«Πάμε να φάμε τίποτα σήμερα το βράδυ, να τα πούμε κιόλας; Κάπου απλά και ήσυχα». Με αυτή τη φράση ξεκινάνε τόσες και τόσες αυθόρμητες έξοδοι φίλων, ζευγαριών, οικογενειών. Όμως το ένα μαγαζί χρειάζεται κράτηση, το άλλο επίσης, το τρίτο δεν αξίζει τα λεφτά του, το τέταρτο τα αξίζει αλλά δεν μπορείς να δίνεις κάθε τρεις και λίγο 50 ευρώ το άτομο για δύο πιάτα και ένα ποτό.
Ο γαστρονομικός χάρτης της Αθήνας έχει γεμίσει με προορισμούς που ανεβοκατεβαίνουν στη λίστα του hype –λόγω και της new age μανίας μας να ανακαλύπτουμε πρώτοι ό,τι νέο στην πόλη, σε μια εστίαση που λειτουργεί πια με κρατήσεις και δίωρα slots–, αλλά η ανάγκη για την επιστροφή στην απλότητα προβάλλει ισχυρή. Την ίδια στιγμή, όσοι δεν στρατεύτηκαν ποτέ στο κυνήγι του «ψαγμένου» πιάτου, κρυφοχαμογελάνε καθισμένοι στις απλές ξύλινες καρέκλες των καλά φυλαγμένων συνοικιακών μυστικών τους.
Οι ταβέρνες του Καρέα
Φωτογραφία: Τάσος Ανέστης
Ένα τέτοιο καλοκαιρινό βράδυ λοιπόν που νιώθεις έντονα ότι το «ψαγμένο» έχει γίνει το νέο τετριμμένο και θέλεις να πιεις κάπου ήσυχα μια κρύα μπίρα και να φας κάτι απλό –λίγο καλό κρέας, μια σαλάτα–, κάποιος φίλος το δίνει: «Θα σε πάω κάτω απ’ τ’ Αστέρια». Και τότε ένας καινούργιος κόσμος ξεκλειδώνει, το «ντόπιο» μυστικό των κατοίκων του Βύρωνα και της Ηλιούπολης. Ο Καρέας με τις διαχρονικές ταβέρνες του που αντέχουν στον χρόνο! Μια όαση για τα καλοκαιρινά βράδια και τα κυριακάτικα απομεσήμερα, μετά τη βουτιά σε κάποια παραλία της Αττικής.
Τα Αστέρια του Καρέα
Φωτογραφία: Τάσος Ανέστης
Η τοποθεσία του Καρέα, σε υψόμετρο 250 περίπου μέτρων δυτικά του Υμηττού, εξασφαλίζει μια αξιοσημείωτη διαφορά μίας ή δύο μονάδων της κλίμακας Κελσίου σε σχέση με το κέντρο της πόλης. Μέγιστο προνόμιο για το καλοκαίρι. Με το που πιάσει τ’ αυτοκίνητο τη Λεωφόρο Καρέα, σε καταλαμβάνει η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια επαρχιακή πόλη, αρκετά πιο μακριά από την Αθήνα. Και όταν πια φτάσεις στα περίφημα «Αστέρια», θα κοιτάς γύρω σου ψάχνοντας το χωριό σου και μόνο οι πολυκατοικίες θα σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Σε ένα σκιερό ξέφωτο, μεταξύ «ορεινών» πολυκατοικιών, η ταβέρνα «Τ’ Αστέρια» προσφέρει, με ατού την προνομιακή της θέση, μια πρόταση απλότητας, με βασικά συστατικά το τίμιο κρέας, την παγωμένη μπίρα και το κερασμένο παγωτίνι στο τέλος.
Λίγο παρακάτω, οι «Τριανταφυλλιές» με τη χαρακτηριστική, φωτεινή τους ταμπέλα που έχει βγει από άλλη εποχή, εκείνη του 1967, όταν άνοιξε και η «νεότερη» αλλά αρκετά γνωστή ακόμα και στους αμύητους του Καρέα «Δίβρη». Αυτές οι δύο συναγωνίζονται στην κατηγορία «παραδοσιακή οικογενειακή ελληνική ταβέρνα» και συνυπογράφουν τον αξιακό κώδικα της περιοχής. Σύμφωνα με τον οποίο δεν χρειάζεται να ανησυχείς ιδιαίτερα για τις νέες τάσεις, αν αυτό που κάνεις εδώ και δεκαετίες συνεχίζεις να το κάνεις καλά –καλές πρώτες ύλες και σεβασμός στον πελάτη. Ενώ για εκείνους που θέλουν ένα «κάτι παραπάνω», λίγο πιο fine πιάτα θαλασσινών, ένα καλό κρασί και ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα πάνω από την πόλη, το «Μπαλκόνι στις Κυκλάδες», με τη νησιώτικη κουζίνα, φέρνει την ιδέα της θάλασσας στο βουνό του Υμηττού.
Μπαλκόνι στις Κυκλάδες
Στο τέλος της ημέρας, όπου κι αν επιλέξεις να φας στον Καρέα, το σίγουρο είναι ότι θα ευχαριστήσεις τον φίλο που σου έμαθε την περιοχή και ότι θα θες να επιστρέψεις. Θα έχεις καταφέρει, έστω και για λίγο, να ζήσεις την απλότητα που έψαχνες. Την απλότητα που θα συνεχίσει να είναι το μεγάλο όπλο στη φαρέτρα του ελληνικού καλοκαιριού.
28°
