Το Σέμπρικο της Θεσσαλονίκης στην Αθήνα το λένε Σεράμικο
Ένα από τα μαγαζιά που άλλαξαν το γαστρονομικό τοπίο της συμπρωτεύουσας
Το Σέμπρικο της Θεσσαλονίκης άνοιξε στην Αθήνα το καλοκαίρι για να κάνει χαμό στον Κεραμεικό
Ενίοτε πιστεύω, πως η δημοσιότητα είναι πιο τυφλή και από τη δικαιοσύνη. Πώς αλλιώς να εξηγήσω την τεράστια δημοσιότητα και την απόλυτη αποθέωση στον αθηναϊκό Τύπο της Μούργας, όταν ο ίδιος Τύπος ουδέποτε ασχολήθηκε με τόσα άλλα εμβληματικά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, τα οποία δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τη Μούργα και μάλιστα είναι κατά κάποιον τρόπο αδελφάκια της, παιδιά μιας ίδιας ομάδας και μιας ταμάμ και απαράλλαχτης άποψης για την εστίαση και τη νοστιμιά.
Όλα, λοιπόν, έγιναν λίγο πριν το 2012, σε μια εποχή που η εστίαση στη Θεσσαλονίκη είχε πάρει μια κάτω βόλτα, ένα βάλτωμα. Ο απαιτητικός ουρανίσκος του κοινού της πόλης είχε αρχίσει μια γκρίνια, ένα ανικανοποίητο, ένα «το φαγητό μας χάλασε» και «πουθενά δεν βρίσκεις κάτι της προκοπής». Τότε, η πόλη ξαναβρήκε τη γεύση της και μαζί μ’ αυτή, μια νέα γαστρονομική πραγματικότητα, δικιά της, καταδικιά της και άκρως επαναστατική.
Ο πυρήνας της Νέας Φωλιάς και στη συνέχεια του Σέμπρικο, που άνοιξε το 2012 μια νέα «συνεταιριστική» πραγματικότητα αλλά και μια νέα πιάτσα μεταξύ Λαδάδικων και Βαλαωρίτου, γιγαντώνεται και γεννοβολά τη νέα κατάσταση στη γεύση της συμπρωτεύουσας. Εναλλακτικά νέα παιδιά, αποσπώνται από τη μητέρα επιχείρηση, φτιάχνουν καινούργιες και άλλοι, συμπαθούντες της φάσης, κινούνται παράλληλα, στο ίδιο μοτίβο: στενή επαφή με τους μικροπαραγωγούς, τοπικό προϊόν, «μεζές» χορταστικός, πλουσιοπάροχος, στο τεράστιο πιάτο του κανονικού φαγητού, αισθητική αστεράτη, γενναιόδωρη μαγειρική, ρακή και χύμα ντόπια «γράπα», λαϊκά στο τέρμα.
Μαγαζιά που δεν επενδύουν αναγκαστικά στο ντεκόρ, μάγειροι ολίγον ταμπεραμένταλ-εναλλακτικοί, ολίγον δυστοπικοί στις δημόσιες σχέσεις, μαγειρεύουν εξαίσια ένα φαγητό που θα το έλεγες και επιπέδου Λαζάρου ή Πέσκια, ας πούμε, σε τιμές ταβέρνας. Το Σέμπρικο, με το οποίο ασχολήθηκαν οι Ν.Υ. Times, τo BBC και σύμπασα η εστέτ πλευρά της συμπρωτεύουσας, ξεχώρισε από την αρχή για το ντεκόρ-new age παντοπωλείο του, για το μαγικό φαγητό του και ένα ιδιαίτερο νοιάξιμο για την προβολή των απανταχού μικρών παραγωγών και την κάβα του. Και δεν άλλαξε τίποτα στο διάβα του χρόνου.
Το ότι κατεβαίνει στην Αθήνα άλλο ένα παιδί της ευρύτερης ομάδας πίσω από τη Μούργα, είναι το ίδιο μεγάλο νέο με το ότι η Μούργα κατεβαίνει στην Αθήνα. Τουλάχιστον για τον Θεσσαλονικιό που γνωρίζει το τοπίο της πόλης του. Εμείς εδώ κάτω, πολλά τα χιλιόμετρα, βλέπουμε πιο αποσπασματικά και θα έλεγα πιο σπασμωδικά, την κατάσταση.
Το Σεράμικο, όμως, είναι πια γεγονός. Σε ένα ευρύχωρο πεζοδρόμιο της Μ. Αλεξάνδρου, κάτι που έχει την αξία του, καθώς χωρά αραιά και πλουσιοπάροχα τα κιμπάρικα τραπέζια του, να χαρείς το φαγητό σου σε άνετες καρέκλες χωρίς να πάθεις λουμπάγκο στο μισάωρο. Μέσα εξίσου, άνετο, με μια ανοιχτή κουζίνα, ασπρόμαυρο, ζεστό, χουχουλιάρικο και διόλου φλύαρο.
Ο Γιώργος Μποϊδάνης, στον οποίο πέφτει το βαρύ έργο να φτάσει τον νόστιμο πλην υψηλό πήχη του Σέμπρικο της Θεσσαλονίκης τα καταφέρνει μια χαρά. Εδώ μπορεί να μην υπάρχει ακόμη η μεγάλη ποικιλία από τυριά και αλλαντικά της Θεσσαλονίκης αλλά θα βρεις αξιοπρεπέστατα πλατό αν θέλεις να αντιμετωπίσεις τη βραδιά σου σαν «μοιράζομαι ένα μεζέ με ένα καλό κρασί». Αν το σκοπεύεις αυτό, καλύτερα να το αφήσεις για μια δεύτερη επίσκεψη-που σίγουρα και διακαώς θα επιθυμήσεις-δοκιμάζοντας σε πρώτη φάση το πολύ ενδιαφέρον μενού. Το οποίο μπορείς να συνδυάσεις με κάποιες σπάνιες «γράπες», όπως λένε στη Θεσσαλονίκη το τσίπουρο.
Σέρβις γλυκό και γυναικείο που θα σε καλοσωρίσει με ζυμωτό, σπιτικό ψωμί για να περάσεις σε μια-επιτέλους-διαφορετική, υπέροχη σαλάτα, που ξεφεύγει από τις καρμπόν των γαστρο-κουτουκιών της πόλης. Μαριναρισμένες λεπτές λωρίδες κολοκυθιού, με αρακά, καρότο, λιαστή ντομάτα, φρέσκο δυόσμο, τραγανό φαγόπυρο και βινεγκρέτ με ταχίνι. Αρμονία, τίποτα που να περισσεύει, σωστές δόσεις σε όλα, από το αλάτι μέχρι την οξύτητα της σος.
Η αθηναϊκή των ορεκτικών, δεν είναι η παραδοσιακή αλλά από τις σπάνιες φορές που ένας πειραματισμός σβήνει μέσα σου μονοκοντυλιά την κλασική συνταγή: το φρέσκο ψαράκι θρυμματισμένο, έρχεται πάνω σε ένα λεπτό στρώμα από νόστιμη, ψιλή, μαύρη φακή, μέσα σε μια κρεμώδη σος που έχει μαϊντανό, καρεδάκια ντομάτας, φρέσκο κρεμμυδάκι, ξύσμα λεμονιού, λίγο γλασαρισμένο ντοματίνι και μεγάλη νοστιμιά. Η οφτή πατάτα με τσαλαφούτι και φρέσκα βότανα, λαχταριστά ψημένη, επίσης καλοδεχούμενη, με τραγανή, χρυσοτραγανή φλούδα.
Ένα εστιατόριο, για να το ξανα-λαχταρήσεις, θαρρώ πως πρέπει να έχει έστω ένα πιάτο που θα το θυμάσαι και για αυτό θα θέλεις να επιστρέψεις. Στο Σεράμικο, αυτό είναι τα φρέσκα ραβιόλι με γαρίδα, τυρί αμαρίνο, βασιλικό και κρέμα ντομάτας ή αλλιώς ένα ποίημα και αυτό σας το λέω εγώ που ποτέ δεν θα παράγγελνα ραβιόλι, για τα οποία τρέφω μόνον αδιαφορία. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως να είναι και η σαρδέλα που τυλίγεται σε αμπελόφυλλο και σερβίρεται πάνω σε ένα πρωτότυπο, ελαφρώς κοκκινιστό ιμάμ από φινόκιο και κρεμμύδι.
Φτάνοντας στο τέλος της χόρτασης, θα μπορούσα να σας συντάξω ένα ολόκληρο δοκίμιο για το νοστιμότερο γλυκό που έχω δοκιμάσει τα τελευταία χρόνια, το οποίο, καθώς και τα υπόλοιπα, επιμελείται ο Γιώργος Χατζηπαναγιώτης. Παγωμένο μαντολάτο με σάλτσα σοκολάτας και καραμελωμένο αμύγδαλο, αφηγείται η σεμνή περιγραφή, που δεν σε προϊδεάζει για την πανδαισία της παγωμένης, πλούσιας κρέμας που λιώνει γλυκά μέσα στη σοκολάτα, συμπαρασύροντας το άψογα καβουρδισμένο πλούσιο αμύγδαλο, στην πιο νόστιμη εκδοχή του θεσσαλονικιώτικου αρμενοβίλ που έχω ποτέ δοκιμάσει.
Μεγάλου Αλεξάνδρου 109-111, Κεραμεικός, 2103421080
INFO
Είναι το «αδερφάκι» του φημισμένου Σέμπρικο που εδώ και 12 χρόνια γράφει τη δική του ιστορία στη Θεσσαλονίκη κι έχει την ίδια φιλοσοφία, δηλαδή: επίμονη αναζήτηση της καλύτερης πρώτης ύλης από κάθε γωνιά της Ελλάδας από τοπικούς παραγωγούς, αλλά και μια επίσης επίμονη προσπάθεια η άριστη αυτή ποιότητα να συμβαδίζει με τιμές που να επιτρέπουν σε όλους μας να γευτούμε αυτές τις νοστιμιές.
Δες αναλυτικάΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Αλέξανδρος Χαραλαμπόπουλος στο rooftop του ξενοδοχείου Athens Was κάνει θαύματα
Το εστιατόριο της σεφ Ελένης Σαράντη είναι αφιερωμένο στην ιταλική κουζίνα και στην οικογένειά της
4 διαφορετικά εστιατόρια σε έναν όροφο
Μόλις άνοιξε και είναι απίστευτα νόστιμο
Ένα μεζεδοπωλείο για σένα που τον μεζέ τον θες παραδοσιακό αλλά σε νέο, γκλάμουρ περιτύλιγμα
Ο Αορίτης αποχαιρετά την κρητική του κατεύθυνση και βάζει πλώρη για όλη την Ελλάδα. Όμως, ό,τι και να δοκιμάσεις θα σου θυμίσει Κρήτη!
Μέσα στη στοά Καΐρη σε περιμένει ένας ολόκληρος, νόστιμος κόσμος
Νέο στέκι στο Παγκράτι
Φοβερά σουβλάκια στην Πλατεία Εξαρχείων!
Το χριστουγεννιάτικο πνεύμα σε street food εκδοχή!
Από τα πιο αγαπητά στέκια της Αθήνας, με φανατικό κοινό από την πρώτη μέρα που άνοιξε μέχρι σήμερα
Αποστολή των Pax, να προσφέρουν την αυθεντική street food εµπειρία
Απίθανα τυλιχτά, ζουμερά burgers, οι πιο τραγανές πατάτες. Το Nom πάει το street food σε άλλο επίπεδο.
Εδώ θα δοκιμάσεις μερικά από τα πιο νόστιμα burgers της ζωής σου!
Αγάπη, τέχνη και μεράκι είναι τα βασικά συστατικά της επιτυχίας αυτού του αγαπημένου μαγαζιού
Το μαγαζί-φαινόμενο στον χώρο του street food
Εδώ θα βρεις από πεντανόστιμα sushi rolls, μέχρι χορταστικά poke bowls
O σεφ Giovanni Scaraggi και η ομάδα του δημιουργούν μερικά πραγματικά αξέχαστα πιάτα
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.