Έλενα Τοπαλίδου: Επιθυμώ να είμαι συνέχεια ερωτευμένη

Την πρώτη φορά που πρόσεξα την Έλενα Τοπαλίδου ήταν το 2014 στο «Interruption», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γιώργου Ζώη. Σε εκείνο το κινηματογραφικό πείραμα που αναζητούσε τα όρια μεταξύ ζωής και τέχνης, η «Ορέστεια» ξαναδιαβαζόταν με τρόπο που δεν είχε ξανασυμβεί στο ελληνικό σινεμά ή θέατρο. «Ήταν καταπληκτική εκείνη η εμπειρία», μας λέει η Έλενα Τοπαλίδου, «και για αυτό χάρηκα πολύ όταν ο Γιώργος μου ζήτησε να συνεργαστούμε ξανά. Μάλιστα για το ‘Αρκάντια’’ αρχικά είχε επιλέξει να μου δώσει έναν άλλο ρόλο –ήταν να κάνω το φάντασμα–, αλλά τελικά πήρα τον ρόλο της χήρας που προσπαθεί να διαχειριστεί την απώλειά της».

Είναι η τρίτη φορά που μιλάμε με την Έλενα για κάποια ταινία της. Η πρώτη φορά ήταν πριν από 4 χρόνια για τα «Μαγνητικά πεδία» του Γιώργου Γούση. Η ταινία πουγυρίστηκε στην εποχή της πανδημίας ήταν βασισμένη στους αυτοσχεδιασμούς που έκανε η ηθοποιός με τον συμπρωταγωνιστή της, Αντώνη Τσιοτσιόπουλο.

Θυμάμαι ότι σε μια σκηνή των «Μαγνητικών πεδίων» η Τοπαλίδου οδηγεί το αυτοκίνητό της και ρωτάει τον Τσιοτσιόπουλο (ο οποίος επίσης παίζει στο «Αρκάντια» και μάλιστα έχει συμμετοχή σε μια τρομερά τραγελαφική σκηνή) αν πιστεύει στον έρωτα. Εκείνος της απαντά με την εξής… ερώτηση: «Αν σου κόψουν το χέρι μια φορά, θα το έδινες ξανά για να στο κόψουν»; Η Τοπαλίδου χωρίς να το πολυσκεφτεί, με τον αυθορμητισμό και την αμεσότητα που την διακρίνει, απαντάει: «καλά, άνετα μπορώ να το ξανακόψω».

Το στοιχείο του έρωτα είναι πρωταρχικό για την ηθοποιό. Το είχαμε θίξει και παλιότερα, οπότε το ξαναφέρνω στην κουβέντα μας, με αφορμή το φιλμ στο οποίο η απιστία και η απώλεια πάνε χέρι χέρι. Σε πολλά σημεία του «Αρκάντια» μάλιστα, το κόστος της απιστίας δείχνει πιο βαρύ για τον άνθρωπο που το βιώνει αντί της απώλειας.

Είναι όμως έτσι στην πραγματικότητα ή πρόκειται απλώς για μια σεναριακή συνθήκη που εξυπηρετεί την εξέλιξη του δράματος; «Είναι εξίσου δυνατά και τα δύο. Σε πολλές περιπτώσεις η ένταση και ο πόνος από την απώλεια του εραστή είναι πιο δυνατά συναισθήματα για τον ερωτευμένο, από την φυσική απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Κι ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή το αντικείμενο του ερωτικού πόθου είναι ακόμη εν ζωή. Υπάρχει δηλαδή με τον έναν ή άλλον τρόπο ακόμη στη ζωή του ερωτευμένου».

Τη μέρα που κάναμε την κουβέντα μας με την Έλενα, έφυγε από τη ζωή ο Ντέιβιντ Λιντς. Δεν γινόταν να μην κάνω μια παρένθεση για να τη ρωτήσω αν ήταν από τους αγαπημένους της σκηνοθέτες. «Μα αστειεύεσαι; Ο Λιντς ήταν τεράστιος! Τον λάτρευα. Έχω στενοχωρηθεί πάρα πολύ με τον θάνατο του κι ας ήξερα εδώ και καιρό ότι ήταν πολύ άρρωστος. Η αγαπημένη μου ταινία του είναι η ‘Ατίθαση καρδιά’, επειδή θίγει αυτό που λέγαμε πριν.

Έχω τρέλα με αυτό το φιλμ. Δεν υπάρχει κάτι πιο δυνατό από τον απόλυτο έρωτα.

Κι ο Λιντς το αποδίδει τέλεια. Μάλιστα ο χαρακτήρας της Λούλα, που παίζει η Λόρα Ντερν, είναι πολύ κοντινός στον εαυτό μου. Έτσι ακριβώς είμαι κι εγώ: Επιθυμώ να είμαι συνέχεια ερωτευμένη. Ο έρωτας θεωρώ ότι είναι η πηγή των πάντων. Άντε,ας μην το παρακάνουμε. Ας πούμε των περισσοτέρων πραγμάτων στη ζωή. Όμως πραγματικά απορώ πώς μπορεί να ζει κάποιος χωρίς έρωτα…».

Το μεταφυσικό στοιχείο είναι δομικό για το «Αρκάντια». Η ίδια πιστεύει στα μεταφυσικά φαινόμενα; «Ναι, από παλιά είχα μια έλξη για το ανεξήγητο ή το μεταφυσικό. Μετά κι από την απώλεια του πατέρα μου, που ήταν ό,τι πιο σοκαριστικόμου είχε συμβεί στη ζωή, έγινα ακόμη πιο ανοιχτή σε αυτό το ζήτημα. Ακόμη ένας λόγος για την αγάπη μου στον Λιντς».

Όσον αφορά τα επόμενα σχέδιά της μας λέει: «Έχω παίξει σε ένα θρίλερ με τον Μίκι Ρουρκ που έκανε γυρίσματα στην Ελλάδα, ενώ παίζω και σε μια, κατά τη γνώμη μου, συγκλονιστική ταινία του Ηλία Γιαννακάκη, με συμπρωταγωνίστρια την Μπέττυ Βακαλίδου. Το φιλμ αυτό ονομάζεται ‘Μάχη’ κι έχει ως θέμα μια διαφορετική σχέση πατέρα-κόρης. Επίσης παίζω και στην πρώτη ταινία του Ευθύμη Kosemund Σανίδη με προσωρινό τίτλο ‘Μικρός θάνατος’, που επίσης πέρασα καλά και πιστεύω ότι είναι εξαιρετική. Όμως δεν έχω δει ακόμη υλικό από αυτό το φιλμ, ενώ τη ‘Μάχη’ την είδα πρόσφατα και… έπαθα!».

Η καριέρα της σήμερα περιλαμβάνει και αρκετή τηλεόραση αλλά και θέατρο. Μάλιστα, για χάρη μιας παραγωγής του Εθνικού θα κάνει μια προσωπική υπέρβαση. «Θα πάμε με την Κατερίνα Ευαγγελάτου στο Χονγκ Κονγκ για να παίξουμε τον ‘Ιππόλυτο’». Της αναφέρω ότι μου μίλησε με θερμά λόγια μια θεατρόφιλη φίλη για την ερμηνεία της σε αυτό το έργο και εκείνη, αντί να κολακευτεί ή να πει κάτι ανάλογο, μου αναφέρει πόσο ανήμπορη νιώθειότανπραγματοποιεί τέτοια ταξίδια. «Δεν μπορώ να ταξιδεύω τόση πολλή ώρα με αεροπλάνο. Νομίζω ότι θα σκάσω. Ταξιδέψαμε και πέρυσι στην Κίνα για τον ‘Ιππόλυτο’ και πίστευα ότι θα πάθω κάτι. Ταξίδι 25 ωρών με το αεροπλάνο δεν το αντέχω. Με πιάνει μεγάλη δυστυχία και απελπισία».

Άραγε θα άλλαζε κάτι στις επαγγελματικές επιλογές που έχει μέχρι σήμερα στη ζωή της; «Όχι, τίποτα απολύτως επειδή θεωρώ ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο και χάρη σε αυτές τις επιλογές έχω φτάσει μέχρι εδώ σήμερα. Ακόμη και τον χορό θα κρατούσα παρ’ ότι δεν διδάσκω φέτος στη Λυρική και μου λείπει πολύ. Ειδικά οι μαθητές μου μου λείπουν πάρα πολύ. Όμως δεν μπορείς να τα κάνει όλα μαζί. Αναγκαστικά έχω αποτραβηχτεί από τον χορό, που είναι η μεγάλη μου αγάπη, και τελικά, μάλλον είναι σωστό όπως γίνεται όλο αυτό. Δηλαδή με την τωρινή ενασχόλησή μου με τον κινηματογράφο και το θέατρο». Αλλά ποιο από τα δύο προτιμά; «Μα και τα δύο. Και η τηλεόραση μου αρέσει πολύ. Νομίζω όμως ότι το σινεμά μου ταιριάζει περισσότερο, παρ’ ότι και στο θέατρο βρίσκω στοιχεία που με ιντριγκάρουν αφάνταστα».

Τελικά το μπαμ στην καριέρα της έγινε με την επιτυχία των «Μαγνητικών πεδίων»; «Κοίταξε, στο θέατρο τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμο τους και δεν είχα πρόβλημα. Στο σινεμά είναι αλήθεια ότι δυσκολεύτηκε ο χώρος να με δεχτεί. Από αυτή την άποψη, ναι το φιλμ του Γιώργου ήταν ο καταλύτης για να μεταβληθεί αυτή η κατάσταση και να αλλάξει ακόμη και τη σχέση μου με τον κόσμο»

Κλείνουμε την κουβέντα μας με τα γυρίσματα του «Αρκάντια». Το ξεχωριστό σημείο για εκείνη ήταν η συνάντησή της με τον Βαγγέλη Μουρίκη, που δεν τον είχε ξανασυναντήσει ποτέ. «Ήθελα να τον γνωρίσω, αφού είχα δει όλες σχεδόν τις ταινίες του και άκουγα πολύ καλά λόγια για εκείνον από κοινούς φίλους ή γνωστούς. Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε έγινε το μπαμ. Είχαμε τρομερό δέσιμο με κατευθείαν χιούμορ, όλα βρίσκονταν στο κόκκινο και κάναμε τρομερή πλάκα. Πραγματικά ήταν σαν να έγινε έκρηξη και περάσαμε καταπληκτικά. Άλλωστε οι σκηνές που έχω στην ταινία είναι με τον Βαγγέλη και όποτε πήγαινα για γύρισμα ήμασταν συνέχεια μαζί».

→ Το «Αρκάντια» του Γιώργου Ζώη κυκλοφορεί στις αίθουσες από τις 23 Ιανουαρίου σε διανομή Tanweer