Η Σμαράγδα Καρύδη μοιράζεται στιγμιότυπα από τον αυτοεγκλεισμό της εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού στη νέα στήλη «Μένουμε Σπίτι» της ATHENS VOICE.
Ξύπνησα στο 8 και 10 απ’ τα τρυπάνια. Ο από κάτω κάνει ανακαίνιση. Ήλπιζα ότι θα σταματήσουν τώρα αλλά οι εργάτες μάλλον δεν μπορούν να μείνουν στο σπίτι. Πρέπει να παραδώσουν και να πληρωθούν. Φτιάχνοντας το σπίτι. Κάποιου άλλου.
Δεν με πειράζει πια. Τώρα που δεν χρειάζεται να έχω δυνάμεις για την παράσταση το βράδυ, τι πειράζει που με ξύπνησαν; Θα κοιμηθώ αργότερα που θα φύγουν, ή όποτε θέλω. Όλη η μέρα είναι δική μου.
Άρπαξα το iPad, που το έχω δίπλα στο κρεββάτι, πριν ανοίξω καλά καλά τα μάτια μου για να δω μια γρήγορη τις ειδήσεις. Κακή συνήθεια που έχω από τότε που ξεκίνησε όλο αυτό. Πρέπει να το κόψω, λέω συνέχεια για να προστατέψω την ψυχική μου υγεία, αλλά ξύπνησα πάλι σήμερα με την ίδια αγωνία. Ό,τι διαβάζεις είναι σαν ψέμα. Τελικά η ζωή έχει μεγάλη πλάκα.
Μετά από καφέδες και πρωινά μαζί με σερφάρισμα και σε άλλα ειδησεογραφικά πήγαμε τον σκύλο μας τον Γιάννη βόλτα. Το βράδυ θα τον ξαναπάμε. Μεγάλη ανακάλυψη ο προαυλισμός. Ο Γιάννης είναι πανευτυχής και άναυδος. Μας έχει όλη τη μέρα σπίτι και πάει τις μεγαλύτερες βόλτες από ποτέ.
Αποφάσισα σήμερα να κάνω γενική καθαριότητα. Με έπιασε μανία. Έβαλα μουσική κι έτριψα από πόμολα μέχρι διακόπτες. Μου έκανε πολύ καλό και με εξάντλησε. Έβαλα και σε σειρά όλα τα τρόφιμα στο ψυγείο. Τόσο νοικοκυρά δεν έχω ξαναϋπάρξει.
Μέχρι να τελειώσει όλο αυτό θα ’χω βάλει κατά σειρά μεγέθους μέχρι και τα αμύγδαλα στο βάζο. Μετά έφτιαξα μπιφτέκια με πατάτες στο φούρνο και φάγαμε. Όλη μέρα κάνω διάφορα κόλπα για να φάει ο γάτος, ο Φώτης, που είναι καιρό άρρωστος με παγκρεατίτιδα και στο τέλος τον ταΐζω λιωμένη τροφή με τη σύριγγα. Έμαθα να του κάνω και ενέσεις. Έχει αδυνατίσει υπερβολικά αλλά για κάποιο λόγο είναι ευδιάθετος. Μπορεί επειδή δεν βλέπει τις ειδήσεις. Έφτιαξα, όπως κάθε μέρα, φρουτοσαλάτες και φανταστικά δυναμωτικά smoothies. Μετά έκανα μάσκες ομορφιάς γιατί όταν βγω στον κόσμο θέλω να είμαι ενυδατωμένη. Πήρα και ιμάντες. Αύριο θα κρεμαστώ απ’ το ταβάνι και θα κάνω γυμναστική. Ενυδατωμένη και σφιχτή. Τελικά το 24ωρο για εμάς τις σύγχρονες νοικοκυρές δεν είναι ποτέ αρκετό, φίλες μου...
Έβαλα να ξαναδώ τη Μαίρη Πόπινς. Με γέμισε αισιοδοξία. Θέλω να βλέπω μόνο χαρούμενες ταινίες. «Α spoonful of sugar makes the medicine go down... medicine go down... medicine go down...». Indeed. Μετά θα ξεκινήσω να δω όλα τα dvd με τις ιστορίες του Πουαρό. Τον λατρεύω τον Πουαρό.
Ξεκίνησα επιτέλους να διαβάζω το «Sapiens - Μια σύντομη ιστορία του Ανθρώπου». Το πρώτο κεφάλαιο έχει τίτλο: «Ένα ζώο χωρίς ιδιαίτερη σημασία» κι ο επίλογος: «Το ζώο που έγινε θεός». Ό,τι διαβάζω, ό,τι βλέπω, οποίο τραγούδι ακούω τώρα, αποκτάει άλλο νόημα.
Μιλάω πολλές φορές στο τηλέφωνο με τους γονείς μου και κάνω πολλές βιντεοκλήσεις με τους φίλους μου. Είναι κι αυτά τα γκρουπ που έχουμε φτιάξει και βαράει όλη μέρα το κινητό. Στέλνουμε αστεία και χαζά βίντεο ο ένας στον άλλον. Ενώ δεν συναντάω κανέναν, αισθάνομαι πιο κοντά τους από ποτέ. Τους αγαπάω όλους πιο πολύ από ποτέ. Νιώθω ό,τι νιώθουν.
Είμαι ένα με όλους, σ’ όλα τα διαμερίσματα, σ’ όλες τις γειτονιές, όλου του κόσμου. Κοιτάζουν έξω απ’ τα παράθυρα και τα μπαλκόνια. Και περιμένουν. Απομονωμένοι αλλά πιο μαζί από ποτέ. Εκατομμύρια μικρές τρομαγμένες ανυπεράσπιστες κουκκίδες. Τις αγαπώ πολύ για πρώτη φορά όλες. Είναι ωραία να τις αγαπάς. Σου φεύγει ο φόβος.
Μ’ ενδιαφέρει πώς περνάνε οι γείτονές μου για πρώτη φορά. Στο διπλανό διαμέρισμα μένουν η Ήρα κι ο Διονύσης με τα δυο παιδιά τους. Μου ’ρχεται να τους χτυπήσω τον τοίχο. Τακ εσύ, τακ τακ εγώ.
Τελευταίο σούπερ μάρκετ πήγα τη μέρα που κλείσαμε τα θέατρα. Μια άγνωστη ηλικιωμένη κυρία μόλις με είδε με πλησίασε και μου είπε: «έχουν τελειώσει τα οινοπνεύματα, να πάρετε αυτήν την κολόνια τη Μυρτώ Λεμόνι, έχει 70 τοις εκατό οινόπνευμα μου είπε ο γιατρός, για να απολυμαίνετε τα χέρια σας». Τη σκέφτομαι συχνά αυτή την κυρία. Εύχομαι να είναι καλά.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
13°
