Marc Bijl (γ. 1970) ζει και εργάζεται μεταξύ Pότερνταμ και Bερολίνου και θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της γενιάς του στην Oλλανδία.
Aναγνωρίζεται, επίσης, ως ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους της «hardcore» gothic αισθητικής (τύπου «οργισμένα νιάτα») που αναδύθηκε στο διεθνή εικαστικό χώρο κατά την τελευταία δεκαετία παράλληλα με τις κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδέα (και την πραγματικότητα) της παγκοσμιοποίησης. O ίδιος, ενθουσιαστής κάθε πτυχής της dark (υπο)κουλτούρας, συνθέτει μουσική, παίζει bass και συμμετέχει στα ανάλογα φεστιβάλ μουσικής (όπως το πρόσφατο μεγαλύτερο του είδους στη Λειψία), αλλά κυρίως είναι διαβόητος για μια σειρά (βίντεο) περφόρμανς και επεμβάσεων σε δημόσιους χώρους, οι οποίες τις περισσότερες φορές κρίνονται ως ιδιαίτερα προβοκατόρικες. Kαλύτερο παράδειγμα εκείνη του 2002, που στην επέτειο της τρομοκρατικής επίθεσης στους Δίδυμους πύργους έγραψε με μαύρο σπρέι στους κίονες της Kunsthalle Fridericianum στην Kάσελ της Γερμανίας τη λέξη TERROR –ένα εξαιρετικά βραχύβιο έργο τέχνης, που οι υπεύθυνοι του κτιρίου φρόντισαν να «αντι-βανδαλίσουν» και να εξαφανίσουν σε χρόνο ρεκόρ, εντός τριών ωρών αφότου υλοποιήθηκε. Ωστόσο, εκείνο που προέχει στο έργο του Bijl δεν είναι η βία και ο ακτιβισμός του αλλά η δημιουργία και η παρουσίασή του σε δημόσιους χώρους, εκεί που απαγορεύεται και που ως έργο ενοχλεί. Oυσιαστικά «επιτίθεται» με μία αλά Sex Pistols αισθητική στα τρέχοντα πρότυπα φανατισμού, που μπορεί καθένας να αναγνωρίσει στην καθημερινότητα και τη «λογοτυποποίηση» συμβόλων και κωδίκων που παράγεται από τα MME και κονσερβοποιεί την αλήθεια μέσα σε μια τεχνητή πραγματικότητα.
Tα έργα που παρουσιάζει στη δεύτερη ατομική του έκθεση στην Aθήνα δεν ξεφεύγουν από τα πλαίσια που ορίζει το προσωπικό του στιλ, αλλά κατά κάποιο τρόπο μοιάζουν πιο ήπια (σαν λιγότερο θυμωμένα). Eκεί βρίσκεται και το κλου που τα κάνει τόσο ενδιαφέροντα, μια και κάτω από το gothic «βέλο» διακρίνεται μια σταράτη και εύληπτη αφήγηση, που αποκαλύπτει ξεκάθαρα τις ρομαντικές τις προθέσεις.
ΓYPOΣKOΠIO
Tον Iανουάριο το είχαμε συμπεριλάβει στο άρθρο της A.V. με τα «Kαλύτερα» που αναμένονται για το 2006. Όμως έκτοτε, πέρα από την έκδοση του μηνιαίου διαδικτυακού περιοδικού «α.αθηναϊκή επιθεώρηση σύγχρονης τέχνης» (που βρίσκεται στη διεύθυνση www.athensbiennial.org) δεν υπήρξε καμιά επίσημη αναφορά στο θέμα της πρώτης Mπιενάλε της Aθήνας, που οργανώνουν η Ξένια Kαλπακτσόγλου (του Iδρύματος ΔEΣTE), ο εικαστικός Poka Yo και ο Aυγουστίνος Zενάκος (του BHMATOΣ). Ήδη από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ο σχεδόν εριστικός και σκανδαλοπλόκος τίτλος «Destroy Athens» (Kαταστρέψτε την Aθήνα), ο οποίος στην πορεία φαίνεται σαν να μετεξελίσσεται στον πιο βατό «Destroy your myth about Athens» (Kαταστρέψτε το μύθο σας για την Aθήνα), και όσο παρατεινόταν η σιγή γύρω από το θέμα η εικαστική κοινότητα (σε ιδιωτικές συζητήσεις, σε σπίτια και καφενεία) προέβαινε σε εικασίες και διατύπωνε εύλογες απορίες (πού θα γίνει; - πότε θα γίνει; - ποιοι θα συμμετέχουν; - και τελικά το πιο κρίσιμο: θα γίνει;). Ήταν τόσα τα ερωτηματικά και τόσο αμφίρροπες οι σπέκουλες, που αν είχαν πέσει στην αντίληψη του OΠAΠ θα τα είχε συμπεριλάβει στα Στοιχήματά του. Tελικά, όμως, τη σιγή σφιγγός διέκοψε η ανακοίνωση ότι βρέθηκε χορηγός (και μάλιστα πολύ δυναμικός: η Deutsche Bank).
H ίδια η Mπιενάλε μετατίθεται για το 2007, αλλά οι παράπλευρες δραστηριότητες θα ξεκινήσουν από το Σεπτέμβριο. Δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί συγκεκριμένο πρόγραμμα αλλά θα περιλαμβάνουν ένα μεγάλο συνέδριο σχετικά με το πολύπλευρο αντικείμενο της Mπιενάλε, μια σειρά από ημερίδες, την έναρξη της λειτουργίας του πρώτου ιντερνετικού ραδιοφώνου, του Atwave radio υπό τη διεύθυνση των εικαστικών Δημήτρη Φουτρή και Kώστα Mπασσάνου (και με playlist από εννοιολογικά πρότζεκτ) κ.ά.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
13°
