Κρις Μπλάκγουελ: Ο δημιουργός της Island Records γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1937
Ο Κρις Μπλάκγουελ γεννήθηκε στην Tζαμάικα, κι όπως ο ίδιος σημειώνει στην αρχή του βιβλίου του «The Islander», είναι από τους πολύ τυχερούς που ήρθαν στον κόσμο από πλούσια και με υψηλή κοινωνική θέση οικογένεια. Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη μουσική και δημιούργησε την Island Records το 1959, δανειζόμενος το όνομα της εταιρείας από το τραγούδι «Island In The Sun», που είχε τραγουδήσει δύο χρόνια νωρίτερα για τις ανάγκες της ομώνυμης ταινίας, ο Harry Belafonte. Ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησε για την Island ήταν το "Lance Hayward At The Half Moon Hotel" και είχε τον αριθμό καταλόγου CB 22, που αποτελούνταν από τα αρχικά του Μπλάκγουελ και την ηλικία του: ήταν ακριβώς 22 ετών.
Θα μπορούσε να παραθέσει κανείς δεκάδες ιστορίες που αφορούν την Island, ιστορίες που θα μπορούσαν να προέρχονται τόσο από το βιβλίο του Κρις Μπλάκγουελ «The Islander», όσο και από τη συνέντευξη που είχαμε κάνει για την Athens Voice και το Kosmos πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Όμως, εκείνο που αξίζει να αναζητήσει κανείς πίσω από ένα πολιτιστικό γεγονός – γιατί τέτοιο ήταν η Island – είναι το ειδικό του βάρος, η ιδιαίτερη αξία του, κάτι που κανένα άλλο αντίστοιχο πολιτιστικό γεγονός δεν είχε – και δεν θα έχει – ποτέ.
Όμως, για τις ανάγκες αυτού του κειμένου, τώρα που ο Μπλάκγουελ γίνεται 88 ετών, θέλω να μείνω σ' ένα και μόνο συγκεκριμένο θέμα. Στον τρόπο που έβλεπε τον John Martyn αλλά και τον Μπομπ Μάρλεϊ, συνδέοντας τη μουσική της Τζαμάικα με την παγκόσμια σκηνή. Ενώ στη μουσική του John Martyn ο καθένας θα έβλεπε τη φολκ πλευρά, ο Μπλάκγουελ έβλεπε μια funky πλευρά, κι όπως σημειώνει στο «The Islander», έκανε παραγωγή στους δίσκους του «σαν να επρόκειτο για έναν μουσικό από την Τζαμάικα». Ειδικά η παραγωγή του "One World" αποτελεί από μόνη της έργο τέχνης. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε εξωτερικό χώρο, στο μεγάλο κτήμα όπου βρισκόταν για ένα διάστημα το στούντιο αλλά και το σπίτι του Μπλάκγουελ. Με τον εξοπλισμό στο ύπαιθρο και με ηχογραφήσεις που γίνονταν κυρίως τη νύχτα, ο John Martyn ηχογραφούσε το "One World" κρατώντας στο τελικό αποτέλεσμα τον ήχο ενός περαστικού τρένου αλλά και των πρώτων πρωινών δρομολογίων των αεροπλάνων από και προς το Χίθροου, που βρισκόταν σχετικά κοντά.
Την ίδια ώρα ακριβώς που ο Μπλάκγουελ αντιμετωπίζει τον John Martyn ως καλλιτέχνη από την Τζαμάικα προβάλλοντας τη funky πλευρά του, για τον Μπομπ Μάρλεϊ διαλέγει να προβάλει τη ροκ παρά τη ρέγκε πλευρά του. Έτσι, η μουσική του Μάρλεϊ κρατάει τον μεγάλο της δυναμισμό χωρίς να φαντάζει ούτε στο ελάχιστο εξωτική, είναι απόλυτα ανοιχτή να αγγίξει οποιονδήποτε ακροατή αγαπάει τη σύγχρονη μουσική δημιουργία, είτε προέρχεται από την Αγγλία είτε από την Αμερική. Με βάση τα δύο πιο πάνω παραδείγματα, η Island γίνεται η απόλυτα σταθερή γέφυρα μεταξύ Καραϊβικής και Αγγλίας, πολλά χρόνια πριν από τους Buena Vista Social Club και τη μουσική από την Κούβα.
Ακούγοντας δίσκους από τον κατάλογο της Island και διαβάζοντας το «The Islander», πιστεύω ότι κατάλαβα αρκετά από τα στοιχεία της φιλοσοφίας του Κρις Μπλάκγουελ. Εκείνο που δεν περίμενα να βρω στις τελευταίες λέξεις του βιβλίου ήταν ο κατά Μπλάκγουελ σκοπός της ζωής. «Ο σκοπός της ζωής», γράφει, «είναι να ζήσεις όσο το δυνατόν περισσότερο». Στα 88 του πλέον, κι αν καταλαβαίνω καλά από τα συμφραζόμενα, σε καλή πνευματική και σωματική κατάσταση, τα έχει πάει θαυμάσια. Εύχομαι να είναι καλά για πολλά πολλά ακόμα χρόνια…
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
15°
