Σεμίνα Διγενή: «Αν υπήρχε η ηρωίδα μου, θα ήθελα να είναι φίλη μου»
Δημοσιογράφος, τηλεοπτική παραγωγός, βουλευτής του ΚΚΕ. Η Σεμίνα Διγενή μας συστήνει το πρώτο της θεατρικό έργο "Felicita"
Σεμίνα Διγενή: Συνέντευξη με την δημοσιογράφο με αφορμή τη θεατρική παράσταση "Felicita"
Η Σεμίνα Διγενή είναι ίσως ο πιο μπίζι άνθρωπος στην ελληνική δημοσιογραφία: δεν σταματάει ποτέ, δεν ξεχνιέται ποτέ αφηρημένη ενώ χαζεύει το ηλιοβασίλεμα, γιατί αποκλείεται να χαζεύει – έχει πάντα πολλά πράγματα να κάνει. Το τελευταίο της «παιδί» είναι το «Felicita», ένα σύγχρονο θεατρικό έργο που πατάει ανάλαφρα πάνω στο αγαπημένο σουξέ των 80s. (Αλ Μπάνο και Ρομίνα Πάουερ, για όσους δεν έχουν προλάβει να μπούνε στο γκουγκλ). Αλλά, πολύ ανάλαφρα, σαν να το αγαπάει νοσταλγικά και ταυτόχρονα να το ξεπερνάει, καθώς προχωράει η ιστορία...
Συνέντευξη με τη Σεμίνα Διγενή με αφορμή τo "Felicita"
Πώς προέκυψε η ιδέα για το έργο;
Ξεκίνησα να το γράφω όταν παρατήρησα πως δεν ξεκολλούσαν από το μυαλό μου κάποιες ατάκες από την ταινία The Matrix: «Αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία. Μετά από αυτό το σημείο δεν υπάρχει γυρισμός. Παίρνεις το μπλε χάπι, η ιστορία τελειώνει. Ξυπνάς στο κρεβάτι σου και πιστεύεις ό,τι θέλεις εσύ. Παίρνεις το κόκκινο χάπι, παραμένεις στη Χώρα των Θαυμάτων και σου δείχνω πόσο βαθιά φθάνει η πραγματικότητα». Έτσι ξεκίνησε ένα παράτολμο πείραμα, ένα παιχνίδι, όπου οι ήρωες, ένας άνδρας και μία γυναίκα, εναλλάσσονται στους ρόλους θύτη και θύματος.
Η ηρωίδα είναι παράξενο πρόσωπο. Μοιάζετε σε κάποια σημεία;
Κατ’ αρχάς, η ηρωίδα μου, αν υπήρχε στην πραγματικότητα, θα ήθελα να είναι φίλη μου. Είναι ευφάνταστη, τρυφερή, ευαίσθητη, κυνική, τολμηρή, εφευρετική, έχει χιούμορ... Με το που τη δημιούργησα, άρχισε να μου υπαγορεύει το κείμενο του Felicità. Έγινα κάτι σαν γραμματέας της, αν και ένιωθα σαν να μου έχει στήσει ενέδρα. Πάντως, ναι, σε κάποια σημεία μοιάζουμε. Πολλά από τα περιστατικά που αναφέρει τα έχω ζήσει, αλλά και κάποιες ιδιοτροπίες και εμμονές της είναι… κατάδικές μου.
Αυτό που μπορεί να θέλει μια γυναίκα μέσης ηλικίας από ένα νεαρό αγόρι, «ενοικιάζοντας» 24 ώρες από τη ζωή του, είναι αυτό στο οποίο πάει πρώτα το μυαλό μας;
Θα μπορούσε να είναι αυτό, θα μπορούσε όμως και να μην είναι. Η ιστορία εκείνης της νύχτας που έβρεχε πολύ, γράφεται όπως ακριβώς νομίζει εκείνη, εκτός από τον επίλογο που είναι εντελώς απροσδόκητος γιατί ο κίνδυνος έρχεται ταχύτερα όταν περιφρονείται. Μια φαινομενικά απλή συνάντηση, ανάμεσα σε μια σκηνοθέτρια και ένα pizza boy, καταλήγει στην ενεργοποίηση μιας βραδυφλεγούς βόμβας.
Στην ιστορία σου μπλέκονται στοιχεία κινηματογραφικού θρίλερ, σύγχρονου θεάτρου και τραγωδίας. Έμαθες κάτι παραπάνω για τον εαυτό σου γράφοντας το έργο;
Παρακολουθώντας αυτήν τη γυναίκα, αυτό το αλλόκοτο πλάσμα, που βίωσε τεκτονικές αλλαγές στην ψυχή του, που άντεξε χρόνια άστεγο από χαρά και κακοποιήθηκε βάναυσα, έζησα κι εγώ, λέξη προς λέξη, πώς είναι να ζεις με απενεργοποιημένα τα όνειρά σου, με τις παλιές καλές στιγμές να σου ρίχνουν μπουνιές ανάμεσα στα μάτια και με το στόμα ραμμένο, μη τυχόν και ξεστομίσει την πιο βαθιά επιθυμία του, μη τυχόν και ουρλιάξει από θυμό και πόνο. Κάθε αστείο κρύβει πίσω του μια πληγή και κάθε στιγμή σασπένς και μια τραγική ειρωνεία.
Γιατί διάλεξες το συγκεκριμένο τραγούδι; Σημαίνει κάτι ιδιαίτερο για σένα;
Νομίζω πως η χαρά και η αισιοδοξία των στίχων του Felicità ισορροπεί με το τόσο επικίνδυνο πείραμα των παράλληλων μεταβολών της ιστορίας μου. Ενός επικίνδυνου παιχνιδιού, ενός ασταμάτητου κυνηγητού θεατρικών ρόλων, πίσω από τους οποίους κρύβονται και φανερώνονται οι πραγματικές επιθυμίες, τα τραύματα και οι προθέσεις των ηρώων.
Επηρεάστηκες από ειδησιογραφία/δημοσιογραφία, όταν έστηνες την ιστορία;
Δεν γλιτώνει κανείς από μας, Μανίνα μου, από τη δημοσιογραφία. Πάντα θα είναι εκεί –φανερά ή ύπουλα– να νουθετεί, να κατευθύνει αλλά και να προστατεύει από τις κακοτοπιές. Τη νιώθω συνεχώς δίπλα μου (να με συγκρατεί, να με εμπνέει, να με γειώνει) και στη συγγραφή και στο θέατρο και στην πολιτική.
Οι ήρωές σου, καθώς το βράδυ προχωρά, «σκοντάφτουν» ξανά και ξανά πάνω στην ιδέα της ευτυχίας και του χρόνου. Εσένα σε απασχολεί ο χρόνος, ποια είναι η σχέση σου μαζί του;
Έχω πάρει απόφαση πως δεν παίζει σε καμία περίπτωση να κάνει όπισθεν ο χρόνος, ούτε να κάνει διορθωτικές κινήσεις. Και το χειρότερο, δεν αποταμιεύεται, μόνο ξοδεύεται. Σημασία έχει μόνο το παρόν, αυτό το μαγικό σημείο στο οποίο ο χρόνος εφάπτεται με την αιωνιότητα. Πάντως εμένα ο χρόνος δεν μου φτάνει και η πείρα δείχνει πως μόνο η δράση (ενίοτε και η ηδονή) κάνουν τον χρόνο να φαίνεται λίγος.
Ευτυχία είναι να ξεχνάς ή να θυμάσαι;
Κατέληξα ότι το πιο ασφαλές και υγιές είναι αυτό που έλεγε ο Αϊνστάιν: «Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή εξάρτησέ την από έναν στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα».
Ποιο θεωρείς πως είναι το πιο δυνατό σημείο της παράστασης;
Αναμφισβήτητα οι άνθρωποί της. Παρακολουθώ τον τρόπο που δουλεύει η Μυρτώ Αλικάκη και τη θαυμάζω κάθε μέρα περισσότερο. Δεν είναι μόνο σπουδαία ηθοποιός, είναι και μια πολύτιμη συνδημιουργός. Με κάνει να μην μπορώ να φανταστώ άλλη σ’ αυτόν το ρόλο. Ο δε Γιάννης Σοφολόγης –που είναι ο νεαρός διανομέας που εμφανίζεται στο σπίτι της τη μοιραία νύχτα–, είναι επίσης απίστευτα ευρηματικός και απολαυστικός.
Οφείλω ένα θερμό «ευχαριστώ» στη Λητώ Τριανταφυλλίδου, την ξεχωριστή σκηνοθέτρια του έργου, με σπουδές στη Θεσσαλονίκη και τη Ν. Υόρκη και ωραίες δουλειές στην Ελλάδα, την Αμερική, την Ιταλία κ.α. Τα εντυπωσιακά κοστούμια είναι του Απόστολου Μητρόπουλου, οι μουσικές του Θέμη Καραμουρατίδη, τα σκηνικά του Δημήτρη Πολυχρονιάδη, οι φωτισμοί της Σεμίνας Παπαλεξανδροπούλου και η παραγωγή κάποιου που αγαπάει και σέβεται το θέατρο και τους ανθρώπους του, του Μάριου Τάγαρη. Το «Felicità» στο θέατρο είναι μια μεγάλη πρόκληση για μένα, είναι το νέο μεγάλο μου στοίχημα.
«Felicita», θέατρο Αλκυονίς (Ιουλιανού 42, 2108828100), από 6/11 κάθε Δευτέρα και Τρίτη. H ΑΤΗΕNS VOICE είναι χορηγός επικοινωνίας.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μιλήσαμε για όλα: τη νέα παράσταση «Ήρωες», το θέατρο, τα όρια της σάτιρας, τη σύγκριση με τον πατέρα του και πώς αντιμετωπίζει την κατάσταση σήμερα
Οι δύο γνωστοί ηθοποιοί και σκηνοθέτες μιλούν για την παράσταση «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» και για τη συνεργασία τους
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
Ο Χάρης Φραγκούλης σκηνοθέτησε μια αμιγώς ερευνητική παράσταση πάνω στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη
Δυο πρεμιέρες τον Δεκέμβριο και εορταστικές εκδηλώσεις τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά
Μια παράσταση σκηνοθετημένη εντυπωσιακά στην όψη και στις ερμηνείες
Μιλήσαμε για όλα με τον ηθοποιό με αφορμή τον μονόλογο «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» στο Θέατρο Θησείον
Η παράσταση αναλύει τον βίο και το έργο του, αναδεικνύοντας τον ταλαντούχο καλλιτέχνη που έκανε τη ζωή του κραυγή για την αγάπη
Το ομότιτλο βιβλίο της γαλλίδας συγγραφέως ανεβαίνει στο θέατρο για πρώτη φορά στην Ελλάδα
Μια αληθινή ιστορία, ένας ύμνος στη δύναμη του ονείρου του Νταβίντ Λελαί-Ελό με τον Μάνο Καρατζογιάννη
Ο Γιάννης Δρακόπουλος πρωταγωνιστεί στη μακροβιότερη σόλο κωμωδία στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ
Μετά την ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε κατά την ολομέλεια του σώματος - Το βιογραφικό του
Η ενότητα CosmoClassical σε μία φιλόδοξη παρουσίαση του θρυλικού έργου του Giaccomo Puccini
Πείνα και εκπόρνευση; Μητέρα - προαγωγός; Άγνωστοι σύζυγοι και εραστές; Ναρκωτικά και παιχνίδια εξουσίας;
Η επιτυχημένη παράσταση των Ρέππα-Παθανασίου για δεύτερη χρονιά στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
2 κάνουν πρεμιέρα αυτές τις μέρες και άλλες έχουν ήδη ξεκινήσει
Ένα δημοσιογραφικό νουάρ που σηκώνει τον καθρέφτη στη σκοτεινή πλευρά του κράτους και της κοινωνίας
Ο Ιωάννης Απέργης πρωταγωνιστεί στο διασημότερο μουσικό παραμύθι όλων των εποχών
Από τους πρόσφατους ρόλους της ήταν εκείνος στον «Γυάλινο Κόσμο»
Λίγο πριν από τη μαγνητοσκόπηση της παράστασής του ο stand up comedian μιλά στην Athens Voice γι’ αυτό το γλυκόπικρο κείμενο
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.