Η ηθοποιός Πέμη Ζούνη έκανε μια αλλαγή στα μαλλιά της για τις ανάγκες του νέου της ρόλου.
Αρκετές φορές οι ηθοποιοίκαλούνται να αλλάξουν την εμφάνισή τους για τον ρόλο που υποδύονται. Έχουμε δει να χάνουν βάρους είτε να βάζουν και άλλοτε να αλλάζουν απλά τα μαλλιά τους.
Σε μια τέτοια αλλαγή προχώρησε η γνωστή και ταλαντούχα ηθοποιός Πέμη Ζούνη. Το φιλοθεάμον κοινό είχε την τύχει να απολαύσει την ηθοποιό στην παράσταση «Στου Μποχώρη», αλλά και να θαυμάσει την αλλαγή στην εμφάνισή της.
Έτσι λοιπόν είδαμε την ηθοποιό επί σκηνής με ένα κοντό, σγουρό μελαχρινό που θύμιζε κάτι από τα παλιά. Βέβαια για να καθησυχάσουμε τους θαυμαστές της ηθοποιού η αλλαγή δεν είναι μόνιμη, παρ' όλα αυτά, έστω και με περούκα η Πέμη Ζούνη τράβηξε τα βλέμματα.
Τέλος του 1923, αρχές του 1924. Ένας ηλικιωμένος άντρας, ο Αναστάσης, με δανεικά και τις λίγες οικονομίες του, στήνει ένα ταβερνάκι με μουσική στον Πειραιά. Το ονομάζει «Στου Μποχώρη», από το γνωστό τραγούδι της εποχής. Έφυγε από τη Σμύρνη, μαζί με την κόρη του Ρηνιώ –που έχασε τον άντρα της κάτω από άσχημες συνθήκες- και είναι μορφωμένη και πολύ καλή τραγουδίστρια και τον παιδικό φίλο της Ρηνιώς τον Φώτη.
Το έργο διατρέχει το χρονικό διάστημα από τις τελευταίες μέρες πριν από την καταστροφή έως το πρώτο χρονικό διάστημα της προσφυγιάς και βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία και συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν αυτή την ξεχωριστή εμπειρία.
Μέσα από την μνήμη της Ρηνιώς περνάνε όλα τα σημαντικά γεγονότα από το 1890 έως το 1924. Η καθημερινή ζωή των Ελλήνων της Σμύρνης, οι συνθήκες σε Ελλάδα και Τουρκία που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή και στη Συνθήκη της Λωζάννης με την Ανταλλαγή των Πληθυσμών, η Τέχνη κι ο Πολιτισμός στη Σμύρνη, οι γεύσεις και η κουζίνα, το ρεμπέτικο και ο αγώνας των άξιων μουσικών να το καθιερώσουν παρά τον πόλεμο και την αμφισβήτηση στην Αθήνα και τον Πειραιά.
Σημαντικές δραματουργικές αναφορές γίνονται ακόμα στα πρώτα δύσκολα χρόνια της εγκατάστασης του 1.500.000 των προσφύγων στην Ελλάδα, ανθρώπων που γνώρισαν περιφρόνηση, έχθρα, ακόμα και πόλεμο από τους συμπατριώτες τους, με τους οποίους μιλούσαν την ίδια γλώσσα.
16°
