Στα Άργουρα άργησα να πάω. Συλλέγω για κάνα δυο χρόνια σχόλια και εγκώμια, φίλοι γκουρμέδες απορούν πώς μου έχει ξεφύγει αυτό το αστέρι της ψαροφαγίας. Διορθώνω προχτές και Σάββατο μεσημέρι με λιακάδες παίρνω τη φίλη και κατηφορίζουμε προς Τζιτζιφιές. Απ’ έξω μοιάζουν με συνοικιακό ταβερνάκι. Μπαίνουμε σε στεγασμένη αυλή, δίχτυα, γλαστράκια με μυρωδικά, τροκάνες, τραπέζια παράταιρα, άλλα ροτόντες, άλλα μακρόστενα, στους τοίχους φωτογραφίες από τα Άργουρα Ευβοίας, το χωριό του ιδιοκτήτη και σεφ Νίκου Μιχαήλ.
Προς στιγμήν χαζεύουμε το ντεκόρ αναποφάσιστες, ένας αποξηραμένος αστερίας πάνω απ’ το κεφάλι μου σε σχήμα «Peace» –μα, σκεφτείτε το– μας κάνει να βάλουμε τα γέλια και να «ξεκουμπωθούμε». Το κρασί που έρχεται είναι χύμα (το πιο καλό χύμα που έχω πιει στην Αθήνα), μαζί καταφθάνουν και δύο φλιτζάνια με καυτή, μυρωδάτη ψαρόσουπα, κέρασμα.
Τέλεια αρχή στην οποία προσθέτουμε ταραμοσαλάτα με κόκκινη γλυκοπατάτα (τη σιχαίνομαι όσο λατρεύω την ορίτζιναλ, αλλά η ταραμοσαλάτα είναι εξαιρετικής νοστιμιάς), φιλέτα ψαριών (τόνος, λαβράκι, μπαρμπούνι) μαριναρισμένα σε εσπεριδοειδή –το μπαρμπούνι καταπληκτικό–, προσθέτουμε και μια τσιπούρα λιόκαυτη, κάτι σαν τη γούνα των Παριανών αλλά εδώ την καίνε στη φωτιά, της προσθέτουν μπόλικο λαδολέμονο και έχει τραγανιστή πετσούλα-ποίημα.
Έχει διάφορα «περίεργα» και αναπάντεχα, όπως μυδόψιχα με φύκια και λαδολέμονο, γαρίδες με φάβα και ρόκα, κριθαράκι με πετροσωλήνες, χιώτικα ζυμαρικά με θαλασσινά, πράσινη σαλάτα με λαδολέμονο αχινού, κολοκυθάκια με μουστάρδα και σιναπόσπορο, τα προσπερνάμε και συνεχίζουμε παραγγέλνοντας καπνιστό χέλι με καπνιστή μελιτζάνα και σπαγγέτι με σκόρδο και αχινό. Το χέλι είναι αριστούργημα, γεύση πυκνή και πεντανόστιμη, η μακαρονάδα με τον ομολογουμένως πλούσιο αχινό, όχι πως δεν ήτανε καλή, απλά μου επιβεβαίωσε την άποψη πως το υπέροχο αυτό θαλασσινό επιβάλλεται να τρώγεται σκέτο, με λάδι και λεμόνι.
Με το χύμα να ανανεώνεται συνεχώς, γνωριζόμαστε με τον Νίκο. Ψαρεύει από παιδί στο παραθαλάσσιο χωριό του και το ξέρει καλά το είδος, του αρέσουν οι «αλλιώτικοι» συνδυασμοί αλλά «όχι τα πολύπλοκα κοστούμια», συχνά, λέει, αισθάνεται πως τον περιορίζει ο κατάλογος και τότε αλλάζει πιάτα, ανάλογα με την πρώτη ύλη που θα βρει. Κρίταμα και κάππαρη τα φέρνει από το χωριό, ψάρια και όστρακα από Κάλυμνο αλλά και από τον πολύ καλό ψαρά του στην Αγορά της Καλλιθέας, τσίπουρα από Ικαρία.
Μ’ αυτά τα τσίπουρα (που τα βάζει μαζί με αποξηραμένα σύκα και σταφίδες και παίρνουν πολύ ωραίο άρωμα) και με μια μπουγάτσα με κολοκύθα υψίστης νοστιμιάς κλείσαμε ένα σπέσιαλ ψαροφαγικό γεύμα, για το οποίο πληρώσαμε εξαιρετικά καλά, δηλαδή 20 ευρώ το άτομο.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
16°
