Πριν από 5 χρόνια μου την έδωσε και αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα για λίγο. Δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα με την Αθήνα. Είχα τη δουλειά μου, τους φίλους μου αλλά κάτι δεν ρόλαρε σωστά. Ήρθα στη Βαρκελώνη χωρίς κάποιο πλάνο και βρήκα δουλειά και πάλι ως art director σε διαφημιστική εταιρεία. Εργαζόμουν ήδη στο χώρο από το 2002 και συνέχισα μέχρι πριν από 2 χρόνια, που άρχισα και πάλι να βαριέμαι. Παρότι το αντικείμενο μου αρέσει πολύ. Ο τρόπος που γίνεται (κι εδώ κι εκεί, παντού) δεν μου επέτρεπε να το ευχαριστηθώ.
Αποφάσισα να σκεφτώ κάποια εναλλακτική. Ήξερα πως αν ξεκινούσα δικό μου στούντιο θα ήμουν ανίκανος να το κρατήσω ή θα έμπαινα στη λογική «τα κάνω όλα και συμφέρω», άρα δεν αποτελούσε option. Σκέφτηκα να κάνω το LUKUMAS γιατί μου αρέσουν υστερικά τα γλυκά. Επίσης, ήταν κάτι που μου έλειπε εδώ. Ήταν το κλασικό πρωινό της εφηβείας μου βγαλμένο απ’ το εργαστήριο των δικών μου και ήμουν σίγουρος πως αν το «έντυνα» σωστά θα είχε επιτυχία και στη Βαρκελώνη. Θα μπορούσα να παίζω κάνοντας παραλλαγές του και σχεδιάζοντας την εικόνα του. Κι επαναλαμβάνω: θα κέρδιζα πίσω και το πρωινό μου. Μετά τις αναμενόμενες αρχικές δυσκολίες, η δουλειά έχει στρώσει, έχω πια λίγο περισσότερο χρόνο, κι επέστρεψα στο Mac μου δουλεύοντας ως freelancer. Ένα χρόνο μετά είμαι πολύ περήφανος για το όλο project, πτώμα (κάτι που δεν ήταν στο πρόγραμμα) και τρία κιλά βαρύτερος.
Πρέπει να αλλάξουμε τη γνώμη των ξένων για την ελληνική κουζίνα. Τα μυστικά βρίσκονται γύρω μας και ίσως από εκεί έρθει κάποια λύση για τη δύσκολη κατάσταση της χώρας μας. Το μαγείρεμα είναι αντικαταθλιπτικό ούτως ή άλλως. Οι πίτες μού αρέσουν γιατί σημαίνουν μοίρασμα. Δεν μπορείς να φας μια πίτα μόνος σου! Όταν δεν μου ’βγαινε το φύλλο, ξαναδοκίμαζα. Άλλες πίτες μού έβγαιναν πολύ ζουμερές και δεν έδεναν, έβαζα ας πούμε σπόρους κινόα…
Για την κολοκυθόπιτα χρησιμοποιείτε πράσα, κολοκυθάκια, φέτα, μαϊντανό και κρεμμύδι φρέσκο. Μπορείτε να προσθέσετε cous cous για να δέσει. Είναι σημαντικό τα λαχανικά να μπαίνουν φρέσκα και ωμά στην πίτα, όχι ψημένα. Στο φούρνο χρειάζεται μόνο 20 λεπτά ώστε να μη λιώνουν τα συστατικά και να μένουν καθαρές οι γεύσεις.
Ο Angelo Kleftakis είναι ένας ωραίος τύπος και φτιάχνει τις πιο πεντανόστιμες, «πειραγμένες» πίτες. Από Έλληνες γονείς, μεγάλωσε στον Καναδά (περνώντας τα καλοκαίρια του στο χωριό), έζησε σε ένα σωρό χώρες και κατέληξε στο Λονδίνο. Την περασμένη άνοιξη, έκανε την πιο «φιλελληνική» κίνηση: ξέμαθε στους Άγγλους το τουριστικό γκρικ σουβλάκι και τους έμαθε τι θα πει ηπειρώτικη πίτα με κοσμοπολίτικο εσάνς και νόστιμη, προσεγμένη ελληνική κουζίνα. Το φωτεινό The little greek pie company, το απλό, καλόγουστο μπιστρό του στο (καρα)κέντρο του Λονδίνου, είναι αναμφισβήτητα ένας καλός τρόπος για να μπουκώσουμε τα κακά στόματα. Πλεόν, Εγγλέζοι τραπεζίτες και fit κυρίες με αγάπη στη σωστή, μεσογειακή διατροφή γεμίζουν το μαγαζί και γεύονται σπανακόπιτες με άγριο ρύζι και φέτα, μελιτζανόπιτες με μοσχάρι και χαλούμι, κοτόπιτες με πράσα και μανιτάρια: φτιαγμένες όλες με αλεύρι από αγριοσίταρο (spelt crust), φρέσκα λαχανικά, παραδοσιακή, μαμαδίστικη συνταγή και πειραματισμό.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
8°
