Cercle de Salonique: Το σοφιστικέ κλαμπ του Γιώργου Ντόρα έχει ιστορία δύο αιώνων.
Ξεκάθαρα. Ο Γιώργος Ντόρας έφτιαξε το πιο γουορχολικό, το πιο χαλαρό και ιδρωμένο συνάμα, το πιο ακομπλεξάριστο, ενεργειακά ηδονιστικό, σοφιστικέ και σέξι κλαμπ της πόλης. Την ώρα που φωτογραφίζεται, μια παρέα με μάσκες, παιδιά που άνετα θα μπορούσαν να παίζουν στο Μάτια Ερμητικά Κλειστά, ποζάρει δίπλα του.
Δυο ορόφους επάνω η Georgia P, στην αίθουσα με τις χρυσές λεοπαρδάλεις και τους καναπέδες με θέα τον τεράστιο πίνακα «Le Nuit des Morts Vivants», τη Μέριλιν και τις ασημένιες μαϊμούδες, σπίναρε το Starman του Bowie. Δεν έχει παίξει νύχτα που να διαλέγει μουσική η Georgia P στο Cercle de Salonique και να μην την προσκυνήσω, είτε παίζει παλιά είτε nu disco, είτε μιξάρει τέκνο ρέιβ με εκλεκτή σόουλ και γκρούβι τζαζ με εξωτικές ρυθμικές διάφορες.
Αν ο Ντόρας είναι ο πιο χιπ Θεσσαλονικιός των ημερών και η Georgia P (Παπαδοπούλου) η πιο χρυσοχέρα δισκοθέτης στον βορρά, μια από τα ίδια θα κεράσω και τον Χρήστο Fratello Σαρηκυριακίδη. Το νεγκρόνι του είναι νέκταρ και το Boulevardier του (παραλλαγή του νεγκρόνι με μπέρμπον αντί για τζιν), ένα σκέτο συναίσθημα.
Πίσω στον Γιώργο Ντόρα. Ξεφεύγει από το μοντέλο που ισχύει για αντίστοιχες περσόνες της νυχτερινής Θεσσαλονίκης. Με σπουδές στο Αγγλοαμερικανικό Δίκαιο στο Λουξεμβούργο και Επικοινωνία στην Κολωνία, και έχοντας ζήσει σε Ζυρίχη, Σαγκάη, Βερολίνο και Νέα Υόρκη, επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και εδώ, στον Φραγκομαχαλά όπως ονομαζόταν η περιοχή της Βασιλέως Ηρακλείου τους παλιούς αιώνες, έστησε κατάσταση. Όχι μπαρ, όχι κλαμπ, κατάσταση έστησε, αυτό είναι το σωστό, μιας και αισθητικά, καλλιτεχνικά και ψυχικά το Cercle de Salonique έρχεται από πολύ μακριά. Δεν μιλώ για τα μίλια που έγραψε ο Ντόρας στη γύρα του ανά την υφήλιο. Για το όνομα που διάλεξε να δώσει στο ενδιαίτημά του και την ιστορία του, που θα την ανατάξω εν συντομία, κάνω λόγο.
«Όπως φαίνεται από τον κατάλογο των 142 μελών του Cercle de Salonique, το 1887 υπήρχαν 21 αναγνωρισμένα γιατροί όλων των θρησκευμάτων, οι οποίοι πρωτοστατούσαν στις δραστηριότητες του συλλόγου», καταθέτει η Ρένα Μόλχο στο «Cercle de Salonique 1873 - 1958 – Σύλλογος Θεσσαλονικέων», ένθετο στα Πρακτικά του Α’ Συμποσίου της Εταιρείας Μελέτης του Ελληνικού Εβραϊσμού: Οι Εβραίοι στον Ελληνικό Χώρο - Ζητήματα Ιστορίας στη μακρά διάρκεια.
We’ve come a long, long way together, through the hard times and the good / I have to celebrate you baby, I have to praise you like I should, γκρουβάρει ο Fatboy Slim στα ντεκ και φλάσμπακ σε εκείνη την Κοινωνική Λέσχη με μέλη τον μεγαλέμπορο δημητριακών Τζέκι Άμποτ και τον αδελφό του Χένρι, πρόξενο της Γερμανίας. Όλη η υψηλή κοινωνία της Θεσσαλονίκης συχνάζει εδώ και στήνει γιορτές και μπίζνες. Οι Αλατίνηδες, η μεγάλη οικογένεια βιομηχάνων και τραπεζιτών με ατμόμυλους, αλευρόμυλους, κεραμοποιεία, μονοπώλια επαξεργασίας σιτηρών και καπνικές μπίζνες, ο Αρμένιος βιομήχανος Ασλάν, ο ναυλομεσίτης Χαριάτης, ο Γάλλος κτηματίας Charnaud της διάσημης κατοικίας των Πύργων, Φραγκολεβαντίνοι, Ιταλοί, Γερμανοί και Έλληνες μεγαλοδικηγόροι όπως ο Άρτας ήταν τα μέλη του διάσημου «Κύκλου».
Το πρώτο Cercle de Salonique ήταν στεγασμένο στην Πλατεία Ελευθερίας, εκεί που σκόραραν το διάσημο Καφέ Κριστάλ, ο κινηματογράφος Ολύμπια, τα ξενοδοχεία Όλυμπος Παλλάς και Σέρρες, όπως και το Μέγαρο Στάιν και το καφέ του Φλόκα. Η πυρκαγιά του 1917 έσπειρε τον όλεθρο, όπως και τα επελαύνοντα γεγονότα που ακολούθησαν με πολέμους και άγρια ιστορικά, πολεοδομικά και οικοπεδικά νταλαβέρια που εξαφάνισαν εκείνη την κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη. Απέμειναν μονάχα οι καρτ ποστάλ να μας τη θυμίζουν. Και ο Γιώργος Ντόρας με το Cercle de Salonique του. Γι’ αυτό και δεν το αποκαλώ μπαρ ή κλαμπ, αλλά κατάσταση. Νοσταλγία, ένα μικρό Κομπραί (η μικρή πόλη όπου εντοπίζονται οι πρώτες αναμνήσεις του αφηγητή του Χαμένου Χρόνου), φυτεμένο τόσο συγκινητικά στη χαοτική θεσσαλονικιώτικη νύχτα. Αυτό έστησε ο τύπος και για αυτό τιμώ όλη την παρέα του: We’ve come a long, long way together, through the hard times and the good / I have to celebrate you baby, I have to praise you like I should…
«Ξυπνάτε από τα μνήματα αδικοσκοτωμένοι / Να δήτε την πατρίδαν σας απελευθερωμένη. / Ξυπνάτε από τα μνήματα, δεν είσθε πια ραγιάδες / Ξυπνάτε κι ήρθ’ η λευθεριά, έφυγαν οι αγάδες»
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου είναι σαν χρονοκαψούλα, μέσα του συνυπάρχουν, αλληλεπιδρούν και νοηματοδοτούν η μια την άλλη οι μεγάλες ιστορικές στιγμές που σημάδεψαν τη Θεσσαλονίκη
14°
