έναστρου ουρανού.

Το καφέ υπάρχει ακόμα στην Πλατεία ντυ Φορούμ και μπορούν να το επισκεφτούν όλοι όσοι το «ζήλεψαν» από τον πίνακα του βαν Γκογκ. Μάλιστα πλέον φέρει και το όνομα «Το Καφέ Η Νύχτα» (Le Café La Nuit) προς τιμήν του πίνακα που το έκανε γνωστό, ενώ πολλοί το γνωρίζουν και με την δεύτερη ονομασία του, «Καφέ Βαν Γκογκ».

Το ατελιέ του Σεζάν (Νεκρή φύση του Πωλ Σεζάν)  

Ο Πωλ Σεζάν υπήρξε ιμπρεσιονιστής ζωγράφος που γεννήθηκε στη νότια Γαλλία στην Αιξ-αν–Προβάνς, όπου και έστησε το ατελιέ του και διέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Σεζάν μεταξύ άλλων έργων του δημιούργησε και μία σειρά από πίνακες ζωγραφικής που αναπαριστούσαν την νεκρή φύση, για την οποία έμπνευση αποτέλεσαν πολλά από τα αντικείμενα και τα έπιπλα που υπήρχαν μέσα στο ατελιέ του, από κανάτες και κουρτίνες έως γύψινα αντικείμενα.

Πολλά από αυτά μπορούμε να τα συναντήσουμε μέχρι και σήμερα, αφού το ατελιέ του Σεζάν –που άλλοτε ήταν μία απλή αγροικία– βρίσκεται ακόμα στην Αιξ–αν–Προβάνς και είναι ανοιχτό στους επισκέπτες, οι οποίοι δύνανται να δουν αρκετά από τα αντικείμενα που κάποτε ήταν πηγή έμπνευσης του Γάλλου καλλιτέχνη, ανάμεσα τους και το γύψινο αγαλματίδιο του θεού Έρωτα, που συναντάμε στο έργο «Νεκρή Φύση με Γύψο».

Η θέα από το Πάρκο των Ζωγράφων στην Αιξ–Αν–Προβάνς (Βουνό Σαιντ – Βικτουάρ του Πωλ Σεζάν) 

Το 1878 ο Πωλ Σεζάν έστειλε ένα γράμμα στον Εμίλ Ζολά, όπου εξέφραζε τον θαυμασμό του για την ομορφιά του βουνού Σαιντ–Βικτουάρ, το οποίο είχε δει μέσα από το τρένο, καθώς περνούσε την κοιλάδα του ποταμού Αρκ. Λίγο αργότερα, ο καλλιτέχνης άρχισε να ζωγραφίζει το τοπίο που του είχε κάνει τόση εντύπωση, ώστε μέχρι το 1906 να γνωρίζουμε ότι είχε ολοκληρώσει τουλάχιστον 30 πίνακες που το απεικόνιζαν.

Η πλειοψηφία αυτών των έργων δημιουργήθηκαν από ένα σημείο, που σήμερα είναι γνωστό ως Πάρκο των Ζωγράφων, και βρισκόταν κοντά στο ατελιέ του Σεζάν. Μάλιστα η πρόσβαση σε αυτό είναι σήμερα δυνατή μέσω του «Μονοπατιού του Σεζάν», το οποίο δίνει την αίσθηση ότι πραγματικά ακολουθούμε τα βήματα του ζωγράφου από το ατελιέ του έως και την περιοχή που του έδινε πλήρη θέαση του Σαιντ – Βικτουάρ.

Ο Κήπος του Μονέ στο Ζιβερνύ (Ιαπωνική γέφυρα πάνω από λίμνη με νούφαρα του Κλωντ Μονέ)

Ο ιμπρεσιονιστής Κλωντ Μονέ μετακόμισε στο Ζιβερνύ της Γαλλίας το 1882, λίγα χρόνια μετά τον θάνατο της γυναίκας του. Εκεί ο ζωγράφος δημιούργησε αυτό που από πολλούς θεωρείται το μεγαλύτερο αριστούργημα του, έναν κήπο ιαπωνικού στιλ. Την αγάπη του για τον κήπο αυτό ο Μονέ δήλωνε τόσο με τα λόγια, όσο και με μία σειρά έργων που απεικόνιζαν τα νούφαρα του, αλλά και την πράσινη πεζογέφυρα που είχε τοποθετήσει σε αυτόν.

Το σκηνικό των έργων αυτών, μεταξύ των οποίων και το πιο γνωστό του «Ιαπωνική γέφυρα πάνω από λίμνη με νούφαρα», θαυμάζουν περισσότεροι από 500.000 τουρίστες ετησίως, αφού τόσο ο κήπος, όσο και το σπίτι του Γάλλου ζωγράφου λειτουργούν ως ιστορικά αξιοθέατα.

Ανάκτορα του Ουεστμίνστερ (Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου του Κλωντ Μονέ)

Κατά την διάρκεια των ταξιδιών του στο Λονδίνο ο Κλωντ Μονέ ξεκίνησε ένα «χόμπυ», το οποίο όπως ο ίδιος είχε πει χαρακτηριστικά κατέληξε να είναι για αυτόν «ολοήμερη εμμονή, διασκέδαση και βασανιστήριο». Ο λόγος για τα 25 έργα του που απεικόνιζαν το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου ή αλλιώς τα Ανάκτορα του Ουεστμίνιστερ, καθώς και τις διάφορες αποχρώσεις του ουρανού και τους αντικατοπτρισμούς του στα νερά του ποταμού Τάμεση.

Θεωρείται ότι ο Μονέ έβλεπε και ζωγράφιζε το Κοινοβούλιο από τον δεύτερο όροφο του Νοσοκομείου Σαιντ Τόμας και γι’ αυτό η πρόσβαση σε μία απόλυτα ταυτόσημη θέα είναι δύσκολη σε αυτή την περίπτωση. Ωστόσο, το τοπίο φαίνεται σχεδόν ίδιο από πολλά σημεία του ποταμού Τάμεση.

Το Σπίτι του Φουρναίζ (Το πρόγευμα των βαρκάρηδων του Πιερ – Ωγκύστ Ρενουάρ)

Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα το «Σπίτι του Φουρναίζ», ένα εστιατόριο στο Σατού, που βρίσκεται δυτικά του Παρισιού, αποτελούσε πόλο έλξης για πολλούς Γάλλους ζωγράφους, ανάμεσα τους και ο Ρενουάρ. Στον πίνακα του τελευταίου, «Το Πρόγευμα των Βαρκάρηδων», βλέπουμε την παρέα του Ρενουάρ -στην οποία συναντάμε και την σύζυγο του, Αλίν Σαριγκό– να χαλαρώνει στο μπαλκόνι ακριβώς αυτού του εστιατορίου πλάι στον Σηκουάνα.

Το «Σπίτι του Φουρναίζ» έκλεισε το 1906, αλλά μετά από πρωτοβουλία της πόλης του Σατού και με την οικονομική βοήθεια των «Φίλων της Γαλλικής Τέχνης» (Friends of French Art) επαναλειτουργεί από το 1990 και μας καλεί «να ξαναζήσουμε τις χαρές του ιμπρεσιονιστή».

Δρόμος Valhallvegen (Η Κραυγή του Έντβαρτ Μουνκ)

Από το 1893 έως το 1910 ο Νορβηγός εξπρεσιονιστής ζωγράφος Έντβαρτ Μουνκ ξεκίνησε να ζωγραφίζει την σειρά έργων «Η Κραυγή». Σε αυτήν ο Μουνκ απεικονίζει σε όλους τους πίνακες την ίδια σκηνή με μερικές παραλλαγές, ενώ τα στοιχεία που μένουν σταθερά είναι η έκταση της γέφυρας, το σώμα νερού και ο ουρανός κατά το σούρουπο. Όπως ο ίδιος ο καλλιτέχνης περιγράφει στο ημερολόγιο του, την έμπνευση για την σειρά «Η Κραυγή» είχε κατά τη διάρκεια μίας βόλτας του στο ηλιοβασίλεμα: «Μία βραδιά περπάταγα κατά μήκος ενός μονοπατιού, η πόλη βρισκόταν από την μία πλευρά και το φιόρδ από κάτω. Αισθάνθηκα κουρασμένος και άρρωστος. Σταμάτησα και κοίταξα προς το φιόρδ–ο ήλιος έδυε και τα σύννεφα έπαιρναν ένα ματωμένο κόκκινο χρώμα. Διαισθάνθηκα μία κραυγή να διαπερνά την φύση: μου φαινόταν σαν να άκουσα αυτή την κραυγή. Ζωγράφισα αυτή την εικόνα, ζωγράφισα τα σύννεφα σαν να ήταν πραγματικό αίμα. Το χρώμα στρίγκλισε. Αυτό έγινε “Η Κραυγή”».

Το τοπίο, όπως περιγράφηκε από τον Μουνκ, θεωρείται ότι μπορεί να βρεθεί στον λόφο Έκεμπεργκ στο Όσλο της Νορβηγίας που βλέπει στο Οσλοφγιόρντ, ενώ ο δρόμος συγκεκριμένα εικάζεται ότι είναι ο Valhallvegen.

Οικεία Ντίμπλ (Αμερικανικό Γκόθικ του Γκραντ Γουντ)

Το «Αμερικανικό Γκόθικ» αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του κινήματος του μοντερνισμού και δημιουργήθηκε από τον Γκραντ Γουντ το 1930. Σε αυτόν τον πίνακα βλέπουμε έναν άντρα και μία γυναίκα να στέκονται μπροστά από ένα μικρό, λευκό σπίτι, όπου παρατηρούμε ένα παράθυρο νεογοτθικού ρυθμού. Το σκυθρωπό αυτό ζευγάρι ήταν η αδερφή του Γουντ και ο οδοντίατρος του, παρά την εσφαλμένη πεποίθηση πολλών ότι πρόκειται για έναν τυχαίο αγρότη και την σύζυγο του.