Ελίνα Ρίζου: «Φούρνοι ή αλλιώς η μετατόπιση του χρόνου»

Η μέρα έμπαινε το πρωί από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα και σε σήκωνε τρυφερά και χαρμόσυνα με τις καλημέρες και τις κουβέντες που σταδιακά πλήθαιναν, ήπια, που ποτέ δεν γίνονταν θόρυβος, ακόμα και στο πιο κεντρικό σημείο του νησιού, στην αρχή του λιμανιού, στους Φούρνους.

Ύστερα η πρωινή βόλτα στην πλατεία του χωριού, ο πλακόστρωτος δρόμος που οδηγεί στον φούρνο και στο καφενείο και σε μια φωτογραφία που τραβάς νοητά για να κρατήσεις στη μνήμη σου τη συνύπαρξη όλων των ηλικιών της ανθρώπινης ζωής. Και οι θάλασσες.

Το χαρτάκι με τις σημειώσεις της Αγλαΐας, το δώρο που δεν περίμενες όταν πήρες έναν καφέ στο χέρι για τον δρόμο. Το Καμπί, με την κοντινή και όμορφη παραλία, την τόση-όση οργάνωση που δεν κατάπιε όλον τον τόπο, για να ξεχαστείς με τις ώρες και να αδειάσεις από φορτία ετών. Τη Χρυσομηλιά, πιο μακριά αυτή, με τα σπιτάκια άλλης εποχής που σχεδόν κολυμπούν κατά μήκος της και την ταβέρνα που έχει τον ωραίο ορίζοντα και τα ωραία ψάρια! Ή το Καμάρι, μια και μιλάμε για ταβέρνες, που όμως μην κάτσεις ακόμη, πάρε πρώτα αυτό το μονοπάτι που βγάζει στον Τουρκολιμνιώνα –σωστά πας όταν νομίσεις πως πας λάθος– να ανταμειφθείς με ησυχία και νερά «γαλάζιας λίμνης», κι έλα εδώ το ηλιοβασίλεμα. Και οπωσδήποτε το Πετροκοπιό, η όμορφη ακτή όπου κάποτε λειτουργούσε αρχαίο λατομείο κι οι πέτρες σου το αφηγούνται ακόμη. Η Βιτσιλιά, που δεν θα σε τρομάξει ακόμα και με αέρα, και η Βλυχάδα, που θα τρέξεις να μπεις κάτω από δεντράκι.

Μέρος συλλογικό και φιλόξενο, που η χαρά και η λύπη ενός σπιτιού αφορά όλη την κοινότητα, που αφήνει τους επισκέπτες να καταλάβουν τη ζωή και τους ρυθμούς του, που τους κάνει συμμέτοχους.

Το νησί αυτό, που σε κάνει να κρατάς από το χέρι τον παιδικό εαυτό σου, το ευχαριστώ. Μα ακόμα πιο πολύ και από το νησί ευχαριστώ την Κατερίνα, που η πολύτιμη παρέα της με έκανε ικανή να αντιληφθώ όλες αυτές τις ομορφιές. Και που παίξαμε και λίγη μουσική στο μπαλκόνι.

* Η Ελίνα Ρίζου είναι ηθοποιός και έχει τιμηθεί με το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη».