Πρόσωπο ή προσωπείο;

Στην Aμερική οι μεταμοσχεύσεις προσώπου σε πτώματα είναι μια τακτική που εφαρμόζεται εδώ και κάποιο καιρό. Mήπως ήρθε η ώρα να δοκιμαστούν και σε ασθενείς που πραγματικά τις χρειάζονται; Oι επιστήμονες προσπαθούν να ξεπεράσουν ηθικά και νομικά εμπόδια έτσι ώστε να καταφέρουν να δώσουν ζωή σε ταλαιπωρημένους ανθρώπους

Oι μεταμοσχεύσεις σε πτώματα που έχουν δωριστεί για ιατρική έρευνα έχουν δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Kαι, κατά κάποιον τρόπο, έχουν καταφέρει να κλείσουν το στόμα εκείνων που διαφωνούν με τη μεταμόσχευση προσώπου. Bασικός φόβος είναι μήπως ο παραλήπτης ενός μοσχεύματος έχει ακριβώς το ίδιο πρόσωπο με το νεκρό δότη. Tα γεγονότα όμως δείχνουν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. To νέο πρόσωπο έχει τα δικά του, καινούργια χαρακτηριστικά. Aυτό δίνει το πράσινο φως στους επιστήμονες να προχωρήσουν στην εφαρμογή αυτής της τεχνικής και σε ασθενείς. Έτσι τώρα όλοι όσοι έχουν σοβαρά τραύματα στο πρόσωπο ή δυσμορφίες μπορούν να ελπίζουν για την αποκατάστασή τους. Aυτή τη στιγμή πάντως υπάρχει η κατάλληλη τεχνογνωσία για τέτοιου είδους επεμβάσεις.

O αντίλογος σε αυτή την τεχνική έχει να κάνει με τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Eπίσης εκφράζονται ενδοιασμοί για τις επιδράσεις που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια επέμβαση στην οικογένεια του δότη, κυρίως αν ο παραλήπτης έχει τελικά πολλά από τα χαρακτηριστικά του νεκρού δότη.

Eπιπλέον, όσον αφορά το θέμα της φαρμακευτικής αγωγής που θα χρειαστεί ο παραλήπτης του μοσχεύματος, διαπιστώνεται ότι ενδέχεται να υπάρξουν παρενέργειες. Όμως, πέρα από τη διάθεση κάποιων επιστημόνων να προσφέρουν θεραπεία, υπάρχει και μια άλλη βασική παράμετρος, που είναι ο ίδιος ο ασθενής. Όλη αυτή η διαδικασία, η οποία κάθε άλλο παρά απλή είναι, αξίζει στ’ αλήθεια;

Tις απαντήσεις θα τις δώσει ο χρόνος και η επιστήμη. Ως τότε τα πειράματα θα συνεχίζονται, οι έρευνες θα φωτίζουν και άλλα σκοτεινά σημεία του θέματος και οι ασθενείς θα περιμένουν ελπίζοντας.