Ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ ένας ρομαντικός; Μήπως, δηλαδή, η ενδογενής και ίσως αναπόδραστη αιτία της ανόδου του ναζισμού ήταν η ηθική και πνευματική αποσταθεροποίηση του 19ου αιώνα; Την ευρωπαϊκή κατάρρευση, τον φασισμό και τον ρομαντισμό βάζει δίπλα δίπλα η σκηνική μεταφορά της μυθιστορηματικής τριλογίας του παραλίγο νομπελίστα Χέρμαν Μπροχ, «Οι υπνοβάτες (1932)». Ο τίτλος της παράστασης είναι «Ρομαντισμός» και πρόκειται για ένα συγκλονιστικό χρονικό που χαρτογραφεί την τριακονταετία από το 1888 έως το 1918 κατά την οποία η Ευρώπη οδηγήθηκε από την παρακμή του ρομαντισμού στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον εναγκαλισμό του φασισμού.
Ως νέος και ραγδαία ανερχόμενος σκηνοθέτης, ο Θέμελης Γλυνάτσης πρεσβεύει μια εντελώς καινούργια σκηνοθετική γλώσσα. Μακριά από τους μιμητισμούς του μεταμοντέρνου και της βεβιασμένης αφαιρετικότητας. Ο ίδιος, που είναι λάτρης ενός θεάτρου του πυρετώδους λόγου και του ακραίου στοχασμού, θεωρείται σήμερα από τις πιο ξεχωριστές και ιδιαίτερες φωνές του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου.
Αυτή τη φορά καταπιάνεται με τον πρώτο τόμο της τριλογίας του Μπροχ και μας υπόσχεται μια παράσταση ποιητικής ατμόσφαιρας και μυσταγωγίας που δονείται από τον υπόκωφο ρυθμό κατάρρευσης του κόσμου του 1888 – ενός ρυθμού κι ενός κόσμου που σήμερα φαντάζουν ενοχλητικά γνώριμοι.
Ένας θίασος άξιων ηθοποιών, νέων αλλά και βετεράνων, ζωντανεύει την ιστορία του νεαρού Γιόαχιμ φον Πάσενοβ, ο οποίος εξωθείται από την οικογένειά του σε μια καριέρα αξιωματικού, ενστερνίζεται τα απολυταρχικά και εθνικιστικά ιδεώδη του πρωσικού μιλιταρισμού και ζει, θαρρείς υπνοβατώντας, σαν ένας αντιηρωικός Φάουστ, σε έναν κόσμο «που κυριαρχείται από ένα είδος συναισθηματικής αδράνειας».
19°
