Η ορμόνη της αγάπης

Μπήκε ο χειμώνας, οι μέρες είναι βροχερές. Η ζωή χωρίς ήλιο αντανακλά μια απροσδιόριστη γοητεία. Το φως του δωματίου έχει κάτι το μυστηριώδες, μια αμήχανη οικειότητα, γλυκιά και πικρή μαζί... η ζυγαριά γέρνει αναλόγως. Βάλε λίγη μουσική, στο you tube βρίσκεις τα πάντα, Metamorhosis... ναι, ακόμα μπορείς και ανακαλύπτεις πράγματα που σε συγκινούν. Με την άκρη του ματιού πιάνεις τη λάμψη μιας αστραπής και ασυναίσθητα σφίγγεσαι περιμένοντας τον ήχο από τη βροντή, αρχίζει να βρέχει. Η ατμόσφαιρα είναι μουντή, χαμηλώνεις τη μουσική για να ακούσεις το νερό που πέφτει και κολλάς το πρόσωπο στο τζάμι, οι σταγόνες πυκνώνουν, κεραυνοί ξανά. Solo piano, ένα αχνιστό πέπλο χωρίζει το μέσα κόσμο από τον έξω...

Έχεις κάτι;

Πρέπει να φροντίσεις για τη θέρμανση. Διάβασες κάπου: Η μέση διάρκεια μιας αγκαλιάς είναι περίπου 3 δευτερόλεπτα, όμως έρευνες έδειξαν πως όταν διαρκεί 20 δευτερόλεπτα και πάνω έχει ένα θεραπευτικό αποτέλεσμα. Μια ορμόνη, γνωστή και ως η ορμόνη της αγάπης, σε βοηθά να χαλαρώσεις, να νιώσεις ασφαλής, καθησυχάζει τους φόβους και το άγχος σου. Κι όχι μόνο, σε κρατάει ζεστό. 

Είσαι εντάξει; Κρυώνεις μήπως; Βάλε κάτι...

Μην είσαι κυκλοθυμικός τέτοιες μέρες, μην κλείνεις τις πόρτες, παρά μόνο αν αυτό είναι που θέλεις. Είναι; Αλλιώς πες, θέλεις κάποιον να μοιραστείς τον ήχο της βροχής, είναι γλυκός και πικρός μαζί... εξαρτάται σε ποια θέση είσαι, αν την έχεις διαλέξει. Αφού το ξέρεις, αυτό πρώτα εκπέμπεις στους άλλους, αν είσαι συμφιλιωμένος, αν καταφάσκεις απέναντι στη ζωή, τη δική σου ζωή. Δεν έχει νόημα να προσποιείσαι. Άλλο να προσπαθείς, αυτό είναι διαφορετικό. Τι; Δεν νιώθεις πολύ καλά; Μην το αφήσεις να κρατήσει, μετακινήσου λίγες μοίρες από τη μία ή από την άλλη. Βρες κάποιον που σε κάνεις να νιώθεις ωραία, μίλα του.

Αλήθεια, πιο πολύ έχεις ανάγκη να μιλάς; Ή να μένεις σιωπηλός;

Η βροχή έκοψε, βγες από την ασφάλειά σου, όποια κι αν είναι. Ρίσκαρε, το πολύ-πολύ να βραχείς, θα νιώσεις καλύτερα. Πες τα όλα ή μη λες τίποτα, από τη μια ή από την άλλη, κοίτα μόνο να ξεβολευτείς, μην κάνεις αυτό που ξέρεις, που σου είναι εύκολο, διάλεξε το άλλο, αυτό που σε δυσκολεύει… Έλα, βγες λίγο έξω, το κρύο θα σε συνεφέρει. Ή μήπως προτιμάς τη ζέστη; Όπως και να ’χει άλλαξε παραστάσεις, η ζωή θέλει ποικιλία, μην είσαι ξεροκέφαλος.

Είναι λεπτές οι ισορροπίες, πες τόσα όσα...

Μια χειμωνιάτικη βόλτα στους δρόμους της πόλης. Έχεις πού να πας; Πιάνεις εύκολα κουβέντα με έναν άγνωστο; Κοιτάς στα μάτια; Οι απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις δεν είναι απλές, τις ρωτάμε όμως...

Υπάρχει λόγος για όσα συμβαίνουν;

Κι έτσι όπως περπατάς και σκέφτεσαι το μάταιο των πραγμάτων, βλέπεις ένα πλάσμα μικρό που έχει ανάγκη για νοιάξιμο κι ένα ζεστό μέρος να κουρνιάσει. Το κοιτάς που είναι όμορφο, μα πεταμένο, και δεν έχει τίποτα να του ανήκει παρά μόνο τη μικρή του μοίρα που από ένστικτο αντιστέκεται μέχρι τέλους για να την υπερασπιστεί. Αυτή η εικόνα σε κάνει να τα πάρεις όλα πίσω, ποια ματαιότητα σκέφτεσαι, δεν υπάρχει, στη ζωή χρειάζεται να αγωνιστείς, μέσα-έξω. Ένα γατάκι ριγμένο στην άκρη ενός κρύου βρώμικου δρόμου, μπορείς να φύγεις, να συνεχίσεις το δρόμο σου;

Ναι, μπορείς... αυτό κάνεις, συνεχίζεις το δρόμο σου. Γύρνα πίσω, μια μικρή ζωούλα που κουρνιάζει πάνω σου έχει τις ιδιότητες μιας ζεστής αγκαλιάς, σε ηρεμεί, σου παίρνει το άγχος, σε καθησυχάζει. Αυτό δεν θέλεις; Πες...

Έχεις κάτι;

Πες το, αν σε βαραίνει, βρες έναν τρόπο. Όχι αμέσως, όχι εν βρασμώ. Κάνε στην άκρη και δώσ’ του λίγο χρόνο, να καταλάβεις πρώτα εσύ, μετά θα βρεις τις λέξεις. Δεν είναι όλες οι στιγμές κατάλληλες. Μην είσαι ανυπόμονος, μη βιάζεσαι να το βγάλεις από πάνω σου, άσ’ το να ξεθυμάνει, με την καλή έννοια. Από την άλλη μην κρατάς, μη γίνεσαι χωρίς λόγο εριστικός, μην προκαλείς, όλα έχουν ένα λόγο που συμβαίνουν, δείξε κατανόηση. Δώσε λίγο χρόνο και μετά μίλα. Ζήτα. Δώσε πίσω. Μην είσαι μίζερος στα συναισθήματά σου. Άλλο η επιλογή, να ξέρεις τι θέλεις, μέχρι πού να δώσεις, πόσο να πάρεις… 

Είσαι εντάξει; Καλύτερα;

Η βροχή μια σταματάει, μια αρχίζει. Ο ήχος της όσο διαρκεί έχει κάτι ωραίο, απόλαυσέ τον, κάτω από ένα υπόστεγο ή πίσω από το τζάμι, άσε τα πράγματα να κυλήσουν, ξέρουν αυτά, θα βρουν το δρόμο τους, δείξε εμπιστοσύνη. Το κρύο όσο πάει δυναμώνει κι οι μέρες που έρχονται θα φέρνουν όλο και περισσότερη παγωνιά, όμως κοίτα, βγαίνει ο ήλιος, ήλιος μετά τη βροχή... είναι ωραία... έλα λίγο μαζί μου, κάνε μου παρέα... Μη φοβάσαι να το πεις, μην καταπίνεις τη φωνή σου, μερικές φορές είναι ακριβώς αυτό που ο άλλος έχει ανάγκη να ακούσει, μην τον φοβάσαι, είναι ίδιος με σένα.

Μην είσαι αδύναμος, άλλο μια αγκαλιά, μην τα μπερδεύεις... αυτή είναι τρυφερή, τυλίγεται γύρω σου, κρύβεται στο λαιμό σου, σε καθυσηχάζει, σε ηρεμεί. Κάτι ζεστό για τις κρύες νύχτες του χειμώνα, αυτό δεν θες;