Πολεις

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης, σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει

Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο όσα βιώνονται τώρα. Είναι και όσα λίθινα, χρυσά και αργυρά στοκαρίστηκαν στο Αρχαιολογικό ανά τους αιώνες

4754-202316.jpeg
Στέφανος Τσιτσόπουλος
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης

Δρόμοι, άνθρωποι, στιλ, ιδέες, τάσεις, γεύσεις, ήχοι, τέχνη και urban μητροπολιτικό πρόσημο. Μια καθημερινή ανταπόκριση με όλα τα νέα και σφραγίδα 100% Θεσσαλονίκη.

Διαβάζω: Το Σατραπείο αποκαλύφθηκε στα δυτικά της πόλης μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Σήμερα βρίσκεται θαμμένο στην περιοχή των οδών Πτολεμαίων και Αντιγονιδών, με τις περισσότερες από 70 επιγραφές που βρέθηκαν εκεί να μαρτυρούν ότι ήταν ένα από τα παλαιότερα και σημαντικότερα ιερά αιγυπτιακών θεοτήτων στην περιοχή του Αιγαίου.

Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης

Πολιτεία καταχωνιασμένη σε συσσωρεύσεις, πολιτεία διάφωτη σαν μες τη νύχτα, μεταφυσική, ανυπόστατη, αμφιβολία, έγραψε ο Νίκος Θέμελης, κι έτσι όπως περιπλανιέμαι χωρίς να ακολουθώ τον απαραίτητο χρονικό ειρμό που προτείνουν οι ξεναγοί και οι φύλακες του Αρχαιολογικού Μουσείου της Θεσσαλονίκης, διασχίζω αιώνες και παραστάσεις, έχοντας πολύ συγκεκριμένο λόγο και σπέσιαλ αιτία για την οποία βρίσκομαι εδώ. Κάθε φορά που παθαίνω όβερντοουζ απ’ την καινούργια Θεσσαλονίκη με τις μακέτες ανάπτυξης και επέκτασης, τα αυγουλάδικα-μπραντσάδικα, τα κοκτέιλ places to be, τα οινοποιεία και τα συνήθη περί βορρά σούπερ γουάου, talk of the town αστικές αναπλάσεις και ψεκ πολιτικοαθλητικά που ακούνε οι ταξιτζήδες στα ράδια, τραβώ ντουγρού για τα έτη 250- 350 μ.Χ. Στέκομαι μπροστά στο ρολόι των Φιλίππων και ανασαίνω στον ρυθμό ενός άλλου τρόπου υπολογισμού του χρόνου. Ύστερα βολτάρω σε μια άλλη Θέρμη από τη σημερινή της μεζονετίλας που καταβροθίζει φαταουλικά τη Θέρμη του Στράβωνα, καθώς από τον 2ο αιώνα η περιοχή αντιπροσώπευε ένα σύνολο από γειτονιές απλωμένες στον Θερμαϊκό και όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, που εδώ συντελείται το κατασκευαστικό μπουμ και η επέκταση της πόλης.

Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης

Μετά χαζεύω τις ζωγραφικές αναπαραστάσεις του Απελλή και του Ζεύξι που εργάζονταν στις αυλές των Μακεδόνων Βασιλέων, σαν τη Χόλι Γκολάιτλι, που είχε χούι να χαζεύει τη βιτρίνα του Τίφανις κάθε που ήθελε να στανιάρει από τον ίλιγγο, τους γκαϊλέδες και την πλήξη της vita moderna. Πιάνει! Κι έτσι ομοιοπαθητικά και ο δικός μου ψυχισμός στρώνει και ισιάζει γράδα και τσάκρα με τη μέθοδο καταβύθισης στις ιστορίες και τους χρόνους του Αρχαιολογικού Μουσείου, όπως περιπολώ στα μυστικά του Θριαμβικού Τόξου (Καμάρα) ή την κουζίνα των Ρωμαίων. Παρεμπιπτόντως, η κουζίνα των Ρωμαίων τακιμιάζει με την κουζίνα του σταρ σεφ Ευαγγέλου (γεια σου, Σωτηράκη με τα ωραία σου). Αμφότερες χρησιμοποιούν μεγάλη ποικιλία από σάλτσες με πιο διάσημη τον γάρο (λατ. Liquamen), ζωμό από σαλαμούρα και ψαράκια.

Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης

Ξαναβρίσκω τον εαυτό μου εδώ, στο Αρχαιολογικό Μουσείο με τις συνταγές μαγειρικής, τους ταφικούς τύμβους της Αίνειας, σημερινό Καραμπουρνάκι, και τον κυβιόσχημο τάφο της οδού Ωραιοκάστρου στη Σταυρούπολη. «Θεσσαλονίκη», διατείνεται ο έσω μου στον άλλον εαυτό, αυτόν του Θεσσαλονίκη 24/7 Mixtape που κυνηγά τις νέες τάσεις, «Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο όσα βιώνονται στη φλανερί τώρα. Είναι και όσα λίθινα, χρυσά και αργυρά στοκαρίστηκαν στο Αρχαιολογικό από τις φλανερί των αιώνων, στα 2.500 χιλιάδες χρόνια συνεχούς ζωής που έχει το άστυ που μας έλαχε».

Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης

Memento mori: Στανιάρω και ξελαμπικάρω και επαναπροσδιορίζω το πραγματικό μου μέγεθος, καθώς ο πυρήνας της ύπαρξής μου, με εντοιχισμένες μέσα του εκατομμύρια από τις έλικες των DNA που περπάτησαν εδώ, εναρμονίζεται με τον αλαφροΐσκιωτο τύπο του τώρα και παρεάκι θαυμάζουμε τον κρατήρα και τους τάφους του Δερβενίου. «Προσομοίωση είναι των μελλοντικών “σπιτιών”, κάποτε θα τα κατοικίσουμε κι εμείς, μην νομίζεις» ανταλλάσουμε αβρότητες τα δυο εγώ. Και έτσι κυλούν φτερωτά δυο ώρες μέσα στις επιστρώσεις και τις στρωματογραφίες αλλοτινών εποχών, εδώ στο Αρχαιολογικό Μουσείο, μέχρι να ξαναβγούμε έξω.

Το βλέμμα μου από την υπαίθρια αναπαράσταση των Las Incantadas (οι Μαγεμένες) ξαναπέφτει στη Βασιλίσσης Όλγας και προβληματίζομαι: να στρίψω αριστερά για Τσιμισκή ή να το πάρω ευθεία για Εγνατία μέσω Αγγελάκη; Παίρνω ταξί και εντολάρω, Άνω Πόλη. Στο ράδιό του ο τάριφερ ακούει Τσιτσάνη, Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει. Στο άκουσμα του τραγουδιού σκέφτομαι πως μερικές φορές περίεργες μεταφυσικές σύμπτωσεις, μια μαγεία, μοιάζει να υπαγορεύουν τις βόλτες μου στην πόλη.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.