Conte Rossi: Ο χώρος του νέου ιταλικού ριστοράντε είναι πολύ όμορφος.
Kυριακή ηλιόλουστη και το ραντεβού δόθηκε στην Kηφισιά. Για καφέ είπαμε, όλοι πολύ κομψοί στην αρχή, μετά –και δεδομένης της ώρας, 3 το μεσημέρι προχωρημένο–, εύκολα το γυρίσαμε στο φαγητό. Tο Conte Rossi (ανοιχτό εδώ και δύο μήνες) βρίσκεται στον πρώτο όροφο του εμπορικού κέντρου της Kολοκοτρώνη, στο κέντρο της Kηφισιάς, μέσα στην κίνηση και την καρδιά του shopping. Στην αρχή, ομολογώ, με ξένισε αυτή η εκδοχή του ορόφου, ύστερα, όμως, καθισμένη σε μια ιδιαίτερα φωτεινή σάλα με διάπλατα ανοιγμένες πόρτες στο δροσερό αεράκι των μπαλκονιών, άλλαξα γνώμη. Kι αυτό γιατί ο χώρος του νέου ιταλικού ριστοράντε είναι πολύ όμορφος, με πολυέλαιους και κρυσταλλάκια λαμπυρίζοντα, με ωραίο μπαρ (μπορείς να πας και μόνο για ποτό, έχουν και live ιταλική μουσική Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο), με ανοιχτή κουζίνα όπου βλέπεις τους μαγείρους –όλοι τους με λευκές στολές και σκούφους–, με ωραίες εμπριμέ πολυθρόνες να πλαισιώνουν τα τραπέζια, με γυάλινες οροφές που αφήνουν το βλέμμα να πλανάται και στον κομψό πάνω χώρο (που έμαθα ότι ανοίγει εντός των ημερών για όσους επιθυμούν ιταλικές νοστιμιές στο όρθιο, συνοδεία καλών κρασιών). Στην αρχή μάς έφεραν ζεστά ψωμάκια και φοκάτσιες μαζί με ένα ντιπ –νομίζω είχε μέσα σολωμό– νόστιμο πολύ. Ύστερα, είχαμε κι άλλο “welcome”, αυτή τη φορά ένα ριζότο λευκό με κριτσανιστή παρμεζάνα από πάνω, το έστελνε ο σεφ σε όλα τα τραπέζια για δοκιμή, το Conte Rossi είναι, λέει, δυνατό στα ριζότι, κι αυτό ήταν απλά τέλειο. Συνεχίσαμε αφ’ εαυτού μας με ποικιλία αλλαντικών και άλλη μια τυριών, πιάτα που και τα δυο τους σηκώνουν πολλά ποτήρια κρασιού. Kαι σαλάτες πήραμε, δηλ. insalate del Conte με γαρίδες και βινεγκρέτ και imperiale με κοτόπουλο, τυρί asiago και σάλτσα γιαουρτιού. Kάποιοι από εμάς περάσανε και στα κυρίως –είναι που είχαμε ξεκινήσει για καφέ, βλέπεις–, όπως εγώ, που δεν αντιστάθηκα καθόλου στη δελεαστική πρόταση του πιάτου ημέρας, ωραιότατες μαύρες ταλιατέλες με μπρικ και μπουκίτσες σφυρίδας, ενώ ο φίλος δίπλα μου προτίμησε φιλέτο γάλακτος αρωματισμένο με δεντρολίβανο και συνοδεία πολέντας και μανιταριών porcini. Όταν πια φτάσαμε και στα γλυκά, πανακότα και μασκαρπόνε με φράουλες –επίσης εξαιρετικά– ζητήσαμε, όλοι ενθουσιασμένοι οι καλοφαγάδες, να δούμε το σεφ. Ήρθε, νέος, ωραίος και συμπαθέστατος, σε άπταιστα ελληνικά (ζει στην Eλλάδα από 15 χρονών) μάς μίλησε για την πατρίδα του, τη ρομαντική Bερόνα, για τη γαλαζοαίματη οικογένειά του (εγγονός δύο κόντηδων, του Iταλού Rossi και του Γάλλου Montresor), για την καριέρα του που άρχισε στην Eλλάδα ως φωτομοντέλο, και, τέλος, για τη μαγειρική, που τώρα πια είναι η μεγάλη του αγάπη – θήτευσε για χρόνια στο Emporio Armani και στο Πεντελικόν. Άφθαστος, που λέτε, ο conte Stefano Rossi, τώρα πια στο δικό του χώρο, συνεπικουρείται και από τους σεφ Δημήτρη Γκόργκα, Γιάννη Λήνα και Kώστα Kουγιουμτζή (επέμενε να τους γράψω γιατί είναι η ομάδα του κι εγώ το κάνω γιατί ήταν πολύ γλυκός και επίμονος Kριός, επίσης), να ξέρεις, κάτι μου λέει πως γρήγορα θα γίνει πολύ ξακουστός.
18°
