Μαθήματα περσικών και η τύφλωση της αλαζονείας στις μέρες μας
Η ταινία «Μαθήματα περσικών» έρχεται, μεταφορικά, να επισημάνει το τραγικό των παγκόσμιων προκλήσεων και συγκρούσεων που προκαλούν, εδώ και χρόνια, οι ακατανόητες μη-γλώσσες
Σχόλιο για την ταινία «Μαθήματα περσικών», μια ταινία για τη ναζιστική θηριωδία όπου η ψυχρή εκτέλεση ανθρώπων δεν αποτελεί παρά μια ρουτίνα
Μαθήματα περσικών, μια ταινία που αναδεικνύει το «ακατόρθωτο» των ανθρωπίνων δυνατοτήτων μέσα σε ακραίες συνθήκες κράτησης: στηριζόμενος από την μια στην αλαζονεία του δεσμώτη, και από την άλλη στην ενόρμηση της ζωής, στο έπακρο, να καταφέρεις να κατασκευάσεις μια «καινούργια γλώσσα», παριστάνοντας κάποιον άλλον. Μύθος ή πραγματικό γεγονός, δεν έχει σημασία. Σημασία στην προκειμένη περίπτωση, έχει η στοχοπροσήλωση. Να προσπαθείς, κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνες ολόκληρους να τηρείς το σχέδιο της «εξαπάτησης», έτσι ώστε ο δυνάστης σου, τυφλωμένος από την αλαζονεία του, να μην μπορεί να υποψιαστεί τίποτα. Φοβερό! Μαθήματα περσικών, μια συγκλονιστική ταινία για τη ναζιστική θηριωδία όπου η ψυχρή εκτέλεση ανθρώπων δεν αποτελεί παρά μια ρουτίνα. Στοχεύοντας στην ανάδειξη χαρακτήρων κυρίως μεταξύ των κατώτερων στελεχών του ναζιστικού κόμματος, αναδεικνύει μ’ έναν τραγικά κυνικό τρόπο, επίκαιρα ζητήματα που αφορούν σε λυσσώδεις συγκρούσεις, χωρίς αρχές, όπου η ένταξη στο κόμμα και η ρουφιανιά αποτελούν το εισιτήριο για ένα καλύτερο προσωπικό όφελος. Ωστόσο, τόσο ελάχιστο, όσο 10 κονσέρβες φαΐ ή ένα πήδημα.
Συγκλονιστικό και το τέλος. Μια τελετουργία μνήμης στους δολοφονημένους από τους ναζί εβραίους ευρωπαίους, τους προγόνους των δικών μας ανθρώπων, των φίλων μας που μεγαλώσαμε μαζί.
Μαθήματα «περσικών» άλλου τύπου: Οι λεγόμενες και αυτοπροσδιοριζόμενες ως προοδευτικές δυνάμεις της χώρας μας, ενώ συνεχίζουν ασθμαίνοντας στην αναζήτηση της πολιτικής τους ταυτότητας, ταυτόχρονα, επισείουν εναντίων πάντων τη ρομφαία της εξιλέωσης κραυγάζοντας μια ακατανόητη για τον πολύ κόσμο, γλώσσα. Μια μη-γλώσσα : «μπλα, μπλα, μπλα, δημοκρατία, μπλα, μπλα, μπλα…». Με ποιο κίνητρο; Μα το πολύ απλό: Εκλέξτε μας, πια»!
Στην προκειμένη περίπτωση η στοχοπροσήλωση είναι εξ ίσου διαρκής, ωστόσο η λέξη εξαπάτηση δεν έχει εισαγωγικά, αντίθετα έχει κυριολεκτική σημασία και συγκεκριμένη στόχευση: την εξαπάτηση της κοινωνίας (σαν να είναι αυτή ο εχθρός) παριστάνοντας κάποιον ή κάποιους άλλους. Για ένα 50αρι παραπάνω. Ούτε 10 κονσέρβες φαϊ! Ξεφτίλα!
Δυστυχώς γι’ αυτούς η πλειοψηφία της κοινωνίας έμαθε πια «φαρσί» το μάθημά της, υπάρχει δείγμα γραφής, και κάνει τον «κινέζο» στους ακατανόητους νεολογισμούς τους.
Η ταινία «Μαθήματα περσικών», έρχεται, μεταφορικά, να επισημάνει το τραγικό των παγκόσμιων προκλήσεων και συγκρούσεων που προκαλούν, εδώ και χρόνια, οι ακατανόητες μη-γλώσσες, από την μια μεριά του άκαμπτου ορθού λόγου του «πολιτικά ορθού» της δύσης και από την άλλη του βαθιά ανορθολογικού, της ψευδαισθητικής πραγματικότητας της ανατολής. Και τα δύο παράδοξα «γλωσσολογικά» φαινόμενα έρχονται ως πολιτισμικές και ιδεολογικές αναφορές, τελικά ως νέες ψευδαισθητικές πραγματικότητες, να καλύψουν τον χώρο που εγκαταλείπουν σιγά- σιγά, αλλά και με δραματικό τρόπο, ιδεολογικά ρεύματα των δύο προηγούμενων αιώνων.
Είναι, σχεδόν προφανές, ότι το «κακό», ως ενόρμηση καταστροφής, παραμονεύει πάνω από τα κεφάλια μας, σε παγκόσμιο επίπεδο∙ και δεν είναι μόνο πολιτισμικό ζήτημα. Ούτε φυσικά αναδεικνύει το τέλος των πολιτισμών. Είναι η κυριαρχία της τάσης αυτοκαταστροφής και καταστροφής του άλλου, απότοκος της ψευδαίσθησης της ανθρώπινης ναρκισσιστικής φύσης, η οποία όπως δημιουργεί, βασιζόμενη ακριβώς στις ίδιες δυνάμεις αυτοκαταστρέφεται και καταστρέφει, π.χ. αντιεμβολιαστικό κίνημα!
8°
