Κάποτε, τότε που το «Λαός και Κολωνάκι» ήταν ακόμη σλόγκαν… με ισχύ, στην περιοχή άνοιγαν τα πιο grande εστιατόρια της πόλης. Με «κυριλέ» διάκοσμο και κουζίνα που μιλούσε συνήθως τη γαλλική, όπως το L’Abreuvoir, το Prunier, το Σπύρος και Βασίλης, που σέρβιραν φιλέτο σος καφέ ντε Παρί στην ντόπια ελίτ ενώ τραβούσαν σαν μαγνήτης και την υπόλοιπη Αθήνα. Στην πλατεία και στη Λυκόβρυση οι μεγαλύτεροι τσιμπούσαν κολοκυθάκια γεμιστά αυγολέμονο με γαρνιτούρα πατατούλες φούρνου, τα καφέ πιο κάτω είχαν ήδη αρχίσει να γεμίζουν νεολαία, ενώ η Ράτκα που άνοιξε αρχές της δεκαετίας του ’80 μάζεψε όλους τους «επώνυμους» γύρω από ένα φιλέτο στην πέτρα. Στη συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν, πολλοί από τους κατοίκους μετακινήθηκαν βόρεια, καινούργιοι ανακατεύτηκαν με τους παλιούς, το Κολωνάκι έγινε «κέντρο» της πόλης μ’ ένα τεράστιο κύμα διερχομένων να περνάει καθημερινά από τη περιοχή για shopping, ραντεβού για δουλειές ή έστω για καφέ και χάζι στην πλατεία. Μέσα του ’90 άνοιξε το Jackson Hall, ενθουσίασε τους πάντες με την αμερικάνικη happy ατμόσφαιρά του και κατέβασε τον κόσμο της πλατείας στην πρώην «ταπεινή» Μηλιώνη, που σήμερα έχει πάντα τον Ινδιάνο του Jackson στην αρχή της να υποδέχεται τον κόσμο, μια σειρά μπαρ και καφέ απλώνονται πια σε όλο της το μήκος. Πολύς κόσμος, λοιπόν, αυτόχθονες αλλά και διερχόμενοι που μετά τον καφέ όλοι κάπου κατευθύνονται για κάτι που θα κόψει τη λιγούρα. Έχει απ’ όλα και για όλους το Κολωνάκι. Εξακολουθεί να διατηρεί τα “grande” και είναι γεμάτο από bar resto, μια «κατηγορία» που κι αυτή εδώ πρωτοάνθισε. Όλοι έχουν φάει, πιει, χορέψει, ερωτευτεί στο Rock’ n’ Roll και οι νέες γενιές εξακολουθούν, στο Central Gold δίνουν ραντεβού οι απανταχού της πόλης κοσμικοί, στο Lalu ανεβαίνουν για μεσογειακή κουζίνα και για ξαφνικά πάρτι, στο Ten παρακάτω για να βρουν και την υπόλοιπη παρέα.
Ραντεβού στην... παραλία!
Η Σκουφά τα τελευταία χρόνια έχει αναγορευθεί σε «παραλία» της περιοχής. Με καφέ μπαρ ανοιχτά από το πρωί ως αργά το βράδυ, είναι πάντα γεμάτη από κόσμο που ψωνίζει και κάνει στάση για καφέ στο Tribeca, συνεχίζει με μπίρες, πολλή μουσική και εύκολα-νόστιμα πιάτα στο καυτό meeting point Rosebud, πετάγεται μέχρι το It που έχει τέλειους χυμούς (σουξέ το ρόδι) και υγιεινά snacks, στρίβει στη γωνία της Ομήρου και στο bio café-restaurant Nice ’n’ Easy για καφέ-τσάι σε άπειρες παραλλαγές και πιάτα βιολογικά και όχι μόνο, συναντάει το Crepa Crepa και τσακίζει μια γεμάτη με –ό,τι– θες κρέπα, περνάει από το (πρόσφατα ανακαινισμένο) Mommy’s για να πιει κοκτέιλ και να τσιμπήσει, κατηφορίζει στο μια σταλιά Launderette για ωραία ποτά ή και… αυγά καγιανά, πετάγεται για εξαιρετική μεσογειακή και ελληνική κουζίνα στο Μαγειρεύοντας τη Μεσόγειο, συχνά καταλήγει στο Il Postino για ιταλική κουζίνα σαν απ’ τα χέρια Ιταλίδας μάμα. Την αγαπάει την ιταλική γεύση το Κολωνάκι… Από τον καιρό του Casa di Pasta, που δεν υπάρχει πια, μέχρι σήμερα. Ο Κολωνακιώτης, κάτοικος ή περαστικός, θα πιει ένα ποτήρι κρασί στο Altro, θα γευτεί την ωραία πίτσα και τις πάστες της La Pasteria, θα ανηφορίσει στην Ξενοκράτους για να ευχαριστηθεί ιταλικά πιάτα στο Al Milanese –το καλοκαίρι ο υπέροχος κήπος γνωρίζει το αδιαχώρητο–, σε μεγάλες στιγμές θα πάει και στο Sale& Pepe για εξαιρετικά κρασιά από την τεράστια κάβα. Θα συνεχίσει με μακαρονάδες με θαλασσινά στο Codice Blue ή στο πιο καθημερινό και χορταστικό La Cantina.
Οι επιλογές δεν τελειώνουν
Το Κολωνάκι αγαπάει και τα asian, την αρχή είχε κάνει από παλιά με το Kiku, που πρόσφατα κι αυτό ανακαινίσθηκε για να αντιμετωπίσει μαζί με το άλλο «παλιό» Freud Oriental τα καινούργια και σούπερ κοσμικά Inbi και Coo. Όσο για ψάρι, η Φωκυλίδου φιλοξενεί ένα από τα καλύτερα ψαροεστιατόρια της Αθήνας, τον περίφημο Παπαδάκη, ενώ και το Sea Satin παλιότερα συνδύαζε ψάρι και χορούς πάνω στα τραπέζια. Οι κάτοικοι του Κολωνακίου έχουν τα δικά τους απλά, με ελληνικά μαγειρευτά και προσιτές τιμές στέκια. Τον ιστορικό Φιλίππου, που συγκεντρώνει χρόνια τώρα άσημους και διάσημους πάνω από ένα πιάτο λαχανοντολμάδες, το Οικείον με τη χαλαρή ατμόσφαιρα και το πανόραμα ελληνικής κουζίνας, την καινούργια Καβάτζα, όπου κανείς τρώει καλά με € 15, το Meat Bar για νόστιμα μπριζολάκια και άλλα της σχάρας, το Καλαμάκι Κολωνάκι για ένα γρήγορο (και ξενύχτικο) σουβλάκι-καλαμάκι. Αγαπημένα σημεία στο Κολωνάκι είναι ακόμα το 18 στη Σουηδίας –ίδιο κι απαράλλαχτο μέσα στο χρόνο, με θαμώνες πολιτικούς, δημοσιογράφους και παλιούς Κολωνακιώτες–, το με εξαιρετικά ελληνικά πιάτα Καφενείο στην Πλουτάρχου (παλιά και γνωστή η ιστορία με τα ντολμαδάκια της Μαρίκας Μητσοτάκη, που κάποτε έμενε από πάνω), το Grand Balcon στο ξενοδοχείο Lycabettus με την εξαιρετική θέα και το καλό του εστιατόριο, το T.G.I. Fridays –η νεολαία παίρνει burgers και chicken wings, οι κομψοί πιάτα από το healthy menu, όλοι μαζί πίνουν πολύχρωμα κοκτέιλς–, το Mai Tai στην Πλουτάρχου για after office ποτό, το καινούργιο Πbox στη Χάρητος που μαζεύει τον κόσμο για ένα σούπερ μεζέ του Χριστόφορου Πέσκια αλλά και για να κάνει socializing, τον Δημόκριτο, παλιά ταβέρνα από όπου έχει περάσει όλη η διανόηση της Αθήνας, το Φίλιον, το καφέ της Σκουφά που για τους παλιούς είναι απλά το Dolce, το Everest, φυσικά, για σάντουιτς, καφέ, γλυκό, τυρόπιτα, κλασικό σημείο ραντεβού σχεδόν όλο το 24ωρο.
20°
