Η Κύθνος, αγαπημένη της Χριστίνας Πορή

Είμαι νησιώτισσα, αλλά δεν είμαι από την Κύθνο∙ κατάγομαι από την Ικαρία την οποία αγαπώ εξίσου. Η μοιραία σχέση με την Κύθνο ξεκίνησε το 2000, όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να χτίσουν σπίτι εκεί. Από τότε και σταδιακά τα Θερμιά έγιναν για μένα πανοπλία ενάντια σε κάθε αρνητική ενέργεια, θεραπευτικός προορισμός διαφυγής, αφορμή για ανεπανάληπτες στιγμές εξαλλοσύνης με αγαπημένους φίλους, φόντο για τα ωραιότερα και πιο ανέμελα καλοκαίρια της ζωής μου.

Σε 1 ώρα και 40 λεπτά από το Λαύριο (3 περίπου ώρες από τον Πειραιά) είμαι στο νησί. Μετά από 20 λεπτά φτάνω στα Λουτρά. Το πόδι πατάει στη βεράντα, το βλέμμα καρφώνεται στο Αιγαίο, το μυαλό χαμογελάει. Από εδώ, όλα σε αυτό τον τόπο φαίνονται όμορφα. Τους καλοκαιρινούς μήνες, λίγο πριν το δειλινό, ο ουρανός φαντάζει απόκοσμος και η θάλασσα μοβ. Για κάτι τέτοιες στιγμές και πολλούς ακόμη λόγους την αγαπώ την Κύθνο...

Γιατί λούζεται με το σουρεαλιστικό κυκλαδίτικο φως, είναι γλυκιά και φιλόξενη χωρίς να έχει υπεροπτικό υφάκι.

Γιατί διατηρεί ακόμη ιδιαίτερο τοπικό χρώμα, δεν παθαίνεις αγοραφοβία το καλοκαίρι αλλά ούτε ψάχνεις ανθρώπους με το κιάλι.

Γιατί βουτάς σε πολλές, καθαρές και πανέμορφες παραλίες και ξεχνάς να γυρίσεις σπίτι. (Μη δεν πας Ποτάμια, Άγιο Σώστη, Απόκρουση Κολώνα, Γαϊδουρόμαντρα, Σκύλου).

Για τη ζωντανή, καλόγουστη τσαπερδόνα Χώρα, που αν και σχετικά μικρή τα έχει όλα. Αλλά και για τα κοσμοπολίτικα Λουτρά μας, τη Δρυοπίδα και την Κανάλα με το εκκλησάκι στο βάθος που φιλάει το πέλαγος.

Γιατί τρως αληθινό πεντανόστιμο φαγητό. Τα σφουγγάτα στον Κούτσικο, τα κρέατα στον Καντρή, τα μαγειρευτά στο Cavo D’Oro και το Αρχιπέλαγος, τα ψάρια στην Άρια, τις γκουρμεδιές στο Χάρτινο Καράβι.

Για τους ζεστούς ανθρώπους που σε αγκαλιάζουν, σε χαιρετούν, σε καλοδέχονται με μια ματζόρε προφορά που σε ξυπνάει.

Για τα ποτά, τα ξενύχτια, τις βραδινές συζητήσεις, τα γέλια στο σπίτι, στην Αμορούζα και στην Ντορίνα.

Για την παρέα που κάθε μεσημέρι συναντιέται στα Ποτάμια.

Για τα πάρτι με πανσέληνο στο σπίτι του Βασίλη, που θα μας λείψει πολύ.

Για τους φίλους μου (ξέρουν ποιοι είναι) που αγαπήσανε το νησί όσο και εγώ.

Γιατί κάθε πρωί και για πάντα από τη βεράντα θα βλέπω απέναντι τον κόλπο της Αγιάς Ειρήνης. Και το εκκλησάκι θα μου υπενθυμίζει πως εκεί παντρεύτηκα, την πιο ωραία μέρα της μέχρι τώρα ζωής μου.

*Η Χριστίνα Πορή είναι Υπεύθυνη Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων στην εταιρία επίπλων Laro.