Kite: Οι παρέες των kiters και ποια είναι τα καλύτερα μέρη στην Ελλάδα για kitesurfing
Δευτέρα και Τρίτη έχουν ακόμη το χαμόγελο από το kitesurf του Σαββατοκύριακου. Τετάρτη ψάχνουν να μάθουν πού θα φυσάει τις επόμενες μέρες. Πέμπτη τα μαζεύουν και Παρασκευή φεύγουν για το spot. Κάπως έτσι είναι η βδομάδα τους, τύποι παράφορα ερωτευμένοι με το kitesurf, που γράφουν χιλιόμετρα κυνηγώντας τα μποφόρ για να νιώσουν ένα με το πανί, τη θάλασσα και τo σανίδι τους κάτω από τον ήλιο. Ανάμεσά τους ο Κωνσταντίνος Κολιανδρής, που πρωτοέμαθε kite ένα καλοκαίρι στο χωριό του, το Πευκί Ευβοίας, χάρη στο KitesGuru, τη σχολή που άνοιξε εκεί η Κατερίνα Λίτσα. Και οι δύο εθισμένοι, όχι μόνο στο σπορ αλλά και στο ελληνικό beach culture γενικότερα, που, όπως μας εξηγούν, φιγουράρει στον παγκόσμιο χάρτη των action water sports.
«Το ταξίδι μας κάθε φορά διαφέρει ανάλογα με το μέρος, την πρόγνωση και τη σεζόν. Υπάρχει περίπτωση ο αέρας να ξεκινά πολύ δυνατός και να είναι «τάπα» από τις 8 το πρωί, άρα πρέπει να έχουμε φτάσει από το βράδυ της προηγούμενης ώστε το ξημέρωμα να είμαστε στο spot για να στήσουμε, να φουσκώσουμε το πανί και μετά να το σηκώσουμε, να φτιάξουμε τα σχοινιά, να βάλουμε τη στολή μας. Στριμώχνουμε λοιπόν πανιά και σανίδια στο αμάξι και κλείνουμε ξενοδοχείο, σπίτι, ή στήνουμε σκηνή. Έχουμε μείνει επίσης σε τροχόσπιτο, αλλά και σε αμάξι. Όταν έχουμε δυτικούς ανέμους συνήθως πάμε Ελαφόνησο και Ναύπακτο, αλλιώς τουρ στην Εύβοια και την Κορινθία, πχ Κύμη, Μαρμάρι, Λέχιο, Βραχάτι, Ξυλόκαστρο. Βενζίνη να έχουμε και «δώσ’ του». Το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα κάνοντας kite, όμως, το βλέπεις στο Πευκί της Εύβοιας».
Νερό και αέρας
«Κυνηγάμε τον θερμικό άνεμο, ειδικά την άνοιξη, δεν φαίνεται όμως πάντα στις προγνώσεις. Γενικά τσεκάρουμε καθημερινά τις θερμοκρασίες, τα βαρομετρικά στις περιοχές, τα nods, μπαίνουμε σε εφαρμογές όπως το Windy να δούμε τι θα βγάλει. Έχει τύχει να φάμε και φόλα βέβαια, να πάμε δηλαδή και να μη βγάλει ποτέ. Τότε αρχίζει η γκρίνια και αναγκαστικά κάνουμε κάτι άλλο, γυμναστική, sup ή κανό. Έμενα μ αρέσει το “chop’’, να έχει δηλαδή το νερό μικρές ράμπες, όπως τις λέμε. Αλλά και το flat νερό π.χ σε λιμνοθάλασσα. Τίποτα δεν συγκρίνεται όμως με τη φάση στις ακτές τις Πορτογαλίας αφού άλλη είναι η αίσθηση στο Αιγαίο κι άλλη στον Ατλαντικό ωκεανό. Εκεί το κύμα που πέφτει επάνω σου έχει τόσο μεγάλη δύναμη και το “πλυντήριο» είναι σαν να σε χτυπάει αμάξι, με τον αέρα ταυτόχρονα να είναι φουλ σταθερός και να μην κόβει πουθενά. Η θάλασσα δίνει μια απίστευτη ελευθερία, δεν κουράζει γιατί δεν είναι ποτέ ίδια, αλλού πιο γαλάζια, βλέπεις τον βυθό, αλλού πιο σκούρα και τρομαχτική».
«Η παρέα στο kitesurf, πιστεύω, είναι το παν. Οι δικοί μου είμαστε σαν να πηγαίνουμε 5ήμερη. Κάνουμε ταλιμπανιές στη θάλασσα, περνάει ο ένας πάνω από τον άλλον, δίνουμε χέρια μέσα στη νερό. Μπορεί να κάνουμε kite μέχρι 3 ώρες, μετά κουραζόμαστε, πονούν και λίγο τα πλευρά από τις ζώνες, οπότε θα κάνουμε ένα διάλειμμα για τσιγάρο και θα ξαναμπούμε για καμιά ωρίτσα πάλι, ώσπου να τα μαζέψουμε, να πλύνουμε τον εξοπλισμό από τα αλάτια και πάμε για φαΐ. Το έχουμε παράδοση να ακολουθεί η τέλεια μπίρα μετά το kite. Πάντα στα spots γνωρίζουμε παρέες από άλλα μέρη, στη Λήμνο, για παράδειγμα, έχουμε πετύχει ανθρώπους από όλο τον κόσμο που έρχονται στο νησί για τους ανέμους του. Κάθε Αύγουστο, τα μελτέμια που κατεβαίνουν από τον Εύξεινο Πόντο σκάνε στο πρώτο νησί του πελάγους που βρίσκουν, τη Λήμνο δηλαδή. Πιάνουμε όμως φιλίες και με τους λόκαλς που μας δίνουν στοιχεία για τις παραλίες, προκειμένου να προσέξουμε τα βράχια, τους αχινούς ή και το μπουρίνι που έρχεται όταν σκοτεινιάζει. Μετά τους πετυχαίνουμε στις ταβέρνες και καθόμαστε όλοι μαζί».
«Δεν χρειάζεται να έχεις την τέλεια φυσική κατάσταση για το kitesurfing ή κάποια ηλικία, έχω δει και 80χρονο να το κάνει. Εμένα μ’ αρέσουν τα ψηλά άλματα και τα “kite loops’’, είμαι κάπως old school. Εντυπωσιακό όμως είναι και το freestyle, τα “ξεγάντζωτα’’ που λέμε εμείς. Για να κάνεις φιγούρες χρειάζεται λιώσιμο και χώσιμο, υπομονή δηλαδή και να γράφεις ώρες μέσα στο νερό ώσπου να μάθεις να σηκώνεσαι και να χειρίζεσαι το πανί. Ο στόχος είναι να γίνεσαι ένα μαζί του, να ξέρεις πού βρίσκεται χωρίς να κοιτάς ψηλά. Σε κάθε περίπτωση χρειάζονται από 4 μποφόρ και πάνω. Χρειάζεται όμως και σύνεση αφού το kite ανήκει στην κατηγορία των extreme sports. Πρέπει να έχουν προηγηθεί τουλάχιστον 10 ώρες με κάποιον ειδικό. Έχει τύχει να προσπαθεί γνωστός μου να σηκώσει το πανί που δεν ήταν όμως σε φάση για να σηκωθεί, μπήκε στο “παράθυρο του αέρα’ και τον πήρε μαζί του σέρνοντας το σώμα του στην παραλία. Έχουν τύχει επίσης να μπλέξουν τα σχοινιά στη θάλασσα και το πανί να κάνει λούπες, το λεγόμενο deathloop. Το kitesurf μπορεί να γίνεται κατά κάποιο τρόπο εθιστικό λόγω της αδρεναλίνης και επειδή συχνά θες να αποδείξεις ότι το ''έχεις''. Δεν πρέπει να ξεχνάς όμως ότι βασικά το κάνεις για να περάσεις ωραία».
«Το kitesurf είναι περισσότερο ανδροκρατούμενο σπορ, αν και αυτό πάει να αλλάξει τα τελευταία χρόνια, όσο γίνεται πιο γνωστό. Οι Ελληνίδες που κάνουν θαλάσσια σπορ, κυρίως είναι αυτές που κρύβουν ένα αγοροκόριτσο μέσα τους και που καταλαβαίνουν ότι δεν χρειάζεται να έχουν τη δύναμη του Πετρούνια, αλλά να ξέρουν απλά κολύμπι και να αγαπούν τη θάλασσα και τη φύση. Άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το Kite από το 2011, έχοντας μεγαλώσει σε περιοχή που ήξερα από μικρό παιδί ότι κάθε μεσημέρι σήκωνε “θερμικό" άνεμο, στο Αρτεμίσιο και την παραλία της Αγίας Ελένης, όπου έχω κάνει μάλιστα και από τα καλύτερα Kite session. Από παλιά και μέχρι σήμερα η κουλτούρα των ανθρώπων που ασχολούνται με θαλάσσια αθλήματα είτε είναι Kite είτε είναι surf είναι παρόμοια. Σε γενικές γραμμές επικρατεί χαλαρή και φιλική διάθεση και πάνω κάτω όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους... μέχρι τη στιγμή που θα αρχίσει ο αέρας όπου όλοι τρέχουν αριστερά και δεξιά να ετοιμαστούν, για να μπουν στο νερό. Είναι λες και χτυπάει καμπανάκι. Αυτή η εικόνα για κάποιους μπορεί να είναι μόδα, για τους καϊτάδες και τους σερφάδες όμως είναι τρόπος ζωής» μας λέει η Κατερίνα Λίτσα.
Spots στην Αττική
«Η Λούτσα και τα Νησάκια είναι αγαπημένο σποτ των καϊτάδων της Αττικής. Εκεί θα δεις πολύ κόσμο. Πιο ωραία όμως είναι στον Μαραθώνα και τον Σχοινιά λόγω του δάσους. Η Βάρκιζα έχει ωραίο κύμα, εκεί πας αν έχει νοτιάδες ή και στη Γλυφάδα. Aν έχει βοριοδυτικό, όμως, πας στη Βούλα και στο Μπάτι. Εκεί σου δίνει μια industrial αίσθηση γιατί έχεις θέα το αστικό τοπίο, καθώς κάνεις kite, τα νερά όμως δεν είναι καθαρά. Μπορείς να πας επίσης Φάληρο και Ανάβυσσο. Την άνοιξη προτείνουμε Ωρωπό».
ΙΝFO
H Σχολή Kites Guru βρίσκεται στο Αρτεμίσιο Ευβοίας. Για περισσότερες πληροφορίες εδώ.
