Στρέλλα στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ: Οι ερμηνευτές του λυρικού έργου μοιράζονται στην ATHENS VOICE τη «δική τους Στρέλλα».
Η πολυσυζητημένη και εξαιρετικά επιτυχημένη όπερα «Στρέλλα» του Μιχάλη Παρασκάκη, βασισμένη στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα, επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο ΚΠΙΣΝ, από τις 18 Οκτωβρίου και για δέκα μοναδικές παραστάσεις έως τις 4 Νοεμβρίου.
Η αιχμηρή όπερα δωματίου «Στρέλλα», σε λιμπρέτο Αλεξάνδρας Κ* και σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, φέρνει στη σκηνή μια συγκλονιστική ιστορία για την αγάπη, την αποδοχή και την τρέλα τού να ονειρεύεσαι και να απαιτείς την ευτυχία με κάθε τίμημα. Tρεις διεμφυλικές καλλιτέχνιδες εμφανίζονται ξανά στο λυρικό θέατρο, οι Λέττα Κάππα, Ιωάννα Ζαμ-Πέτρου και Βικτωρία Τσιτουρίδου-Μάγια.
Η πολυβραβευμένη «Στρέλλα», μια ταινία εμβληματική για την ορατότητα των τρανς και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, μετατράπηκε σε όπερα δωματίου μετά από ανάθεση της ΕΛΣ στον συνθέτη Μιχάλη Παρασκάκη. Ο δραστήριος και τολμηρός συνθέτης υπογράφει μια εξαίσια μουσική (χρησιμοποιώντας τα εργαλεία και τους κώδικες της νέας μουσικής) με βάση το λιμπρέτο της Αλεξάνδρας Κ*, το οποίο διατηρεί τη βασική δομή και την ουσία της κινηματογραφικής ταινίας.
Στην πρώτη του αναμέτρηση με οπερατικό έργο, ο ανατρεπτικός θεατρικός σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής σκηνοθετεί μια παράσταση που ξεχειλίζει από μαγικό ρεαλισμό, έμπνευση, ευρηματικότητα και χιούμορ. Η ιστορία του Γιώργου, που μόλις αποφυλακίζεται, με τη Στρέλλα, μια νεαρή τρανς εργάτρια του σεξ που λατρεύει τη Μαρία Κάλλας, ξετυλίγεται στο εντυπωσιακό σκηνικό της Εύας Μανιδάκη, γεμάτο από αποχρώσεις του ροζ. Στην οπερατική εκδοχή, οι φανταστικοί φίλοι των πρωταγωνιστών ζωντανεύουν και γίνονται ρόλοι: η Μαρία Κάλλας, το alter ego της Στρέλλας και ο Σκίουρος, φαντασιακή προβολή του Γιώργου. Το δεκαμελές μουσικό σύνολο διευθύνει ο αρχιμουσικός Κωνσταντίνος Τερζάκης στην πρώτη του συνεργασία με την ΕΛΣ. Την επιμέλεια κίνησης και τη χορογραφία υπογράφει η διεμφυλική καλλιτέχνις Φένια Αποστόλου, ενώ τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη.
Λίγο πριν τη μεγάλη επιστροφή της ασυμβίβαστης «Στρέλλας» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, οι ερμηνευτές του λυρικού έργου μοιράζονται στην «Athens Voice» την «δική τους Στρέλλα».
Σύμφωνα με το συστημικό αφήγημα, η τρανς κοινότητα, ως κομμάτι του «κοινωνικώς παράταιρου», του απλοϊκού «Αλλου», είθισται, στις περιπτώσεις που καταφέρνει να γίνει μαζικά ορατή, να παρουσιάζεται είτε ως γελοιογραφία, είτε έχοντας μια μονόπλευρη, πένθιμη χροιά. Και η αφήγησή της σχεδόν πάντοτε δι’ αντιπροσώπων. Η Στρέλλα όμως, εικονοποιεί την τρανς πραγματικότητα καθαυτή. Κατ' ουσίαν, μια τέτοια πραγματικότητα δεν απέχει πυρηνικά από εκείνη των υπολοίπων -ήτοι των «κανονικών». Και αυτό διότι η Στρέλλα διαρρηγνύει το πολυφορεμένο δίπολο της κανονικότητας και του παράταιρου. Διότι αφηγείται τους μόχθους, τα πάθη και τον εξοβελισμό των τραγικών προσώπων της, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει ήρωες στην αναζήτηση της απολύτρωσης και της αποδοχής. Και αυτός είναι ο διαχρονικός πανανθρώπινος αγώνας. Άρα η «Στρέλλα» δεν υποκρίνεται. Όπως δεν κλήθηκα να υποκριθώ ούτε εγώ συμμετέχοντας σε αυτήν. Με την ιδιότητα μιας τραγουδίστριας της όπερας, η οποία και τυγχάνει να είναι τρανς, κλήθηκα να αποδώσω την οπερατική Μαίρη, η οποία, όπως κι εγώ, δεν χρειάζεται εκπρόσωπο, διότι έχει δική της φωνή.
-ΣΑΝ ΤΙ;, διερωτάται η Μαίρη, κι εγώ απαντούσα πάντοτε: Σαν αυτή που είμαι.
Η Ιωάννα Ζαμ-Πέτρου ερμηνεύει τον ρόλο της Μαίρης.
Το 2009 με θυμάμαι να βρίσκομαι στον κινηματογράφο Έλλη απέναντι από το Θέατρο Ολύμπια και να μου τραβάει τον προσοχή η αφίσα της ταινίας «Στρέλλα» την οποία όμως δεν πάω να δω τελικά. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, αρχές του 2023, βρίσκομαι σε μια σχετικά περίεργη φάση της ζωής μου η οποία συμπεριλαμβάνει και ένα ατύχημα που είχε προηγηθεί, στην οποία «απέχω» κατά κάποιο τρόπο από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, με αποτέλεσμα πάλι να μην δω το πρώτο ανέβασμα της όπερας «Στρέλλα» στην Εναλλακτική Σκηνή! Μέχρι που τον περασμένο Αύγουστο η Στρέλλα ήρθε η ίδια να με βρει να μου «ζητήσει φωτιά» και να με προσκαλέσει στον πρωτοποριακό, ευαίσθητο, τολμηρό, μαγικό της κόσμο και να με κάνει να συνειδητοποιήσω πως πραγματικά «όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν…δεν είναι παρά μια στιγμή»!
Fun fact: ο δρόμος που ζω πριν λίγα χρόνια μετονομάστηκε σε «Μιχαλόπουλου» (Γ. Μιχαλόπουλος είναι ο ρόλος που ερμηνεύω στο έργο).
Ο βαρύτονος Μιχάλης Ψύρρας ερμηνεύει τον ρόλο του Γιώργου.
Τα τακούνια της Λέττας στις σκάλες της Εναλλακτικής Σκηνής, ανεβαίνοντας γρήγορα, στεκόμαστε αντικριστά, σαξόφωνο, τρομπόνι, κλαρινέτο. Το χωριό έξω από την Τρίπολη, η Ομόνοια, τα φτηνά ξενοδοχεία, τα αθηναϊκά διαμερίσματα, μπαγιάν, κοντραμπάσο, κιθάρα, κρουστά. Η δική μου Στρέλλα είναι μουσική. Είναι η μουσική του Μιχάλη Παρασκάκη.
Η μεσόφωνος Αναστασία Κότσαλη ερμηνεύει τον ρόλο της Μαρίας Κάλλας.
Στη Στρέλλα πηγαίνω τρεις ώρες πριν την έναρξη της παράστασης για να βαφτώ. Συνήθως είμαι μόνος με τις ενδύτριες και κάνουμε ωραίο κουσκούς πίνοντας καφέ. Χρειάζομαι 3 ώρες προετοιμασία για το πεντάλεπτο νούμερο που κάνω κι αυτός ο χρόνος έχει την αγάπη μου, είναι μια ιεροτελεστία. Η αποκαθήλωση παίρνει κι αυτή το χρόνο της, πολλά τσιμπιδάκια στηρίζουν την υπερμεγέθη περούκα με τα λαμπάκια, πολλαπλές στρώσεις μέικ απ, πολλά καλσόν και έτσι φεύγω τελευταίος από το θέατρο. Αυτή είναι η Στρέλλα μου, αλλά πιο πολύ είναι οι άνθρωποι που την απαρτίζουν και που γίναμε φίλοι, μιλάμε καθημερινά και βρισκόμαστε κι εκτός δουλειάς. Αυτοί είναι το μεγαλύτερο δώρο.
Ο βαρύτονος Γεώργιος Ιατρού εμφανίζεται με το alter ego του, την drag queen περσόνα Νίνα Νάη, ερμηνεύντας το τραγούδι «Χωρισμός» του Αττίκ.
Η «δική μου Στρέλλα» είναι η υπερβατική αναθεώρηση της ύπαρξης μας, η σύσταση και η υποδήλωση του ερωτικού προτύπου και τα όρια που θέτουμε στις προσωπικές μας σχέσεις προσδιορίζοντας τον κοινωνικό και σεξουαλικό μας εαυτό. Είναι η σύνθεση της οικογένειας όχι μόνο εξ αίματος άλλα και λόγω συναισθήματος, η αντίπραξη στην ρεαλιστική κανονικότητα και το κάρμα των πόθων και των επιθυμιών, που καθοδηγεί το ελεύθερο μάχιμο σώμα να επιβιώσει στο χρόνο, ελκυστικά μέσα στο ψέμα ή επικίνδυνα μέσα στην αλήθεια. Στη «δική μου Στρέλλα» είναι και πρόκληση, ως κόντρα τενόρος, να ερμηνεύω έναν τρυφερό και συνάμα εκρηκτικό queer χαρακτήρα στο καθηλωτικό αυτό αφήγημα αλάξευτης αλήθειας, δομημένο από τον θρίαμβο της αγάπης.
Ο κόντρα τενόρος και Διδάκτωρ Ιονίου Πανεπιστημίου Νίκος Σπανάτης ερμηνεύει τον ρόλο του Άλεξ.
Όταν ήμουν 16 ετών, ο κολλητός μου μου εξομολογήθηκε πως ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Ήταν η πρώτη φορά που άτομο ιδίου φύλου μου έκανε ερωτική εξομολόγηση. Μη έχοντας τα ίδια συναισθήματα, ένιωσα ελαφρώς προδομένος. Έχανα έναν φίλο και αναρωτήθηκα αν υπήρξε ποτέ ουσιαστική φιλία μεταξύ μας. Το προσεχές διάστημα χάσαμε επαφή και χρειάστηκε να περάσουν μήνες μέχρις ότου ένας εκ των δυο μας να κάνει την πρώτη κίνηση για να ξαναμιλήσουμε. Με την πάροδο του χρόνου, όλη αυτή η διαδικασία επαναπροσδιόρισε τη σχέση μας. Σήμερα, εντελώς συνειδητά, είμαστε δυο πάρα πολύ αγαπημένοι φίλοι. Αυτή είναι η δική μου Στρέλλα. Όταν δύο άνθρωποι μπορέσουν να ξεπεράσουν τα ταμπού και να συνυπάρξουν αρμονικά με αγάπη.
O τενόρος Νικόλας Μαραζιώτης ερμηνεύει τους ρόλους του Νίκου και του Μπάτσου Β.
Παρόλο που ο ρόλος μου ως σκίουρος στην παράσταση, χρησιμεύει κυρίως ως αναπαράσταση των εσωτερικών αγώνων και επιθυμιών του πατέρα, για μένα η «Στρέλλα» είναι αυτή που αντιπροσωπεύει το πραγματικό alter ego του πατέρα. Η «Στρέλλα» συμβολίζει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ταυτότητας, το πώς οι άνθρωποι μπορεί να έχουν κρυφές επιθυμίες, όνειρα, μυστικά και πτυχές της προσωπικότητας τους που μπορεί να μην μοιράζονται εύκολα με τον κόσμο ή να μην εκφράζονται ανοιχτά. Η «Στρέλλα» είναι ένας τρόπος να εξερευνήσουμε την ιδέα της αυτογνωσίας και της αποδοχής του πραγματικού μας εαυτού.
Ο χορευτής Αλέξανδρος Σταυρόπουλος ερμηνεύει τον Σκίουρο, σε χορογραφία της Φένιας Αποστόλου.
Η δική μου Στρέλλα περιλαμβάνει μια πενθούσα κυρία, έναν άξεστο ομοφοβικό χουντικό και έναν πεθαμένο. Η πενθούσα κυρία φοράει γόβες που τη χτυπάνε και τραγουδάει ένα μαγικό μαδριγάλι. Ο άξεστος χουντικός τραγουδάει... άξεστα και από εκεί που κάθεται συνήθως δεν μπορεί να δει καλά τον μαέστρο για να ατακάρει. Ποιος ξέρει, ίσως και να του αξίζει. Ο πεθαμένος δεν κάνει και πολλά, απλά καλεί τρυφερά την σύντροφό του. Η δική μου Στρέλλα είναι μια ομάδα από καταπληκτικούς καλλιτέχνες και φίλους/ες. Στρέλλα, άργησες!
O βαθύφωνος Γιώργος Ρούπας ερμηνεύει τον ρόλο του Κουλουκούση.
Η Στρέλλα είναι μια γυναίκα ελεύθερη και ανυπότακτη. Μια γυναίκα που δεν φοβήθηκε να παραδοθεί βαθιά και με κάθε κόστος στην αγάπη. Για μένα η Στρέλλα συμβολίζει κάθε πλάσμα που παλεύει με την αποδοχή μένοντάς πιστό στον εαυτό του, τα πιστεύω του, την αλήθεια του. Είναι κάθε άνθρωπος που θέλει να βρει τον εαυτό του. Τον πραγματικό του εαυτό, πέρα από τα κοινωνικά πρέπει, πέρα από τα κοινωνικά στεγανά και στερεότυπα. Κάθε άνθρωπος που υπερασπίζεται τα θέλω του χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, σεβόμενος τον εαυτό του και κατ' επέκταση τους άλλους. Κάθε άνθρωπος που δεν διστάζει να διεκδικήσει, να επαναστατήσει, να παλέψει. Κάθε άνθρωπος που δεν διστάζει να αγαπά. Αυτό της δίνει μια σύγχρονη και βαθιά πολιτική υπόσταση.
Ο βαρύτονος Νίκος Ζιάζιαρης ερμηνεύει τους ρόλους του Αντώνη, του Μπάτσου Α΄ και του Γιούρι.
Η όπερα δωματίου «Στρέλλα» παρουσιάζεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στις 18, 20, 21, 22, 25, 27, 29 Οκτωβρίου και 2, 3, 4 Νοεμβρίου 2023. Εισιτήρια προπωλούνται από την ticketservices.gr και τα Ταμεία της ΕΛΣ (2130885700 - καθημερινά 09.00-21.00). Περισσότερες πληροφορίες: nationalopera.gr
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
10°
