Πέθανε σε ηλικία 77 ετών η ηθοποιός Σοφία Σεϊρλή, όπως έγινε γνωστό το βράδυ της Κυριακής.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Σοφία Σεϊρλή έχασε τη ζωή της μετά από πνιγμό σε παραλία στους Φούρνους Ικαρίας, όταν πήγε να κολυμπήσει στα βαθιά.
Την είδηση δυσάρεστη είδηση επιβεβαίωσε ο ηθοποιός και φίλος της Νίκος Χατζόπουλος, ο οποίος σε ανάρτησή του στο Facebook έγραψε τα εξής:
«Αντίο, Σοφάκι… Σε πήρε το κύμα… Σαν αποχαιρετισμό, σου αφήνω μια φευγαλέα στιγμή από έναν από τους πολλούς διαλόγους σου με τη Μέλπω Αξιώτη, που τόσο αγαπούσες και σ' αγαπούσε...».
H Σοφία Σεϊρλή γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια την 1 Δεκεμβρίου 1947 και ήταν απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχε συνεργαστεί με το Ελεύθερο Θέατρο και την Ελεύθερη Σκηνή, με το Θεσσαλικό Θέατρο, τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, με την Εταιρεία Θεάτρου Διπλούς Έρως και τον Θεατρικό Οργανισμό Εποχή, με το Θέατρο Αμόρε, το Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και το Εθνικό Θέατρο, με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, το Από Μηχανής Θέατρο και με το Ελληνικό Φεστιβάλ. Είχε παίξει σε παραστάσεις κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, με σκηνοθέτες όπως οι Π. Βούλγαρης, Β. Παπαβασιλείου, Ν. Χαραλάμπους, Μ. Μαρμαρινός, Ν. Μαστοράκης, Ν. Κοντούρη, Δ. Παπαδόπουλος, Γ. Ρήγας, Ν. Χατζόπουλος, Ε. Θεοδώρου, Γ. Κακλέας, Α. Μπρούσκου, Μ. Κάλμπαρη. Έχει ερμηνεύσει σε μονολόγους τις «Δύσκολες Νύχτες» της Μέλπως Αξιώτη, την «Ομορφάσχημη» του Νίκου Καχτίτση, και την «Τζάκυ Ο» της Ελφρίντε Γέλινεκ (σκην. Α. Μπρούσκου). Εμφανίστηκε στους «Αγγέλους στην Αμερική» του Τ. Κούσνερ (Ελληνικό Φεστιβάλ) και στην «Ανώνυμη Αγία» του Γ. Ρίτσου (Θέατρο Τέχνης).
«Εγώ έχω γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια. Κουβαλάω μια εικόνα γενική. Την παραλιακή, το σπίτι του παππού μου, τις μυρωδιές. Αν και ήρθα πολύ νωρίς, προφανώς οι εικόνες αυτές μου έχουν μείνει ανεξίτηλες χάρη και στις διηγήσεις διαφόρων δικών μου ανθρώπων. Ήρθαμε στο σπίτι στον Πειραιά που πρωτοπήγαμε, όταν ήρθαμε στην Ελλάδα. Είχε μια θάλασσα μπροστά και βραχάκια και μια αυλίτσα και σκάλες που ανεβοκατεβαίναμε με την αδελφή μου και κάποια στιγμή είχαμε πιει κρυφά και μας ζάλισε και κουτρουβαλήσαμε τη σκάλα. Τον παππού και τη γιαγιά μου που έρχονταν τα καλοκαίρια και μας έφερναν δερμάτινα σανδάλια και μαστιχωτές καραμέλες που μυρίζανε έτσι πολύ περίεργα, τότε έτσι εγώ το αντιλαμβανόμουν, τα αποκριάτικα στο σπίτι του θείου στο λιμάνι».
«Στο θέατρο δεν είχα μέντορα, ένα κύριο πρόσωπο που με καθόρισε όπως καμιά φορά συμβαίνει. Είχα μια πορεία θα μπορούσα να πω, αργή σταθερή, βήμα-βήμα, με σημαντικότατες συναντήσεις. Αναφέρω ενδεικτικά, τον Μαρμαρινό, τον Παπαβασιλείου, τον Γιάννη Ρήγα, τον Νίκο Μαστοράκη και φυσικά όλες οι υπόλοιπες συναντήσεις ήταν συναντήσεις σημαντικές. Κάθε φορά ήταν ένα βήμα για μένα πιο κοντά σε αυτά που ψάχνω και συνεχίζω να ψάχνω στο θέατρο. Καθοριστικό βήμα ήταν ένας μονόλογος που έκανα το 1992, τις «Δύσκολες Νύχτες» της Μέλπως Αξιώτη, σε σκηνοθεσία του Ρήγα. Αυτό όντως με πήγε παραπέρα. Θα μπορούσα να πω ότι καθόρισε την από κει και πέρα πορεία μου. Ως άνθρωπο η θεία μου, η οποία έφυγε και πρόσφατα. Ήταν μία εξαιρετική γυναίκα και ναι, ήτανε έτσι καθοριστική στη ζωή μου. Δυνατή, γενναία, μια μεγάλη καρδιά που χώραγε όλους γύρω, με τεράστιο ενδιαφέρον για τη ζωή και τον άνθρωπο, για τους ανθρώπους γύρω της, την αγάπη της. Ήταν για μένα μια δεύτερη μάνα, γιατί την έχασα πολύ νωρίς τη δικιά μου».
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
13°
