Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την έκθεση «Κηπουρική», έργα γνωστών καλλιτεχνών που αποτυπώνουν την άνοιξη που όλοι περιμένουμε.
«Ήθελα νάχω ένα σπίτι εξοχικό μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο – όχι τόσο για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες». Από το ποίημα- ευχή του Κωνσταντίνου Καβάφη που όλοι όσοι στριμωχνόμαστε σε διαμερίσματα εκφράζουμε, στη διαδικτυακή έκθεσης της πάντα δραστήριας Γκαλερί Ζουμπουλάκη. H «Κηπουρική» άνοιξε τις πόρτες της στο φιλότεχνο κοινό πριν μερικές ημέρες και γέμισαν οι οθόνες μας αισιοδοξία και φρέσκο αέρα. Μπορείτε να κάνετε τη βόλτα σας εδώ.
Μαρία Φιλοπούλου, Θερμοκήπιο, 1997, Λάδι σε καμβά
Τίμοθυ Λασκαράτος
Η ενδιαφέρουσα πρόταση πραγματοποιείται στην υπόγεια αίθουσα της γκαλερί Ζουμπουλάκη στην πλατεία Κολωνακίου και μοιραία ο νους μου πηγαίνει στις μεγάλες βραδιές εγκαινίων όπου συναντούσαμε φίλους και γνωστούς που ξέραμε ότι θα βρίσκονταν εκεί, στο κάλεσμα της τέχνης. Σε μια εποχή που η ανασφάλεια ορίζει την καθημερινότητά μας, τα 18 έργα των καλλιτεχνών είναι μια ανάσα δροσιάς. Στον χώρο σε υποδέχονται τα κεραμικά «4 Εποχές» του Νίκου Τρανού και το κεραμικό του βάζο του πάντα ενδιαφέροντα Φίλιππο Θεοδωρίδη, συνεργάτη της Γκαλερί Ζουμπουλάκη καθώς έχει παρουσιάσει ατομική του έκθεση σ’ εκείνο τον χώρο. Η σύνθεση- κάθετος βοτανικός κήπος «Bottled Gestures» του Τίμοθυ Λασκαράτου δεσπόζει στη μέση του χώρου: ράφια και 84 μπουκάλια με νερό και μέσα τους μίσχοι που περιμένει κάποιος να βγάλουν ρίζες. Στο πάτωμα, η εγκατάσταση από πηλό με γραφίτη «How things emerge from the grounds», της Δέσποινα Φλέσσα φτιαγμένη το 2021 μου θυμίζει μια κατοψική αποτύπωση ενός φυτού ή μήπως τα ευρήματα μιας ανασκαφής; Το «Θερμοκήπιο» της Μαρίας Φιλοπούλου αποδεικνύει τη σπουδαία της ικανότητα να αποτυπώνει όχι μόνο τις ρυτίδες της θάλασσας αλλά και και τις πτυχώσεις ενός κήπου που σιγανά αναπτύσσεται κάτω από τους μουσαμάδες.
Melina Mosland, Bloom, πηλός και ακρυλικό, 2018
Στέφανος Ρόκος - Συνάθροιση, Μεικτή τεχνική σε χαρτί
Μέσα από την 360º παρουσίαση της συλλογής, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να περιηγηθεί ανάμεσα στις επιλογές που συνεπιμελήθηκαν η Γεωργία Λιάπη και οι κηπουροί της Γκαλερί Ζουμπουλάκη: «ανταποκρινόμενη στον πιο καρποφόρο και μεταλλαγμένο χειμώνα της γενιάς μας, η Γκαλερί Ζουμπουλάκη δημιουργεί τον πρώτο εσωτερικό, βοτανικό κήπο στο κέντρο της Αθήνας». Πρόκειται για μια σουρεαλιστική προσέγγιση της τρέχουσας πραγματικότητας στην Αθήνα και του χειμώνα που δεν υποδεχτήκαμε ποτέ και μιας άνοιξης που ελπίζουμε να ανθίσει το μέσα μας.
Φίλιππος Θεοδωρίδης, κεραμικό βάζο
Διαμαντής Αϊδίνης, Ιsaac Newton. 2017, χαλκός και σίδηρος με λάδι
Ο ανθισμένος κάκτος του Διαμαντή Αϊδίνη «Ιsaac Newton» του 2017 από χαλκό και σίδηρο με λάδι, οι Ήλιοι του Μίλτου Γκολεμά (Χωράφι με ηλιοτρόπια, 2020, Λάδι σε καμβά), η «Συνάθροιση#3» σε κήπο ολάνθιστο του Στέφανου Ρόκου. Η εαρινή δροσιά κατακλύζει: η διαδραστική εγκατάσταση των ΦΥΤΑ, «Τhe Banana- Lemon Impass» του 2021, τα λουλούδια και τα ζουμερά χείλη της Melina Mosland «BLOOM III» από κόκκινο κεραμικό πηλό, σιλικόνη, ακρυλικά και υγρό γυαλί και τα γλαστράκια του εξαιρετικού και με, ανάμεσα σε άλλες σπουδές και διακρίσεις. μάστερ από το Royal Academy of Fine Arts Antwerp, Γιώργου Μαραζιώτη, «Come Home» του 2019. Δεν ξέρω ποια είναι η ιδανική μουσική για να περπατήσεις την έκθεση. Είναι τέτοια η ζέση μου να βρεθώ ξανά σε μια αίθουσα και να δω από κοντά τον κόπο δημιουργικών ανθρώπων που δεν θα έβαζα μουσική. Θα έκλεινα τα ακουστικά μου, θα άκουγα την ανάσα μου.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
Μίλτος Γκολέμας
ΦΥΤΑ, Μπανάνα - Λεμόνη, Διαδραστική εγκατάσταση, 2021
