Έχω μια κολλητή, γνωστή και καλή οικοδέσποινα των Αθηνών, και στα καλέσματά της τρώμε – πίνουμε τα καλύτερα. Η ίδια, από μαγειρική… μηδέν, αμφιβάλλω αν μπορεί ακόμη και βραστά αυγά να φτιάξει, πόσο μάλλον να βάλει το ψητό στο φούρνο.
Όμως, καταφέρνει και ανακαλύπτει πάντα όλες τις πηγές απ’ όπου μπορεί να προμηθευτεί όσα κατά καιρούς μάς τρατάρει και μας ξετρελαίνουν.
Προχτές, μιλώντας στο τηλέφωνο για το φετινό της κάλεσμα, τον πιο πολύ χρόνο τον έκλεψε η λίστα των καλεσμένων γιατί… «από φαγητά πάλι θα σας έχω τα καλύτερα, ανακάλυψα την Κάπαρη». Η Κάπαρη, που λες, είναι και δικιά μου τελευταία ανακάλυψη, την έχουν δυο νέες κοπέλες, η Νατάσσα και η Νικολέτα, και είναι επί της ουσίας ένα «παντοπωλείον» μια σταλιά. Στα λίγα του τετραγωνικά βρίσκει χώρο για σαλάμια, τυριά και χειροποίητους φρέσκους ή συσκευασμένους μεζέδες, σάλτσες, μαρινάδες, θαλασσινά, γαλακτοκομικά, όσπρια, μέλια, κρασιά, λάδια – ό,τι και να ζητήσεις, το ’χουν.
Έχω ψωνίσει πολλές φορές κι έτσι μπορώ με σιγουριά να σου πω ότι θα βγάλει και σένα ασπροπρόσωπο/η, στην περίπτωση που θες εύκολα και όχι πρόχειρα να δεξιωθείς έναν ή και περισσότερους καλεσμένους, είτε ξέρεις είτε δεν ξέρεις να βράσεις το αυγό που λέγαμε. Γιατί καλά τα ψητά και οι κατσαρόλες, αλλά ποιος είναι αυτός που δεν θέλει να τσιμπολογήσει εξαιρετικά τυριά από κάθε άκρη της Ελλάδας (πολύ καλό ανθότυρο Νάξου αλλά και 27 μηνών παλαιωμένη παρμεζάνα Ιταλίας), να βουτήξει ωραία κριτσίνια μέσα σε χειροποίητη σπιτική ταραμοσαλάτα ή μέσα σε ωραιότατα καπνισμένη πολίτικη μελιτζανοσαλάτα; Και εν συνεχεία, να περάσει σε αλλαντικά όπως απάκι και λουκάνικα ξιδάτα Ρεθύμνου, σε σύγκλινο Αρκαδίας, σε φοβερό καπνιστό ζαμπόν Αυστρίας από αγριογούρουνο, σε ισπανικά σαλάμια με τυρί και βότανα;
Απ’ όλα έχει η Κάπαρη, μαζί και μικρά πολλών ειδών παξιμαδάκια – τώρα θυμήθηκα και την πολύ καλή ρώσικη (ένα μπολάκι 250 γρ. στοιχίζει € 2,25) καθώς και τη «χύμα» νοστιμότατη κάππαρη από τη Σύρο. Αυτό είναι κάτι ακόμη που πολύ εκτιμώ στην Κάπαρη, δηλώνει και είναι πραγματικό παντοπωλείο. Δηλαδή έχει και τα «αμπιγιέ» (πήρα λάδι τρούφας εξαιρετικό και νοστιμότατες εγγλέζικες μαρινάδες για κρέας ή ψάρι), έχει και τα «καθημερινά», άσε που πάντα ο λογαριασμός είναι μια ευχάριστη έκπληξη – πολύ λιγότερα από όσα θα πλήρωνα ακόμη και στο super market. Και έχει και τέτοια διάθεση, γι’ αυτό από το μαγαζί περνάει όλη η γειτονιά για να αγοράσει τα «βασικά» της: φρέσκο ψωμί, γάλα (από το Κιλκίς), βούτυρο, ελιές κι ένα μικρό κομμάτι φέτα. Κι όλος αυτός ο κόσμος κάνει τα ψώνια του χαλαρά κι αλλάζει τα νέα του, ενώ τα κορίτσια πάντα θα τον κεράσουν κάτι. Ένα τσίπουρο, ένα κομμάτι ζαμπόν, ένα τυρί καινούργιο.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά και τώρα στις γιορτές, που θα είναι πολλές οι φορές που εκτός του «βγαίνω έξω» θα παίξει και το «μένω μέσα», η Κάπαρη θα σου φανεί πολύ χρήσιμη. Και κάτι τελευταίο, αν δεν προφταίνεις να πας από εκεί, τον έχουν τον τρόπο να σου τα στείλουνε τα καλούδια σπίτι.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
14°
