Αγαπητό Athens Voice, συνήθως, μας αρέσει να λέμε ότι «όπου γης κι Έλληνας», καθώς και να καυχιόμαστε για τα επιτεύγματα των ομογενών μας στο εξωτερικό, κάτι που το γνωρίζω από πρώτο χέρι μια και τυχαίνει να είμαι κι εγώ ένας απ’ τους τόσους Έλληνες της διασποράς. Φαίνεται όμως ότι δεν συνειδητοποιούμε ότι για να συμβούν όλα αυτά, κάποιες χώρες, άλλες λίγο κι άλλες πολύ, μας άνοιξαν τις πόρτες τους, για να μην πω τις αγκαλιές τους, δίνοντάς μας την ευκαιρία να κάνουμε το καλύτερο που μπορούσαμε εκεί στη ξενιτιά.
Αναλογίζομαι όμως μήπως θα ’πρεπε κι εμείς να φερθούμε ανάλογα στους οικονομικούς μας μετανάστες, αντί να τους θεωρούμε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, να τους εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο και να ρίχνουμε σ’ αυτούς όλα τα στραβά που μας δυναστεύουν αυτή την εποχή. Μιλάω γι’ αυτούς που έβαλαν ρίζες εδώ, μιλάνε τη γλώσσα μας (πολλές φορές καλύτερα κι από μας), προσφέρουν έργο και συμβάλλουν στην οικονομία και την κοινωνία μας, πληρώνουν φόρους, δημιούργησαν οικογένειες, έκαναν παιδιά, σπουδάζουν, κι αγαπούν κι εκτιμούν τον τόπο αυτόν σαν να ήταν πραγματικά δικός τους. Δεν μιλάω γι’ αυτούς που «λάδωσαν» τις κατά τόπους προξενικές μας Αρχές για να βαφτιστούν Ελληνοπόντιοι ή τους καθαρόαιμους Αλβανούς αρσιβαρίστες που μας αντιπροσώπευαν στους Ολυμπιακούς στο παρελθόν σαν βέροι Έλληνες από τη Β. Ήπειρο.
Επίσης, σκεφτήκαμε ποτέ τι πρέπει να γίνει με τα παιδιά των μεταναστών μας όσον αφορά την υπηκοότητά τους, αυτά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, μιλάνε άπταιστα ελληνικά, πάνε στα σχολεία μας, και που δεν έχουν γνωρίσει άλλη πατρίδα πέραν της δικιάς μας, αλλά κι η πατρίδα των γονιών τους δεν έχει καν ιδέα γι’ αυτά; Μήπως θα ’πρεπε η Πολιτεία να σκεφτεί πιο ανθρώπινα το θέμα της ένταξης των μεταναστών μας και των παιδιών τους στη κοινωνία μας και να τους δώσει τη δυνατότητα να το επιτύχουν, εφόσον αυτοί πληρούν κάποια βασικά, λογικά κριτήρια; Λίγη ανθρωπιά κι ανταπόδοση της ανθρωπιάς των ξένων προς τους δικούς μας μετανάστες δεν νομίζω ότι θα μας έβλαπτε! -ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ, ΗΠΑ
22°
