Δεν είναι για να σπάμε πλάκα με όλα αυτά τα μιλιτέρ συνολάκια που φοριούνται τον τελευταίο καιρό ως συμπληρώματα ιδεολογικής και κοινωνιολογικής τροφής. Από τις στολές παραλλαγής των συγκυβερνώντων –που έδωσαν αφορμές για χαλαρά σχόλια περί εφηβικών απωθημένων και κατασκευές χιουμοριστικών memes– μέχρι την επιχείρηση «ανύψωσης του ηθικού των ενστόλων», την πρωθυπουργική εμφάνιση στην εκπομπή για τις Ένοπλες Δυνάμεις του κρατικού τηλεοπτικού σταθμού και τις δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας περί «λαού και στρατού ενωμένου» η απόσταση είναι πάρα πολύ μεγάλη. Και όχι σπαρμένη με συνθήματα ειρήνης από αυτά που υπηρέτησαν με πείσμα και θυσίες πολλά από τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.
Μπορεί, σε πολιτικό επίπεδο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αυτές οι δηλώσεις να πιστώνονται ως αναγκαία κόστη της συγκυβέρνησης, αλλά τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι τόσο «λογιστικά εξηγήσιμα» όσο φαίνονται. Γιατί υπάρχει και η άλλη, η ιδεολογική ανάγνωση, σε σχέση με τον ακατάπαυστο τακτικισμό στους επικοινωνιακούς χειρισμούς. Είναι περισσότερο από δεδομένο ότι ένα από τα βασικά επιχειρήματα του αντιμνημονιακού λόγου έχει πάψει να ισχύει. Οι «κακοί ξένοι» συνεχίσουν να περνούν αυτά που επιδιώκουν στον σύγχρονο ζητιάνο, που είναι η Ελλάδα καθώς δεν υπάρχει δανειστής που δεν θα εξασφαλίσει πρώτα ότι αυτός που του ζητάει λεφτά δεν θα ξαναχρεωθεί.
Καταρρέει, επίσης, ως αναποτελεσματική, και η ρητορική εναντίον του έτερου εχθρού, του συστήματος των ελληνικών ΜΜΕ και του «κατεστημένου» του, καθώς το μόνο που αφήνει πίσω του το μεγάλο ξεκαθάρισμα είναι στρατιές ανέργων ανθρώπων του Τύπου αλλά και υπόνοιες για το χτίσιμο μιας νέας επιχειρηματικής νομενκλατούρας των media αγνώστων προθέσεων.
Χαμένη στα μάτια της κοινής γνώμης και άρα των ψηφοφόρων θεωρείται και η «μάχη ενάντια στο παλιό». Αποκαλύψεις για τη δράση μιας νέας γενιάς golden boys με συγκλονιστικούς μισθούς και κινήσεις απελπισίας με τρομερές αυξήσεις στους εαυτούς τους και διάφορα άλλα. Όλα αυτά δεν προσπερνιούνται εύκολα από την ίδια κοινή γνώμη, που είναι περισσότερο γνωστή για την τιμωρητική της στάση. Κάτι που διαφαίνεται στις δημοσκοπήσεις με το μεγάλο προβάδισμα που αυτές δίνουν στη Ν.Δ.
Οι όποιες θετικές προθέσεις και αν υποκινούσαν τη δημιουργία αυτών των μετώπων από την πλευρά της κυβέρνησης σε ιδεολογικό επίπεδο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες στο οικονομικό και άρα στο βιοτικό επίπεδο όλων των κοινωνικών τάξεων και, κατά κύριο λόγο, της μεσαίας τάξης που καταδικάζεται μέρα με την ημέρα στην εισοδηματική απογύμνωση, την παραγωγική αποδυνάμωση και την απομόνωση.
Και έρχεται τώρα ένα νέο μεγάλο μέτωπο επικοινωνιακών επιδόσεων. Αυτό της εθνικοπατριωτικής συσπείρωσης. «Όταν ο λαός και ο στρατός είναι ενωμένοι κανείς δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει» είπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας από τη Θάσο. Παράλληλα με όλα όσα «στρατιωτικά» βήματα που παρατηρούμε να γίνονται αυτές τις ημέρες. «Αρετή και Τόλμη» στην ΕΡΤ, μετά τη μετάδοση της κυριακάτικης λειτουργίας και διάφορα άλλα.
Ο κοινωνικός ιστός που τόσο έχει υποφέρει έχει ακόμα κάποια επικοινωνιακά περιθώρια για να επανασυνδεθεί. Και είναι αυτά της «πατρίδας» και της κατασκευής νέων εχθρών. Υπαρκτών και ανύπαρκτων. Είναι η «χακί» λογική που επιχειρείται. Αυτά που αντικειμενικώς συνδέουν τις κοινωνίες σε ιστορικές περιόδους μεγάλων ανωμαλιών. Πατρίς, θρησκεία κ.λπ. Για την οικογένεια μένουν κάποια θέματα ανοιχτά που δεν αγγίζονται ακόμα. Όπως η άνεργη μάνα, ο άνεργος πατέρας, η σύνταξη των παππούδων και άλλα εθνικώς αδιάφορα…
