Στον Πειραιά κατεβαίνω συνήθως για να πάρω το καράβι. Ή –μια άλλη περίπτωση– για να επισκεφτώ μικρά γραφικά κουτούκια που φίλοι Πειραιώτες μού συστήνουν πάντα με κρυφό καμάρι – «εσείς οι Αθηναίοι ούτε στον ύπνο σας δεν τα ’χετε δει». Αυτή τη φορά οι ίδιοι φίλοι Πειραιώτες μου σύστησαν με ενθουσιασμό το Vori.
To Vori, που λες, μόνο κουτούκι δεν το λες. Πάνω στην Ακτή Μιαούλη, με τον ΟΛΠ απέναντί του και δίπλα του τα μεγάλα ναυτιλιακά γραφεία, είναι ένα καινούργιο, λαμπερό, μοντέρνο σε όλα του restaurant. Ιδιοκτήτριά του είναι η Άννα Πολέμη, της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας (με μπαμπά τον Σπύρο Πολέμη, πρόεδρο των εφοπλιστών όχι μόνο των Ελλήνων αλλά απανταχού του πλανήτη, παρακαλώ!) Αυτή ήταν που ανακάλυψε και την έλλειψη ενός καλού, ατμοσφαιρικού και με κουζίνα υψηλών απαιτήσεων resto στην περιοχή. Και… έφτιαξε το δικό της! Το οποίο είναι όμορφο, ατμοσφαιρικό, «λευκό», φωτεινό, με δύο επίπεδα. Κάτω υπάρχουν τραπέζια φαγητού και αναπαυτικοί καναπέδες, αλλά κυριαρχεί μια μεγάλη ωραιότατη μπάρα, όπου μπορεί κάποιος να τσιμπολογήσει μια σειρά από νόστιμα, πες τα μεζεδάκια, πες τα τάπας, πάντως πολλά, προσεγμένα και όντως πεντανόστιμα.
Πάνω είναι το κυρίως resto, πάλι με πολύ ωραία και φωτεινή διακόσμηση, με ένα μικρό αίθριο που την ημέρα το λούζει ο ήλιος, με τραπέζια φαγητού και με δυνατότητα για πιο πριβέ καταστάσεις. Στο Vori συνάντησα και έναν παλιό μου γνώριμο, το σεφ Ηλία Γώγο – μαζί του είχα ταξιδέψει στο Φεστιβάλ Γεύσης του Ντουμπάι, τότε που σας έγραφα ότι εμείς οι Έλληνες είχαμε σκίσει. Ό,τι φάγαμε το βράδυ που πήγα ήταν «μεσογειακό» και εξαιρετικό. Από το ζωμό με πετρόψαρα της αρχής μέχρι τα μικρά μεζεδάκια, και μέχρι την υπέροχη σφυρίδα με σπαγγέτι λαχανικών που πήρα στα κυρίως. Τσίμπησα από όλων των ειδών τα πιάτα –τα οποία να σας πω ότι ήταν και πολύ δελεαστικά στην όψη–, και το ριζότο με καραβίδες ήταν μελωμένο και μυρωδάτο, και μια μπουκιά πήρα από το καρέ αρνιού, τελείωσα δε με… μπρουσκέτες, καραβιδοουρές με chatney μάνγκο, σουβλάκια γαρίδες με πράσινη μαγιονέζα και τεκίλα, γόνο καλαμαριού, και μίνι μπιφτεκάκια με ντιπ μουστάρδας, και κομματάκια αρνιού με άρωμα γιαουρτιού και φρέσκου δυόσμου, και… αν δεν έβαζα φωνή ο Ηλίας ακόμα θα έστελνε από την κουζίνα. Συνοδέψαμε με λευκό Μαγικό Βουνό, ένα εξαιρετικό κρασί του Λαζαρίδη, και μάθαμε πως το Vori έχει τουλάχιστον διακόσιες ετικέτες καλά ψαγμένες και όλες μέσα από τον ελληνικό αμπελώνα. Αξιοσημείωτο ότι 120 από αυτές μπορείς να τις δοκιμάσεις και σε ποτήρι.
Αυτά λοιπόν με το Vori και να πω πως σύντομα με βλέπω πάλι Πειραιά, αυτή τη φορά στην μπάρα, εκεί –με κρασιά, κοκτέιλ και τσιμπολόι– είναι το hot σημείο του Vori. Κάθε μέρα από το μεσημέρι, μπορείς και μόνο ποτό, περίπου 50 το άτομο xωρίς κρασί, κλειστά Κυριακή.
25°
