Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος και Qatargate: Δύο μεγάλα γεγονότα του 2022 στην καρδιά της Ευρώπης.
Δύο γεγονότα με παγκόσμιες διαστάσεις σημάδεψαν την Ευρώπη για το 2022. Δύο γεγονότα που βρίσκονται σε εξέλιξη και θα την επηρεάσουν βαθιά και το επόμενο έτος με απρόβλεπτες συνέπειες. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και το Qatargate. Και στα δύο ο θύτης είναι ο ολοκληρωτισμός και το θύμα η φιλελεύθερη ευρωπαϊκή κοινωνία των ανοικτών, πλην όμως ευάλωτων, θεσμών. Στο πρώτο αναδεικνύεται με τον πιο εμφατικό τρόπο η ανοικτή επιθετικότητα και ο μισανθρωπισμός του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Στο δεύτερο ο εισοδισμός και η δόλια επιθετικότητα του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Η δυτική δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Και το ξέρει.
Πριν 10 μήνες, σχεδόν κανείς δεν περίμενε ότι η Ρωσία θα τα βρει τόσο σκούρα στην Ουκρανία. Ελάχιστοι υπολόγιζαν την ηρωική και πέρα από κάθε προσδοκία αντίσταση του ουκρανικού λαού, αλλά και την ενιαία και σθεναρή στάση των ΗΠΑ και της ΕΕ απέναντι στον Πούτιν. Τελικά ούτε ο Β. Ζελένσκι παρέδωσε τα όπλα, αλλά ούτε και ξέσπασε εσωτερική πολιτική κρίση στη χώρα του, όπως περίμεναν οι Ρώσοι και οι ρωσόφιλοι αναλυτές. Οι δυτικοί σύμμαχοι της Ουκρανίας συνεννοήθηκαν αμέσως χωρίς τις συνήθεις εσωτερικές διχογνωμίες και το ΝΑΤΟ όχι μόνο ξύπνησε, αλλά και διευρύνθηκε με νέους εταίρους. Αντιθέτως η Ρωσία ξεγυμνώθηκε και απομονώθηκε από την Ευρώπη. Ο μύθος της πανίσχυρης στρατιωτικής δύναμης κατέπεσε. Λύπη μεγάλη για τους θαυμαστές του Πούτιν.
Οι δυτικές κοινωνίες δεν έδειξαν να πτοούνται από τις συνέπειες του πολέμου, από τις πληθωριστικές πιέσεις και την ενεργειακή κρίση και στην πλειοψηφία τους στέκονται ακόμα στο πλευρό της Ουκρανίας. Κάποιοι βέβαια χρησιμοποιούν τις συνέπειες για εσωτερικούς μικροκομματικούς λόγους αλλά δεν είναι όλοι Έλληνες «προοδευτικοί» πολιτικοί. Ο Πούτιν ηττάται και μαζί του ηττάται και ο ολοκληρωτισμός που εκπροσωπεί, προς μεγάλη λύπη των θαυμαστών του. Από την άλλη, οι Ρώσοι πολίτες υφίστανται ολοένα και περισσότερο τις συνέπειες των δυτικών κυρώσεων και έχουν αρχίσει να ζορίζονται, να δυσανασχετούν και να σκέφτονται τις διαπραγματεύσεις που οδηγούν στο τέλος του πολέμου. Βλέπετε, δεν κατοικούν όλοι σε ουρανοξύστες ώστε να μπαίνουν στον πειρασμό να μετρήσουν την επιτάχυνση της βαρύτητας πέφτοντας από τον 11ο όροφο. Και πόσοι πια να πέσουν; Ωστόσο, έχουν μειωθεί οι πιθανότητες για μια εκ των έσω ανατροπή του δικτάτορα.
Αξίζει να αναλογιστούμε τις πολιτικές συνέπειες που θα είχε μια γρήγορη και περιφανής νίκη του Πούτιν στο Ουκρανικό μέτωπο. Θα ήταν ένας σεισμός με οδυνηρές συνέπειες για τις ευρωπαϊκές πολιτικές ισορροπίες. Διότι ο ρωσικός ολοκληρωτισμός έχει φίλους εντός της ΕΕ, φίλους που τον θαυμάζουν ρητά ή υπόρρητα, με αντίτιμο αλλά και χωρίς. Που πολύ θα ήθελαν να αντιγράψουν το μοντέλο του. Είναι όλοι αυτοί που χρέωσαν από την πρώτη στιγμή την εισβολή, στην επιθετικότητα των ΗΠΑ και την δήθεν περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Ακροδεξιοί με πολύχρονα νταραβέρια με τους Ρώσους, αλλά και νεοκομμουνιστές που περιμένουν τον Μεσσία που θα ορθώσει το ανάστημα του απέναντι στους Αμερικάνους και την πολιτική τάξη της ΕΕ. Η σύμπνοια των δύο άκρων στα καλύτερά της. Οι πιο τολμηροί βλέπουν στο πρόσωπο του Πούτιν έναν νέο Στάλιν που κάποια στιγμή θα εισβάλει για τα καλά στη Δύση για να οικοδομήσει μαζί τους τον ολοκληρωτισμό του μέλλοντος τους.
Η 5η φάλαγγα της Ρωσίας στα σπλάχνα της ΕΕ είναι όλοι αυτοί που από την πρώτη στιγμή ήταν γενικώς κατά του πολέμου και υπέρ της «ειρήνης και του ανθρώπου». Και μετρούσαν τις ίσες αποστάσεις με τον χωροβάτη. Αλλά για την ταμπακέρα, μιλιά! Απόλυτη σιωπή για τη γενοκτονία εις βάρος των Ουκρανών, για τις εκατόμβες του άμαχου πληθυσμού, για την καταστροφή των υποδομών που στοχεύουν τους πολίτες και ειδικά τα παιδιά. Ασυνήθιστη σιγή ασυρμάτου από τους συνήθεις υπέρμαχους των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Από τους δήθεν ειρηνιστές, τους ηθικούς και τους φιλεύσπλαχνους. Αλλά και από τους δήθεν πατριώτες και θρησκευόμενους. Σε μια ενδεχόμενη νίκη των Ρώσων όλοι αυτοί θα ήταν σήμερα στους δρόμους πανηγυρίζοντας. Θα προμήνυαν το τέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, την υποβάθμιση των ΗΠΑ στη διεθνή πολιτική σκηνή, την επέλαση του ξανθού γένους αλλά και του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης. Δηλαδή του συνασπισμού Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας, Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ, Πακιστάν, Αφγανιστάν και άλλων άκρως «δημοκρατικών» και «προοδευτικών» χωρών. Με δυο λόγια την υποχώρηση του δυτικού πολιτισμού! Που είναι και ο μεγάλος τους πόθος.
Φυσικά όλες αυτές οι συνέπειες ήταν αναμενόμενες από τις ηγεσίες των δυτικών χωρών και γι’ αυτό στάθηκαν εξαρχής και δυναμικά στο πλευρό της Ουκρανίας. Η εισβολή της Ρωσίας στην καρδιά της κεντρικής Ευρώπης δεν είναι μόνο ρωσο-ουκρανική υπόθεση, είναι και πανευρωπαϊκή, στο μέτρο που απεργάζεται την αποσταθεροποίηση των δυτικών δημοκρατιών. Και οι μέχρι χτες δυτικοί «φίλοι» του Πούτιν, που έβλεπαν στο πρόσωπό του μια αυταρχικότητα που δεν ήταν όμως, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, επικίνδυνη, σήμερα λουφάζουν μη τολμώντας να σταθούν στο πλευρό του. Λυπούνται βέβαια για τις ενεργειακές συνέπειες που υφίσταται η Ευρώπη, φοβούνται έναν υβριδικό πόλεμο μέσω χάκερ κατά των υποδομών τους, αλλά μέχρις εκεί. Από την άλλη φαίνεται ότι οι δυτικές κοινωνίες είναι διατεθειμένες να υποφέρουν και δεν είναι πρόθυμες να εγκαταλείψουν την Ουκρανία. Και αυτό συνιστά μια ανάσα ελπίδας, μια μεγάλη νίκη της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας. Δεν χρειάζεται να αναλογιστούμε τι θα συνέβαινε αν κάποιες χώρες λάκιζαν.
Το δεύτερο μεγάλο γεγονός για το 2022 είναι το Qatargate, το μεγαλύτερο σκάνδαλο στα σπλάχνα της ΕΕ από την ίδρυσή της. Που καταρρακώνει δίχως άλλο την κοινωνία των ανοικτών φιλελεύθερων θεσμών την οποία η Ένωση αυτή υπερασπίζεται. Ένα σκάνδαλο εξαγοράς ισλαμικής επιρροής (;) στα ευρωπαϊκά πολιτικά πράγματα, του οποίου δεν έχουμε ακόμα γνωρίσει την έκταση και το βάθος. Είναι μια υπόθεση μόνο του Κατάρ και του Μαρόκο; Υπάρχει και ρωσικός ή κινέζικος δάκτυλος; Έχει σχέση και με τα κύματα της παράνομης ή παράτυπης αν θέλετε, μετανάστευσης; Με κάτι άλλο χειρότερο; Αφορά μόνο όσους σχετίζονται με την ΜΚΟ «Fight Impunity» ή το σαράκι έχει πάει βαθύτερα, πλατύτερα, και ψηλότερα; Και τρώει τα σωθικά μας.
Αυτά είναι μόνο κάποια από τα ερωτήματα που σήμερα πλανώνται πάνω από την Ευρώπη. Διότι είναι γνωστός εδώ και πολλά χρόνια ο εισοδισμός του ισλαμικού φονταμενταλισμού στις γειτονιές του ευρωπαϊκού κόσμου. Με στόχο την απόκτηση όχι μόνο οικονομικής αλλά και πολιτισμικής επιρροής. Διότι σήμερα οι κατακτήσεις δεν πραγματοποιούνται μόνο διά της ένοπλης εισβολής σαν αυτήν που επιχειρεί ο Πούτιν στην Ουκρανία. Μπορούν να επιτευχθούν και με διακρατικές συμφωνίες, με απόκτηση επίκαιρων και ισχυρών οικονομικών θέσεων, με αλλοίωση των δημογραφικών δεδομένων, με ανατροπή πολιτισμικών ή θρησκευτικών ισορροπιών, με δωροδοκίες και γιατί όχι με αγορά επιρροής σε μεγάλα δυτικά κόμματα. Ακόμα, με έναν υβριδικό πόλεμο σαν αυτόν που επιχείρησε η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας πριν τρία χρόνια, στον Έβρο. Γιατί να μην είναι η ελληνοτουρκική διαρκής κρίση, μια ψηφίδα ενός ευρύτερου σχεδίου;
Από την άλλη έχεις και μια αίσθηση μήπως σε δουλεύουν. Παρόλο τον χρηματισμό ευρωβουλευτών εκ μέρους του Κατάρ, η συνεργασία ΕΕ-Κατάρ δεν φαίνεται να κινδυνεύει. Άλλο το Κατάρ και άλλο η Ρωσία. Στις 29 Νοεμβρίου η ΕΕ υπέγραψε με το Κατάρ συμφωνία σε βάθος 15ετίας για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου μέσω της αμερικάνικης Conoco Phillips, η οποία συνεργάζεται με την γερμανική Brunsbuttel. Διότι η απεξάρτηση από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα μας οδηγεί στην εξάρτηση από τις χώρες του Κόλπου. Οι οποίες όμως δεν επιδιώκουν μόνο οικονομικά οφέλη. Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης βρίσκεται πανταχού παρών και θέλει και μπορεί να επηρεάζει τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Και η πρόσφατη ρήξη των σχέσεων με τη Ρωσία είναι η καλύτερη ευκαιρία για να αναπτύξει το παιχνίδι του. Να μην ξεχνάμε ότι αγοράζει και λιμάνια. Που πωλούν οι αφελείς;
Τόσο το Ουκρανικό όσο και το Qatargate θα μας συντροφεύουν και το 2023. Τη «ζημιά» στην ΕΕ δεν την έκανε η σκοτεινή παρέα του Παντσέρι, αλλά ο Βέλγος εισαγγελέας και η βελγική δικαιοσύνη που έσπασε το πέπλο παράνομης κονόμας και ένοχης σιωπής. Και τους αξίζουν πολλά και θερμά συγχαρητήρια. Αν μη τι άλλο γιατί έσπασαν το απόστημα. Ακόμα μεγαλύτερη «ζημιά» θα κάνει οποίος τολμήσει να ανοίξει το φάκελο του «μεταναστευτικού». Η ΕΕ ζει εδώ και χρόνια με καλοστημένους δήθεν ανθρωπιστικούς μύθους, δηλαδή ιστορίες σύγχρονου δουλεμπορίου και απίστευτης βαρβαρότητας μέσω των οποίων διακινούνται άνθρωποι υπό απάνθρωπες συνθήκες, αλλά και ζεστά δισεκατομμύρια δολάρια στις τσέπες ενός παγκόσμιου δικτύου. Ενώ ταυτόχρονα θεριεύει ο εισοδισμός ολοκληρωτικών ιδεολογιών κάτω από το πέπλο της πολυπολιτισμικότητας. Δεν θα πειστούμε εύκολα ότι ο χρηματισμός μιας απίθανης ΜΚΟ ήταν αντίτιμο αγοράς επιρροής ή κατάργησης βίζας. Όταν υπάρχουν γιγαντιαίες συμφωνίες.
Η ΕΕ υποσκάπτεται χρόνια τώρα εκ των έσω. Η ευρωπαϊκή ελίτ άργησε πολύ να καταλάβει ότι ο ολοκληρωτισμός κυκλοφορεί σε διάφορες παραλλαγές και είναι το ίδιο επιθετικός και επικίνδυνος για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Δεν είναι όλα γραφικότητες και ιδεολογήματα. Σήμερα φαίνεται ότι ήρθε η ώρα της ανοικτής επίθεσης. Και είναι γελοίο και συνάμα βλαβερό να προσπαθούν κάποιοι δήθεν σοφοί να παρουσιάσουν τον πόλεμο ως απλή ρωσοουκρανική διένεξη και το Qatargate ως ένα απλό οικονομικό σκάνδαλο και όχι ως πολυδιάστατες επιθέσεις στην ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Με την ελπίδα ότι οι Ευρωπαίοι θα αμυνθούμε υπερασπίζοντας τις αξίες μας, όπως οι ηρωικοί Ουκρανοί, αλλά και όπως ταιριάζει στις παραδόσεις μας, εύχομαι ένα «Καλύτερο 2023». Κι πάντα ελεύθερο και δημοκρατικό.
