Τα «Λαμπρά παράσιτα» στο ΠΛΥΦΑ: Ο Θανάσης Ραφτόπουλος κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με τη μαύρη κωμωδία του Φίλιπ Ρίντλεϊ
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένα ζευγάρι για να αποκτήσει το σπίτι των ονείρων του; Τα «Λαμπρά Παράσιτα» του Φίλιπ Ρίντλεϊ, μια μαύρη κωμωδία, χαρακτηριστικό δείγμα του In-Yer-Face Theatre, κάνουν πρεμιέρα στο ΠΛΥΦΑστις 28 Απριλίου. Με τη σκηνοθετική ματιά του Θανάση Ραφτόπουλου -που κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με αυτό το έργο- η παράσταση θα παρουσιαστεί από έναν θίασο νέων ηθοποιών, που καλούνται να «ζωντανέψουν επί σκηνής το ιδιαίτερο σύμπαν του Βρετανού συγγραφέα.
Μέσα στην εποχή της στεγαστικής κρίσης. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του, να αποκτήσει το σπίτι των ονείρων του, αρπάζοντας μια εξωπραγματική ευκαιρία που του προσφέρεται. Ένα έργο που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αγγλία το 2015, δηλαδή 10 χρόνια πριν, αλλά στην Αθήνα του 2025 φαντάζει κάτι παραπάνω από επίκαιρο με τις τιμές των ακινήτων να έχουν φτάσει στα ύψη και να συνεχίζουν να αυξάνονται. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του IN-YER-FACE THEATRE, που παίζει με τον σαρκασμό, την ωμή πραγματικότητα και τον σουρεαλισμό. Πού βρίσκονται τα όρια στις ενέργειες που μπορεί να κάνει κάποιος προκειμένου να αποκτήσει τα υλικά αγαθά που επιθυμεί; Αυτό είναι το ζήτημα που εξετάζει ο Ρίντλεϊ με τον πιο σαρκαστικό, σκοτεινό και σουρεαλιστικό τρόπο.
Στο συγκεκριμένο ανέβασμα ο θίασος αποτελείται από νέους συντελεστές. Ο Θανάσης Ραφτόπουλος σκηνοθετεί τους Ζηνοβία Ανανιάδου- Κόκκοτα, Ιωάννη Μυστακίδη και Θεοδώρα Γεωργακοπούλου. Νέοι άνθρωποι απέναντι στον υλισμό, την απληστία, την εμμονή με το κοινωνικό στάτους σε ένα κείμενο που παρουσιάζει ατόφια τη σκληρή πραγματικότητα.
Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2017, σε σκηνοθεσία Χάρη Αττώνη.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Διαβάζοντας τα «Λαμπρά Παράσιτα», δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ το κέντρο της Αθήνας—τον εξευγενισμό των γειτονιών της και το στεγαστικό ζήτημα που όλοι βιώνουμε. Βλέπουμε τις τιμές των ενοικίων να εκτοξεύονται, τα παλιά μαγαζιά να κλείνουν και να δίνουν τη θέση τους σε μοντέρνα co-working cafés. Παρατηρούμε παλιές κατοικίες να κατεδαφίζονται και σκαλωσιές να υψώνονται για νέα, πολυτελή συγκροτήματα. Η φαινομενική λάμψη του εξευγενισμού - οι όμορφες βιτρίνες, τα ανακαινισμένα κτήρια-είναι εκτυφλωτική και σαγηνευτική. Μας τραβάει να θέλουμε να είμαστε μέρος της. Τόσο που δεν βλέπουμε ,και ούτε μας νοιάζει αν κάποιοι εκτοπίζονται σε αυτή την νέα λαμπερή πραγματικότητα. Και κάπου εκεί έρχονται τα ερωτήματα του έργου: Μέχρι πού θα έφτανες για να αποκτήσεις το σπίτι των ονείρων σου; Θεωρείς τις δικές σου ανάγκες πιο σημαντικές από εκείνες όσων δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά αυτή την αλλαγή; Και αν η απάντηση είναι ναι, τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο που χτίζουμε; -Θανάσης Ραφτόπουλος
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
11°
