Γιάννης Μίχας: Η ζωγραφική παραμένει για μένα αστείρευτη εσωτερική ανάγκη για έκφραση

Στους χρόνους της υπερπραγματικότητας ο Γιάννης Μίχας παρουσιάζει μία σειρά ζωγραφικών έργων υδατογραφίας και λαδιού που αντλεί θέματα από τα προσωπικά του βιώματα κοντά στους ανθρώπους των ναυπηγείων, στα λιμάνια και στη θάλασσα. Όσοι αγαπούν να ξεφυλλίζουν λευκώματα θα είχαν παρατηρήσει από τις «Υδατογραφίες» αλλά και στα επόμενα, «Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα» και «Βίοι Πλοίων», την πρόθεσή του να μεταφέρει τις θαλασσινές του περιπλανήσεις σε καμβάδες αναπτύσσοντας ισορροπημένες χρωματικές κλίμακες και ξαφνιάζοντας με τα «κυβιστικά» του στοιχεία.

Στους ωκεανούς του εικονικού όπου καθημερινά βυθίζονται αμέτρητα ανθρώπινα βλέμματα καταναλώνοντας συχνά άκριτα εικόνες, η νέα ατομική έκθεση του Γιάννη Μίχα «από σκουριά και αλμύρα» που εγκαινιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στο Φουαγιέ του πρώτου ορόφου, την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου, και θα διαρκέσει έως τις 18 Φεβρουαρίου, μας οδηγεί σε αληθινά καρνάγια και αλληγορεί για την αλμύρα της ζωής, τις έννοιες της ατομικότητας και της συλλογικότητας στους χώρους εργασίας, τις οσμωτικές σχέσεις που μπορεί να προκαλέσει η ανθρώπινη επαφή με τη φύση. Όπως πολύ εύστοχα μπορεί να διαβάσει κανείς στο συνοδευτικό λεύκωμα της έκθεσης «από σκουριά κι αλμύρα»: «Τα πλοία σηκώνουν στις πλώρες και στις γέφυρες το βάρος και την άφρη της νοσταλγίας και της απαντοχής». Λίγες ώρες πριν «σαλπάρουμε» για Πειραιά, ο Γιάννης Μίχας μας εξηγεί με λέξεις όσα συνήθως προτιμά να περιγράφει με χρώματα και σχέδια.

Πώς επιλέξατε τα ζωγραφικά σας έργα για τη νέα σας έκθεση «από σκουριά κι αλμύρα»;
Βασικά θέματα της δουλειάς μου είναι όσα βίωσα στην πορεία μου στα ναυπηγεία, στα καρνάγια, στα λιμάνια με τους ανθρώπους της θάλασσας που αφιερώνουν τη ζωή τους σ’ αυτήν. Διατυπώνω με τα μάτια της ψυχής μου όσα βλέπω και νιώθω στις θάλασσες και τα λιμάνια του κόσμου.

Τι θέλετε να δώσει σε αυτές τις αβέβαιες εποχές η ζωγραφική σας;
Θα ήθελα τα έργα μου να δώσουν σε όσους τα βλέπουν αισιοδοξία, ελπίδα, περισσότερο φως. Άλλωστε πιστεύω πως με τον χρωστήρα μου κρατώ τα περάσματα ανοιχτά για να διαβαίνουμε μαζί τις δυσκολίες.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας πριν τα εγκαίνια της έκθεσης;
Ανυπομονώ να δω αντιδράσεις στα μάτια των επισκεπτών. Αυτό που για μένα είναι μια πάλη λήθης και τέχνης, για κάποιους είναι πάντρεμα αισιοδοξίας και αναμνήσεων, χρώματος και αισθήματος. Το ξάφνιασμα. Αυτό είναι που περιμένω.

Θυμάστε την πρώτη σας επαφή με τη ζωγραφική; Πώς εξελίσσεται η σχέση σας με τη ζωγραφική όσο περνάει ο χρόνος;
Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια ότι η πρώτη μου επαφή με τη ζωγραφική, ήλθε πλάι σε έναν λαϊκό ζωγράφο στον γενέθλιο τόπο μου Κυριάκι Βοιωτίας. Από τότε η ζωγραφική παραμένει για μένα αστείρευτη εσωτερική ανάγκη για έκφραση, δημιουργία, επικοινωνία.

Κοιτάζοντας πίσω όλα αυτά τα χρόνια που αναπτύσσετε τις δεξιότητες σας, πώς σκέφτεστε την προσέγγιση σας στη δημιουργία ενός πίνακα;
Ένα έργο μου ξεκινά πάντα από την εσωτερική ανάγκη, τη βιωματική σχέση, και τις μνήμες για τη θάλασσα και τους ανθρώπους της, τα καράβια, τα αραξοβόλια, το Αιγαίο, τα ατλάζια, τις ώχρες και το ελληνικό φως.

Τι σας ελκύει στις θαλασσινές περιπλανήσεις με πλοία που οδηγούν σε λιμάνια, ναυπηγεία και καρνάγια;
Το ταξίδι προς την Ιθάκη που ανανεώνει, προσφέρει ερεθίσματα, διεγείρει το νου και τη φαντασία. Αυτά με ελκύουν, με κάνουν να αναπολώ και να τα αποτυπώνω στον καμβά μου, με λευτερώνουν σαν τα θαλασσινά πουλιά.

Έχει διατυπωθεί πως η τέχνη θέτει ερωτήματα. Ποια είναι τα δικά σας;
Η τέχνη είναι απελευθέρωση, έκφραση, αγάπη που μπορεί να επιδράσει στη ζωή των ανθρώπων και μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής τους. Με την εικαστική μου παρέμβαση επιχειρώ να ανοίξω δρόμους για τη γνώση και τη σκέψη αλλά και να δώσω απαντήσεις με χρώμα, φως και ελπίδα.

Ποιοι εικαστικοί σας έχουν επηρεάσει και γιατί; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στιλ ή περίοδος από την οποία αντλείτε την έμπνευση σας;
Αναμφίβολα έχω επιρροές από τους μεγάλους Έλληνες ζωγράφους Τσαρούχη, Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Ηλιάδη, Τέτση, Μυταρά. Με βοήθησε σημαντικά η μελέτη Πικάσσο, Μπαράκ, Σεζάν, Φαίνιγκερ, Σέλερ. Περίοδος που αντλώ την έμπνευσή μου είναι η γενιά του 1930 και κυρίως ο κυβισμός χάρη στους μεγάλους ζωγράφους Πάμπλο Πικάσσο και Ζωρζ Μπαράκ. Προσπαθώ η δουλειά μου να έχει δικά μου στοιχεία. Αν το καταφέρνω θα το πουν όσοι θα γνωρίσουν ένα έργο μου χωρίς να δουν την υπογραφή μου.

Γεννηθήκατε στη Βοιωτία κι έχετε ζήσει ένα μεγάλο διάστημα της ζωή σας στον Πειραιά. Πώς αισθάνεστε ότι σας επηρέασαν αυτοί οι τόποι ως καλλιτέχνη;
Η αρχή έγινε στον γενέθλιο τόπο μου, με τις ομορφιές και τους ανθρώπους του. Η ενασχόλησή μου με τη ναυπηγική, η σχέση μου με το μεγάλο λιμάνι του Πειραιά, μα κυρίως οι άνθρωποι της αλμύρας και της σκουριάς με συντροφεύουν και με εμπνέουν. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω την επιρροή από το λευκό και το γαλάζιο της Σαντορίνης και του Αιγαίου.

Τι σας συγκινεί στους ανθρώπους της «σκουριάς και της αλμύρας»;
Φιγούρες που αρθρώνουν εσωτερικά συναισθήματα χαρά και λύπη, θάλασσα και ουρανό, η σκουριά στα χέρια τους, η αλισάχνη στα πρόσωπά τους, αποτυπωμένα στην παλέτα μου.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση του Γιάννη Μίχα στο City Guide της Athens Voice