Έπεσε στα χέρια μου η επιστολή των προέδρων των τμημάτων Ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ, το ΑΠΘ, το Πάντειο και το Παν/μιο Κρήτης προς τον υπουργό Παιδείας με αφορμή την απόφαση για ίδρυση νέων τμημάτων ψυχολογίας, με αποτέλεσμα σύντομα να έχουμε συνολικά οκτώ!
Από την επιστολή αυτή μαθαίνουμε ότι:
-Στα υπάρχοντα Τμήματα Ψυχολογίας εισάγονται ετήσια περίπου 900 νέοι φοιτητές. Πρόκειται για έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό, καθώς οι υπάρχουσες υποδομές στα Τμήματα Ψυχολογίας επαρκούν για την άρτια εκπαίδευση ενός σημαντικά μικρότερου αριθμού νέων επιστημόνων.
-Η κατάσταση αυτή επιτείνεται από την αδυναμία της Πολιτείας κατά την τελευταία περίπου δεκαετία να ενισχύσει ουσιωδώς τα Τμήματα Ψυχολογίας σε ανθρώπινο δυναμικό. Γι αυτό και έχουν επανειλημμένα ζητήσει τη μείωση των εισακτέων.
-Η αύξηση του αριθμού αποφοίτων Ψυχολογίας στη χώρα μας με τις περιορισμένες δυνατότητες μεταπτυχιακής ειδίκευσης και η λόγω της οικονομικής κρίσης περιορισμένη δυνατότητα των πολλών να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού, θα σημάνει τη μεγάλη αύξηση του αριθμού των ουσιαστικά «ανειδίκευτων» Ψυχολόγων βασικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
-Καθώς η συντριπτική πλειονότητα των αποφοίτων Ψυχολογίας στρέφεται προς την κλινική άσκηση του επαγγέλματος, αυτό θα σημάνει σημαντικό κίνδυνο για την δημόσια υγεία.
-Οι υπάρχοντες φορείς, στους οποίους μπορούν να ασκηθούν οι φοιτητές, αδυνατούν να απορροφήσουν έναν τόσο μεγάλο αριθμό ασκουμένων, με αποτέλεσμα να μην είναι λίγες οι φορές που καθυστερεί η λήψη του πτυχίου τους λόγω της αδυναμίας ολοκλήρωσης της πρακτικής άσκησης.
-Διεθνώς, μάλιστα, και σε αντίθεση με τη χώρα μας, η δυνατότητα άσκησης του επαγγέλματος του Ψυχολόγου επιτρέπεται μόνο σε κατόχους μεταπτυχιακών ή και διδακτορικών (σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά για την κλινική εξάσκηση του επαγγέλματος) τίτλων σπουδών που περιλαμβάνουν εκατοντάδες ωρών εποπτευόμενης πρακτικής άσκησης.
Το κεντρικό μήνυμα των προέδρων των πανεπιστημιακών τμημάτων Ψυχολογίας προς τον κ. Γαβρόγλου είναι το εξής:
«Η ίδρυση νέων Τμημάτων Ψυχολογίας αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για την ανάπτυξη της επιστήμης της Ψυχολογίας στη χώρα μας, αλλά υπό την προϋπόθεση να συνοδευτεί από τη διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών μέσω της παροχής των αναγκαίων υποδομών και προσωπικού, καθώς και τη μη-αύξηση του συνολικού αριθμού των εισακτέων στα Τμήματα Ψυχολογίας. Διαφορετικά, πολύ φοβόμαστε ότι θα πληγεί καίρια η δυνατότητα των Πανεπιστημίων μας να παρέχουν πλήρη και ουσιαστική προπτυχιακή και μεταπτυχιακή εκπαίδευση στους νέους συναδέλφους προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών, με σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία».
Είναι να απορεί κανείς πώς τέτοιοι σχεδιασμοί (για δημιουργία νέων πανεπιστημιακών τμημάτων) γίνονται χωρίς διαβούλευση με την ακαδημαϊκή κοινότητα και χωρίς καμία αξιολόγηση της σύνδεσης των σπουδών με την αγορά εργασίας. Πολύ περισσότερο όταν ήδη ο αριθμός των εισακτέων κρίνεται από τους καθηγητές τους υπερβολικός και υπάρχει σοβαρός προβληματισμός για το πώς θα αποκτήσουν επαγγελματική επάρκεια οι πτυχιούχοι χωρίς συνέχιση των σπουδών τους στο εξωτερικό.
Ο λαϊκισμός έτσι κι αλλιώς δεν συμβάλλει στην πρόοδο, αλλά ειδικά όταν πρόκειται για την παιδεία εκφράζεται με την εξίσωση προς τα κάτω και γίνεται καταλύτης οπισθοδρόμησης. Και είμαστε ήδη αρκετά πίσω για να συνεχίσουμε με την όπισθεν.
Η δηλούμενη αίσθηση περί φτώχειας δεν πηγάζει από τη σημερινή κατάσταση των οικονομικών της χώρας, αλλά μάλλον από μία νοσταλγική σύγκριση με το παρελθόν
12°
