Μια ομάδα ηλικιωμένων ιερέων ζουν απομονωμένοι σε ένα σπίτι-φυλακή, κρυμμένοι από τις (σοβαρές) αμαρτίες του παρελθόντος. Όμως μια τραγωδία θα φέρει στο σπίτι τους ένα νέο συνάδελφό τους που έχει διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει τιμωρία. \
Από εμπορία βρεφών και υπεξαίρεση χρημάτων μέχρι σεξουαλική κακοποίηση αγοριών, οι ιερείς (και η καλόγρια δεσμοφύλακας) που αποτελούν τους ήρωες της ταινίας του Λαρέν, έχουν όλοι τους μια σειρά από εγκλήματα να ξεπληρώσουν και δαίμονες να παλέψουν. Μόνο που όλοι μοιάζουν να τα έχουν θάψει κάτω από το χαλί, μαζί με τη βολική νοοτροπία μιας καθολικής εκκλησίας που πιστεύει πως αν απομακρύνεις ένα πρόβλημα από την κοινωνία, το πρόβλημα και οι συνέπειές του εξαφανίζονται. Όμως οι συνέπειες των προβλημάτων που προξένησε ένας από τους ιερείς θα έρθουν στην πόρτα τους στο πρόσωπο ενός άντρα που είχε κακοποιήσει κι όταν το παρελθόν του κινδυνεύσει να αποκαλυφθεί εκείνος θα αυτοκτονήσει. Τα προβλήματα για τους υπόλοιπους δεν θα τελειώσουν, αφού η εκκλησία θα στείλει έναν ιερέα/ψυχολόγο/ντετέκτιβ που θα δοκιμάσει να μάθει τι ακριβώς συνέβη κι αν αυτοί οι άντρες οφείλουν να τιμωρηθούν περαιτέρω. Η ταινία του Λαρέν είναι ένα έντονο κατηγορώ για τη νοοτροπία της συγκάλυψης της καθολικής εκκλησίας, σκοτεινή και βουτηγμένη σε ένα μαύρο χιούμορ που καταδικάζει όχι απαραίτητα τους συγκεκριμένους ανθρώπους, μα τις συνθήκες που καθοδηγούν κι ορίζουν τις συμπεριφορές τους. Είναι μαζί ένα απροσδόκητο, παράδοξο «θρίλερ» που τολμά να ακολουθήσει τη δική του δραματική διαδρομή, φλερτάροντας συνεχώς με την υπερβολή στα εκφραστικά της μέσα –τη μουντή φωτογραφία, τη χρήση της μουσικής, το σενάριο, τις ερμηνείες–, κατορθώνοντας να τα ενορχηστρώσει σε μια πικρή, σκληρή, γεμάτη δύναμη ταινία που απαιτεί την προσοχή.
Η αληθινή ιστορία των Ρόνι και Ρέτσι Κρέι, δύο δίδυμων γκάνγκστερ στους οποίους «ανήκε» το Λονδίνο της δεκαετίας του ’60.
Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ο Τομ Χάρντι υποδύεται και τους δύο αδελφούς Κρέι και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που να μεταμορφώνει αυτή την επιλογή σε κάτι παράπανω από ένα τέχνασμα, σε μια ενδιαφέρουσα και δικαιολογημένη επιλογή, δεν υπάρχουν πολλά που να κάνουν την ταινία του Μπράιαν Χέλγκελαντ να ξεχωρίζει από ένα συνηθισμένο biopic ή ένα συνηθισμένο gangster film. Το «Δίδυμοι θρύλοι» ακολουθεί τη γνώριμη διαδρομή της ανόδου και της πτώσης μέχρι τις κάρτες με το «τι έγινε μετά» του τέλους, κι αν δεν ήταν οι εξαιρετικές ερμηνείες του Χάρντι και η παράδοξη διαδρομή των αδελφών Κρέι (και ειδικά του σχιζοφρενή, ομοφυλόφυλου Ρον) θα ήταν μια μάλλον βαρετή εξιστόρηση μιας αληθινής ιστορίας, φουσκωμένης όσο χρειάζεται για να γίνει κινηματογραφική.
Μαργκερίτ (Marguerite) **
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Τζιανολί
Παίζουν: Κατρίν Φρο, Αντρέ Μαρκόν, Μισέλ Φαού
Η Μαργκερίτ, μια πλούσια γυναίκα στο Παρίσι του ’20, έχει ένα αξιοθαύμαστο πάθος για το τραγούδι και μια αξιοθαύμαστα κακή φωνή. Όμως αυτό δεν είναι ικανό να τη σταματήσει...
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Αμερικανίδας σοπράνο Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, ο Ξαβιέ Τζιανολί κάνει με το «Μαργκερίτ» μια γοητευτική, αξιαγάπητη κομεντί που θα μπορούσε να τη δει κανείς σαν μια μουσική εκδοχή των «καινούργιων ρούχων του βασιλιά». Η πλούσια μουσικόφιλη ηρωίδα του είναι γυμνή φωνητικά, αλλά κανείς δεν τολμά να της το πει, αφού κανείς δεν θέλει να χάσει τα πάρτι της αλλά και την απόλαυση που προσφέρουν τα όσα λένε πίσω από την πλάτη της. Όμως ο Τζιανολί δεν βλέπει την ηρωίδα του μόνο ως άξια να προσφέρει γέλιο και η ερμηνεία της Κατρίν Φρο την εξανθρωπίζει, δίνοντας στο γέλιο μια λίγο πικρή γεύση και κρατώντας την κριτική του για τους ανθρώπους γύρω της, τις κοινωνικές συμβάσεις και το πώς το χρήμα δεν μπορεί να αγοράσει ούτε ταλέντο ούτε ηθική.
Δύο κολλητές θα δοκιμάσουν τα όρια της φιλίας τους, όταν η μία διαγνωστεί με καρκίνο τη στιγμή που η άλλη μένει επιτέλους έγκυος.
H αλήθεια είναι πως η ταινία της Κάθριν Χάρντγουικ έχει μερικές στιγμές που μοιάζουν αληθινές και ικανές να γεννήσουν μια ειλικρινή συγκίνηση, όπως αυτή που ο χαρακτήρας της Τόνι Κολέτ δοκιμάζει περούκες λίγο πριν κουρέψει τα μαλλιά της, αλλά στο σύνολό της, ακόμη κι αν αγγίζει μερικά σημαντικά και δυνατά θέματα, δυσκολεύεσαι να την πάρεις στα σοβαρά. Τουλάχιστον όχι όσο παρουσιάζει τη ζωή μέσα από το φίλτρο που την κάνει να μοιάζει σαν μια σειρά από άψογα ποστ στο Facebook ή καλοστημένα Instagram γεμάτα ψεύτικα, φτηνά συναισθήματα. Ναι, σίγουρα, πρόκειται για μια dramedy, αλλά ακόμη και μια dramedy που απευθύνεται σε ένα μεγάλο γυναικείο κοινό δεν είναι απαραίτητο να μοιάζει με φωτογράφιση μόδας ή περιοδικού για σπίτια από την αρχή μέχρι το τέλος.
>>> Τα Peanuts, oι κλασικοί, αγαπημένοι χαρακτήρες του Τσαρλς Σουλτς, μεταφέρονται τρισδιάστατοι στην οθόνη στην ταινία του Στίβ Μαρτίνο «Ο Σνούπι και ο Τσάρλι Μπράουν - Πίνατς: Η Ταινία» (Peanuts). O Τσάρλι Μπράουν βλέπει τη ζωή του να ανατρέπεται, όταν ένα κοκκινομάλλικο κορίτσι μετακομίζει στη γειτονιά του, ενώ ο σκύλος του, Σνούπι, ζει τη δική του φανταστική ζωή.
>>> Η Ίνγκριντ Μπέργκμαν πρωταγωνιστεί στη βραβευμένη στο φεστιβάλ της Βενετίας το 1952 ταινία του Ρομπέρτο Ροσελινι «Ευρώπη ’51 - Η Μεγαλύτερη Αγάπη» (Europa ’51), στο ρόλο μιας εύπορης γυναίκας που εγκαταλείπει τον πλούσιο σύζυγό της και εισχωρεί στον κόσμο των φτωχών...
13°
