Ξέρω πως είναι πολύ νωρίς και ξέρω πως το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αστείρευτο, αλλά νομίζω πως με ασφάλεια μπορώ να ανακηρύξω τον συμπολίτη που βλέπετε στην φωτογραφία σε Εκπαιδευτικό της Χρονιάς για το 2019. Δυστυχώς δεν βλέπουμε το πρόσωπο του και έτσι η ταυτότητα του μάλλον θα παραμείνει ένα μυστήριο για τους περισσότερους από εμάς, αλλά όχι απ’ όλους, καθώς κάποιοι από τους συναδέλφους του, κάποιοι από τους «λειτουργούς της εκπαίδευσης» που απόλαυσαν από κοντά τη δράση του, σίγουρα θα τον ξέρουν.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης και πορείας εκπαιδευτικών που αν δεν κάνω λάθος είχε ως απαίτηση τον διορισμό και σίγουρα έγινε την ημέρα που το λεκανοπέδιο στέναξε από την απορρύθμιση της κυκλοφορίας που επιμελήθηκε η Ελληνική η Αστυνομία. Το πώς είναι δυνατόν να διαδηλώνεις ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ να προσληφθείς, δεν το γνωρίζω καθώς ουδέποτε υπήρξε η πιθανότητα να προσληφθώ στο δημόσιο (παρότι θα το ήθελα). Το γιατί το κάνεις μια ημέρα που οι συμπολίτες σου έχουν ήδη βασανιστεί αρκετά στην κίνηση, επίσης δεν το γνωρίζω καθώς ουδέποτε υπήρξα σαδιστής-εργατοπατέρας. Αυτό που με βεβαιότητα ξέρω είναι πως αν η συγκέντρωση και η πορεία δεν είχαν γίνει δεν θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τον σπουδαίο αυτόν εκπαιδευτικό να ποδοπατά με ψυχοπαθολογική μανία το στεφάνι που πριν λίγες ώρες ειχε καταθέσει η Άνγκελα η Μέρκελ στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Δεν θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της αφοσίωσης που έχουν οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί στο λειτούργημα τους και δεν θα είχαμε κάποιον να βραβεύσουμε ως Εκπαιδευτικό της Χρονιάς.
Επειδή κάποιοι από εσάς μπορεί να αναρωτιέστε, να εξηγήσω πως το συγκεκριμένο βραβείο δίνεται επειδή ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός κατάφερε όχι μόνο να ξεχωρίσει από τους συναδέλφους του, αλλά και να τους περιγράψει, καθώς κανείς από τους δεκάδες «εκπαιδευτικούς λειτουργούς» που απαιτούσαν να τους δοθεί η δυνατότητα να διδάξουν μαθητές, δεν φάνηκε να ενοχλείται από τον αγωνιστή συνάδελφο. Η απροθυμία τους να τον εμποδίσουν να εκφράσει την αγωνιστική του ορμή φυσικά και τιμά το συνδικαλιστικό κίνημα ενώ ταυτόχρονα δείχνει ποια ακριβώς είναι η σύγχρονη του έκφραση (χτες, σε αντίστοιχη συγκέντρωση, οι «λειτουργοί της εκπαίδευσης» επιχείρησαν να τουμπάρουν μια κλούβα).
Όπως και να έχει, εγώ ελπίζω να μάθουμε ποιός είναι ο αγωνιστής αυτός «λειτουργός της εκπαίδευσης» και ακόμα περισσότερο ελπίζω να γίνει δεκτή η απαίτηση του και να προσληφθεί. Έτσι, πέραν της εξασφάλισης που θα έχει για το υπόλοιπο του βίου του, θα αποκτήσει και τη δυνατότητα να διδάξει στα παιδιά των συμπολιτών του όλα αυτά που πρέπει να γνωρίζουν προκειμένου να έχουν μια κάποια ελπίδα επιβίωσης στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Νταηλίκι, μανία καταστροφής, ντου και απαιτήσεις. Για όλα και από όλους. Και μπράβο του.
12°
