Τα «άλμπουμ της χρονιάς» θα τα βρείτε σε πάρα πολλές λίστες, άσε που με αρκετά από αυτά (Kendrick Lamar, LCD Soundsystem, Lorde, The Waron Drugs κ.ά.) δεν συμφωνώ ιδιαίτερα. Εδώ μερικοί πολύ καλοί δίσκοι που αποτελούν αφορμή για μουσική εξερεύνηση. Άλλωστε αυτό το νόημα δεν έχουν οι λίστες;
ΔΙΕΘΝΗ
Tonstartss- bandht - Sorcerer
Δύο αδέλφια με κιθάρα και τύμπανα ξεκινούν ένα εξερευνητικό ψυχεδελικό ταξίδι, μία συμπαντική αναζήτηση που βάφεται με καλειδοσκοπικά χρώματα και πάει πίσω όσο οι Amon Duul, οι 13th Floor Elevators ή οι Blue Cheer, ή ακούγεται σύγχρονο όσο οι My Bloody Valentine, οι Animal Collective ή οι King Gizzard and the Lizard Wizard. King Gizzard and the Lizard Wizard - Flying Microtonal Banana
Το πιο «γεια σου» ψυχεδελικό συγκρότημα των ημερών δεν αντιγράφει αλλά επαναδιαπραγματεύεται την ίδια παλιά ιστορία με δημιουργικό τρόπο. Σαν να απέδρασαν από ένα ξεχασμένο μουσικό κοινόβιο των 70s και να έφτασαν στο παρόν με λουλούδια στα μαλλιά αλλά και με τσαγανό προσωπικής δημιουργίας και τρέλας.
Ένα απόκοσμο, ενίοτε εφιαλτικό αλλά και λυρικό τοπίο που δημιουργεί με το πιάνο και τους ηλεκτρονικούς ήχους του ο Hauschka, αλλά και με υλικό από την αστρόσκονη που έχουν σκορπίσει πριν απ’ αυτόν στο μουσικό σύμπαν η κομψότητα του Eric Satie, οι πειραματισμοί των συμπατριωτών του Neu!, οι συγκοπτόμενες μελωδίες του Moondog, oι μινιμαλιστικές εντάσεις του Philip Glass και οι αναζητήσεις του Steve Reich.
Bjork - Utopia
Η Bjork πλέον δεν κάνει τέχνη, είναι η ίδια τέχνη. Δεν κάνει τραγούδια που μπορείς να ακούσεις στο ραδιόφωνο ή να σιγοτραγουδήσεις, δεν γράφει μουσική που μπορείς να σφυρίξεις τη μελωδία της, αλλά δημιουργεί ηχητικά τοπία τα οποία είναι μέρος ενός εικαστικού συνόλου με επίκεντρο την ίδια, τις φωνητικές της ακροβασίες, τις μεταμφιέσεις της, τα βίντεο, την ίδια της τη ζωή.
H Erika M. Anderson επιβεβαιώνει τη δημιουργική της δυνατότητα να συνδυάζει αποτελεσματικά το θόρυβο, τη folk τραγουδοποιία, το grunge, το shoegaze και την country σε ένα λειτουργικό χαρμάνι που συνοδεύεται από τη διεισδυτική της ματιά στη σκληρή πραγματικότητα της αμερικάνικης μεσαίας τάξης που την κοιτάζει από ένα υπόγειο στο Όρεγκον.
Kutmah - Trobbb!
Αποτελείται από 31 μουσικά θραύσματα όπου hip-hop, big beat, electronica, drum ’n’ bass συμπλέκονται σε ένα χαρμάνι με τσακισμένες μελωδίες, συγκοπτόμενες ιδέες, ζοφερές διαπιστώσεις αλλά και εμφανή την ικανότητά του να συγκροτεί με αυτό το υλικό ένα ονειρικό άλμπουμ με έντονη προσωπικότητα που δεν σε αφήνει να βγεις παρά μόνο όταν τελειώσει.
Angaleena Presley - Wrangled
Κι όμως αυτή η γυναίκα από το Kentucky, που έφτασε στο Nashville και άργησε πολύ να βρει μια πόρτα ανοιχτή σε αυτό το αλλόκοτο, ανταγωνιστικό, ιδεοληπτικό και περίκλειστο σύμπαν της country μουσικής, τολμάει να δοκιμάσει πράγματα που ξέρει ότι θα ενοχλήσουν τον μέσο ακροατή του είδους.
Sleaford Mods - English Tapas
Αισθητικά ο δίσκος λειτουργεί σαν μηχανή του χρόνου για ένα διακτινισμό στα μετα-πανκ 70s. Το ντουέτο από το Nottingham έχει κατορθώσει μέσα σε μία δεκαετία δράσης να ξαναδώσει χρώμα στο εγκαταλελειμμένο αγγλικό εργοστάσιο του post-punk και του new wave με έντονο πολιτικό/κοινωνικό πρόσημο.
The Molochs - Americas Velvet Glory
Πώς λέγαμε παλιά «κολεγιακό ροκ»; Ε! αυτό ακριβώς.
Ο Alejandro Ghersi (με καταγωγή από τη Βενεζουέλα) στρέφεται στη μητρική του γλώσσα για να ερμηνεύσει τραγούδια συναισθηματικά φορτισμένα γεμάτα μελωδικά θραύσματα. Μοιάζει περισσότερο να ιερουργεί περιγράφοντας ηχητικά εικόνες που θυμίζουν Ιερώνυμο Μπος, Νταλί και Μιχαήλ Άγγελο, καθώς αχτίδες φωτός περνάνε μέσα από ένα βιτρό δημιουργώντας ένα electro/psychoκαλειδοσκόπιο.
Brand New - Science Fiction
Το ροκ τους έχει μουσικότητα, η μελαγχολία τους δεν βαραίνει την ατμόσφαιρα, η ποιητική τους υπόσταση συνδυάζεται εύστοχα με την παραμόρφωση από τις ηλεκτρικές κιθάρες. Οι Brand New μας αποχαιρετούν αξιοπρεπώς.
The National - Sleep Well Beast
Είναι όσο cool πρέπει να είναι κάποιος στις μέρες μας όταν παίζει ροκ, είναι όσο ώριμοι χρειάζεται μετά από 7 άλμπουμ, είναι τόσο σκοτεινοί όσο δικαιολογεί η ηλικία και το παρελθόν τους. Οι National δημιουργούν ένα άλμπουμ που ακούγεται ολόκληρο και, μόλις τελειώσει, θέλεις να το ξανακούσεις γιατί έχει προσωπικότητα, στιλ και χαρακτήρα.
Ty Segall - Ty Segall
Με την μπάντα που τον συνοδεύει στις συναυλίες ηχογραφούν με τον παλιό, καλό τρόπο –όλοι μαζί– ένα δίσκο που ξεκινάει με ένταση και νεύρο για να οδηγηθεί στο καλειδοσκοπικό ψυχεδελικό ταξίδι μιας χίπικης παρέας.
Ariel Pink - Dedicated to Bobby Jameson
Ένας από τους πιο ιδιοφυείς και χαρισματικούς ποπίστες της εποχής μας επιστρέφει με ένα χαρμάνι από pop, ψυχεδέλεια, 70sprog και glam, ανακατεμένα με μαεστρία χιούμορ και αυτοσαρκασμό, ώστε να αποκτούν σημερινή υπόσταση και να μην είναι μια καρικατούρα άσκοπης νοσταλγίας.
Micah P. Hinson - The Holy Strangers
Ο ίδιος χαρακτηρίζει το άλμπουμ φολκ όπερα. Κάτι θα ξέρει…
St. Vincent - Masseduction
Ψυχωτικό και ποπ, μελαγχολικό και εξωστρεφές, προσωπικό και πανανθρώπινο, χαριτωμένο αλλά όχι ελαφρύ και ρηχό. Κιθάρες και ηλεκτρονικοί ήχοι με ένταση και ρυθμό, ψιθυριστές μπαλάντες και συναισθηματικοί απολογισμοί, σε έναν δίσκο που ισορροπεί ικανοποιητικά σε αυτό το πάντα δύσκολο σημείο, όπου η ευρεία αποδοχή και οι καλλιτεχνικές απαιτήσεις συνυπάρχουν.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ
The Man from Managra - Half A Century Sun
Η καλοφτιαγμένη ποπ τραγουδοποιία του μας θυμίζει γιατί αγαπήσαμε την αισθητική εταιρειών όπως η Sarah, η Acuarela, η CherryRed, η 4AD.
The Boy - Δύο
Ο the boy είναι ένα ποιητικό πλάσμα αυτής της πόλης που ξέρει να βλέπει και να ακούει, που έχει αισθητική και στιλ, που μπορεί να αισθάνεται και να αντιδρά όχι όπως όλοι μας αλλά σαν ένας πραγματικός καλλιτέχνης.
Jef Maarawi - Comfort Food
Και παλιότερα με τους Egg Hell και στη συνέχεια μόνος του, δημιουργεί εξαιρετικά ποπ άλμπουμ με indie rock πρόσημο που αντικατοπτρίζουν το τώρα με τον πιο δημιουργικό τρόπο.
Σοφία Σαρρή - Euphoria
Η τραγουδίστρια των βραχύβιων αλλά εξαιρετικών Night On Earth κάνει το σόλο ντεμπούτο της με ένα ατμοσφαιρικό, ονειρικό αλλά και «πειραγμένο» άλμπουμ που υπόσχεται πολλά.
Γιώργος Κοντραφούρης - Στοιχειωμένα ποιήματα
Ο σπουδαίος μουσικός επιστρέφει στον ήχο του πιάνου συνδυάζοντάς τον με σύντομα –δικά του– χαϊκού που απαγγέλλει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.
Ω-Ray - Ω-Ray
Το καινούργιο μουσικό όχημα του Γιώργου Καρανικόλα (Last Drive, Blackmail) μας πάει μια θαυμάσια βόλτα εκεί που κυλάνε ρυάκια από acid rock, φαζαριστές κιθάρες, ψυχεδέλεια και ποιητικός λόγος.
Grendel Babies - OhMy
Η Μαριλένα Ζακχαίου από την Κύπρο δημιουργεί ένα περιβάλλον απόκοσμο και φιλικό, παιδικό και ονειρικό, ποιητικό (Σαπφώ, Έμιλι Ντίκινσον, Γουίλιαμ Μπλέικ) και παράδοξο, όπου μπλέκονται αριστοτεχνικά σουίνγκ και μπαρόκ, φολκ, τζαζ, βαλς και ποπ.
Τρίο Τεκκέ - Zivo
Οι Κύπριοι νεορεμπέτες με μικρές δόσεις ροκ και ψυχεδέλειας και με στίχους που είναι χαριτωμένοι, έχουν χιούμορ χωρίς γυμνασιακό χαβαλέ, αλλά με κοινωνικό σχόλιο και μία διαρκή αίσθηση ότι κάνουν κάτι σοβαρό αλλά χωρίς να το παίρνουν και πολύ στα σοβαρά, δημιουργούν ένα άλμπουμ με ραχοκοκαλιά.
Illegal Operation - Down
Με αργά, σταθερά, σωστά βήματα φτάνουν στο 3o τους άλμπουμ που περιλαμβάνει 6 ζεστά, ανθρώπινα, συναισθηματικά φορτισμένα και άψογα εκτελεσμένα αστικά μπλουζ γεμάτα εσωτερική ένταση.
Sugar Factory - Big Sky Sessions
Πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις με μία ηλεκτρική κιθάρα; Ως την άκρη του κόσμου, ως τα σύνορα του ορίζοντα με τον μεγάλο ουρανό, λέει ο Στέλιος Γκαγκάρης (Stelreverb), που από το Κιλκίς μάς συνδέει με το σύμπαν.
Δεσποινίς Τρίχρωμη - Όνομα Ζώο Πράγμα
Τραγούδια δωματίου, ενδιαφέροντες στίχοι, lo-fi αισθητική, μελωδικές ικανότητες και ανάγκη για έκφραση, ό,τι χρειάζεται ένα ντεμπούτο άλμπουμ.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
8°
