σ’ ευχαριστώ για την επιστολή σου και την πρόταση να καθίσουμε μαζί στο τραπέζι του διαλόγου, σέβομαι την προσωπική σου ιστορία, θα μου επιτρέψεις όμως να είμαι ειλικρινής και όχι τυπικός στην απάντησή μου.
Όπως πληροφορήθηκα, ανάλογη επιστολή έστειλες σε πρόσωπα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Κάλεσες, μάλιστα, σε αυτόν τον διάλογο ακόμη και πολιτικούς που μετέχουν σήμερα στην κυβέρνηση. Δεν αντιλαμβάνομαι πως οι άνθρωποι που έχουν αντικειμενική πολιτική ευθύνη (και ορισμένοι από αυτούς και προσωπική ευθύνη) για την κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα, θα είναι χρήσιμοι σε έναν διάλογο για τις λύσεις που απαιτούνται.
Εκτός, αν ο διάλογος έχει τίτλο «τα λάθη που κάναμε», «όλα αυτά που δεν τολμήσαμε», «οι συντεχνίες που προστατεύσαμε».
Η χώρα δεν μπορεί να σωθεί από μια κάστα προνομιούχων που «σήμερα» επιχειρεί μέσα από μια «συντηρητική» κυβέρνηση, «αύριο» από μια «προοδευτική» και «μεθαύριο» από μια «εναλλακτική». Μια κάστα που μπορεί να χρησιμοποιεί «αριστερά» ή «δεξιά» συνθήματα αλλά τελικά το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η διατήρηση των προνομίων της και η εξυπηρέτηση των «δικών της παιδιών».
Θα μου επιτρέψεις και μια άλλη σημαντική ένσταση. Ο διάλογος με αφηρημένες και γενικές έννοιες όπως «ανάπτυξη», «παραγωγικότητα», «δημοκρατία» είναι καλός για τη Βουλή των Εφήβων. Αυτό όμως που σήμερα χρειαζόμαστε είναι γενναίες αποφάσεις, τολμηρές προοδευτικές λύσεις, συγκρούσεις με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που κρατούν γονατισμένη την κοινωνία και όχι ευχολόγια που όλους μας βρίσκουν σύμφωνους ακριβώς γιατί δεν λένε κάτι συγκεκριμένο.
Η ανασυγκρότηση της «κεντροαριστεράς» ή η ανασυγκρότηση της «κεντροδεξιάς» που κάποιοι συζητούν, με «παλιά φθαρμένα υλικά», τι άλλο έχει να προσφέρει στον τόπο, πέρα από την σωτηρία του παλιού πολιτικού συστήματος;
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας που έχει δοκιμαστεί κι έχει αποτύχει, θα πρέπει ίσως να σκεφθεί ότι η ανώτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία, είναι η συνταξιοδότησή του. Η χώρα δεν θα σωθεί αν δεν μπουν νέοι άνθρωποι στο «κάστρο». Άνθρωποι με γνώση, θάρρος, όραμα.
Το Ποτάμι πιστεύει στον διάλογο, πιστεύει στις μικρές και μεγάλες συμμαχίες, πιστεύει στην συνωμοσία του καλού, όμως όλα αυτά δεν μπορούν να έχουν πρωταγωνιστές αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στο ναυάγιο ή αυτούς που δεν κατάφεραν να το αποτρέψουν, παρότι τους δόθηκε η ευκαιρία.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις νέες δυνάμεις, τους δημιουργικούς ανθρώπους, τους παραγκωνισμένους από τους κομματικούς στρατούς πολίτες, αυτούς που έχουν βασανιστεί από τα συνεχόμενα λάθη του παλιού πολιτικού δυναμικού, να βρουν τις προοδευτικές λύσεις που έχει ανάγκη η χώρα.
Η αίσθηση μου είναι ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα…
«Βλέποντας τη σπουδαία δουλειά που γίνεται σε αυτές δομές, θα έλεγα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν για μένα ένα δώρο Χριστουγέννων» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
11°
