Μόνο ένας ποιητής θα μπορούσε να περιγράψει την καρδιά της
Ο πιο αγαπημένος τηλεοπτικός έρωτας όλων-των-εποχών. Η αρχαία, απόλυτη, πιο γοητευτική και πιο πλανεύτρα ιστορία αγάπης: ο δάσκαλος και η μαθήτρια, ο μεσήλικας και η νεαρή. H γοητεία της γνώσης αντιμέτωπη με την αυθάδεια και την φρεσκάδα μιας νεανικής αυθαίρετης σιγουριάς. Εκείνος ερωτεύεται την προοπτική της- το ποια μπορεί να γίνει μέσα από την επαφή τους- κι εκείνη μάλλον ακριβώς το ίδιο.
Ο Μαρκοράς, Παντειακός, αριστερός, παλιός Ρηγάς, ελιτιστής της κουλτούρας, και με αδιαμέτρητες φοβίες κληρονόμημα απ΄την bigger than life μητέρα του. Η Κουντουράτου, ξεροκέφαλη, αποψιάρα, παθιασμένη, ξανθιά και δίμετρη. Μετά από δύο σεζόν όπου μας έβγαλε την πίστη, αφού για 70 πενηντάλεπτα επεισόδια η ντένη έκανε την DHL,, στο τέλος της σεζόν και καθώς η άλλη ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας με τον μαλθακό Αία, αποφασίζει να ξεπεράσει το φόβο του και να εκμυστηρευτεί σε όλους τον έρωτα του μπας και τον βοηθήσουν να την προλάβει πριν γίνει το κακό. Και ξετυλίγει τις σκέψεις του: (στο 05:52)
Είναι ένα πλάσμα φτιαγμένο για το ομορφότερο όνειρο, αλλά και το χειρότερο εφιάλτη ταυτόχρονα.
Εκείνη, εργοστασιάρχης, χήρα από δεκαετίας, σοβαρή και συμβιώσα με την τυραννική πεθερά που δεν την αφήνει να ξεμυτίσει απ’το σπίτι. Γενικώς καταπιεσμένη. Εκείνος, ένα παρτσακλό απ’το Μεσολόγγι που της την πέφτει σ’’ενα ταξίδι στην Ιταλία και λίγες μέρες μετά εμφανίζεται στην πόρτα της καταλάθος σαν γαμπρός, αφού ηράσθη την κόρη την αλλαφροϊσκιωτη που όλη μέρα τρέχει σε πορείες και στην Greenpeace. Καθημερινά πράγματα.
Αφού μετά από 70 επεισόδια τους έχουν πάρει όλοι χαμπάρι εκτός απ’την κόρη που είναι λίγο χαϊβάνι, κι αφού η Χριστίνα για να τον βλέπει έχει πεθάνει όλους τους φίλους και γνωστούς από αποφρακτικό ίκτερο, ο Αντώνης εμφανίζεται στο γάμο της για να την κλέψει. Η μάνα κοιτάει την κόρη και ακολουθεί μομέντουμ με την αλληλουχία έκπληξη-ξανά έκλπηξη-συνειδητοποίηση-έλα βρε αντε κομμάτια να γίνει σας δίνω την ευχή μου. Η Χριστίνα καβαλάει λοιπόν τη μηχανή και κάποιος ήρθε στη ζωή της. Η σκηνή αυτή είναι κατά τους περισσότερους φαν η σκηνή στην οποία θα έπρεπε να έχει τελειώσει η σειρά, το happy end δηλαδή. Αμ δε. Δεν έχουν μέλλον αυτοί οι έρωτες ούτε καν στην τηλεόραση.
Κλείσε τα Μάτια- Φίλιππος και Μαρία
Να με συγχωρείτε αλλά αν και πολλοί θα διαφωνήσουν, ο πραγματικός έρωτας της σειράς είναι αυτός που εξελίσσεται ανάμεσα στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη (Φίλιππο) και την Πέμυ Ζούνη (Μαρία). Όπως και στο Ντόλτσε Βίτα πιο πάνω αλλά και στον Πρωτάρη με τον Ντάστιν Χόφμαν, για να μην γίνει η ιστορία παρατράγουδο, όταν η μαμά εντοπίζει το τεκνό ή δεν ξέρει τίποτα για τον έρωτα του με την κόρη ή αυτός ο έρωτας δεν έχει ευοδωθεί ακόμη. Δεν πρόκειται δηλαδή για μανάδες που βάλανε πλώρη να φάνε το γκόμενο της κόρης τους δηλαδή. Όμως, σε αντίθεση με το ειδύλλιο Φίλιππος-Χριστίνα-κορη-Πεμυς-Ζουνη, που εντάξει είναι ένα απλό και συνηθισμένο ειδύλλιο, εδώ μιλάμε για μια ιστορία που χρειάστηκε να ξεπεράσει τα όρια: η καταπιεσμένη Μαρία, μια γυναίκα που δεν είχε ζήσει την τρυφερότητα ποτέ, γνωρίζοντας το Φϊλιππο ρίσκαρε τα πάντα ( από την οργή ενός βίαου και καταπιεστικού συζύγου μέχρι την κατακραυγή των παιδιών της και της συντηρητικής κοινωνίας στην οποία κινουνταν), και όλα αυτά, για να ζήσει μια περιπέτεια με προδιαγεγραμμένο τέλος.
Εδώ βρισκόμαστε στο τέλος του δράματος. Έχουν προηγηθεί πολλά χρόνια φαγούρας, άγριου σεξ (εννοείται), ξανά φαγούρας, ένα παιδί με την κόρη της κλπ. Όμως οι μεγάλες αγάπες δεν ξεχνιούνται. Λίγο πριν το τέλος γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος, τη Σύρο, για να την πάρει μια βόλτα με τη βάρκα του. Εκείνος αρχίζει τα εφηβικά «αν θέλεις να φύγω θα το καταλάβω», αλλά εκείνη, σαν πιο ώριμη, ξέρει ότι μια ζωή την έχουμε. Και φεύγουν για μια τελευταία βόλτα. Άλλωστε στο τέλος του επεισοδίου ο Φίλιππος πεθαίνει από μια ασθένεια που ποτέ δεν καταλάβαμε τι ακριβώς είναι, για να μη σχολιάσω ότι λίγα λεπτά αργότερα θα μάθουμε πως τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε στην πραγματικότητα αφού η κυρία τα έβλεπε στον ύπνο της, ίσως στο πιο σπασαρχίδικο φινάλε όλων των εποχών.
Οι Απαράδεκτοι: Δήμητρα-Σπύρος
Τον κακό σου τον καιρό. Και μάζεψε όλα αυτά τα φρούτα γιατί θα σαπίσουνε, ηλίθια!
Ένας μικροαστός διαφημιστής που κάποτε συμμετείχε στα γεγονότα του πολυτεχνείου και το έχει σαν σημαία και μια housewife πεταχτούλα που βαριέται την απραξία. Ο έρωτας τους δεν έχει τίποτα το ρομαντικό, έχει πολλή γκρίνια για το φαγητό που ποτέ δεν είναι καλό (τις σπάνιες φορές που έχει μαγειρέψει η Δήμητρα), έχει λοξοκοιτάγματα σε άλλους γκόμενους και γκόμενες, σεξουαλικές ανασφάλειες και ατυχίες μετά από χρόνια γάμου- αλλά και πολλή, μα πολλή αντρική «ματσίλα» και υποτίμηση του Σπύρου προς τη Δήμητρα.
Αν εξαιρέσεις το τελευταίο, μένεις στο γλυκό ρεαλισμό, μας κλείνει το μάτι ψιθυρίζοντας ότι έρωτας δεν είναι η συνήθης τηλεοπτική απεικόνιση του παράνομου πάθους και των φλογερών φιλιών στα σκοτάδια. Είναι και πολύ πιο πεζά πράγματα, όπως το να προσπαθείς να αναθερμάνεις την σεξουαλική σου ζωή που έχει γίνει χλιάνει και κατα λάθος να μετατρέπεις το κρεβάτι σου σε πάγκο της λαϊκής, όπως η παραπάνω σκηνή.
Είσαι το ταίρι μου: Σωτήρης-Βίκυ/Στέλλα
Ααα, έχεις όρεξη απόψε. -Όπως και κάθε μέρα.
Ένας έρωτας χαστούκι στην προκατάληψη ενάντια στις απανταχού γεματούλες! Όπως έχει πει και η ίδια η Βίκυ Σταυροπούλου, «Όταν φιλούσα το Γεωργούλη ήταν σαν να παίρνουν εκδίκηση όλες οι παχουλές» (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Εκείνος, γόης και καρδιοκατακτητής, γόνος αστικής οικογένειας και ολίγον ρέμπελος. Περνάνε από δίπλα του όλες οι δίμετρες Βορείων Προαστίων. Εκείνη, γαμώ τα παιδιά, καταφερτζού, οξύνους και πληθωρική. Τον είδε, τον ερωτεύτηκε, τον τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί παρόλο που υποτίθεται ότι ήταν αρραβωνιασμένη με τον αδερφό του (μεγάλη ιστορία) και τον πήρε. Κυρίως δεν κώλωσε και πίστεψε ότι μπορεί.
Εδώ βρισκόμαστε στην κρίσιμη στιγμή, όπου αφού σαν ενοχλητική μύγα τον τριγυρίζει για μπόλικα επεισόδια, το νερό ετοιμάζεται να μπει στο αυλάκι. Thumbs up για τη Βίκυ/Στέλλα που πριν γίνει το μοιραίο οι έγνοιες της ήταν αν έχει αλλάξει βρακί, αν έχει τρίψει φτέρνες και αν έχει ξυρίσει πόδι. Κανένα άλλο κόμπλεξ δεν την εμπόδισε να πετάξει τα ρούχα της μες την τρελή χαρά.
14°
