Δυστυχώς οι περισσότεροι φίλοι μου, συνομήλικοι και μη, βρίσκονται σε έξαρση πατριωτισμού, αντικαπιταλισμού(;) και αντιευρωπαϊσμού. Η ψευδαίσθηση πως το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα των τελευταιων δεκαετιών στην Ελλάδα θα τιμωρηθεί με μια έξοδο από την Ευρώπη, με τη δραχμή ή οποιαδήποτε άλλη απομονωτική κίνηση, φαινομενικά επικρατεί όπως και η πλασματική και άδικη ταύτιση όσων δεν επιθυμούν ρήξη με την Ευρώπη με προδότες του έθνους, δοσίλογους, βολεμένους, πλούσιους και άλλα παρόμοια. Η ίδια αυτή ταύτιση οδηγεί πολλούς να θεωρούν την ίδια την A.V. καθεστωτική (ενώ στην πραγματικότητα είναι το αντίθετο) και να δικαιολογούν το σχετικά πρόσφατο εμπρησμό της.
Προσωπικά είμαι με τον Πύρρο Δήμα και όχι με τη Χρυσή Αυγή η οποία κατηγορώντας για όλα τους ξένους κάνει απλά τη δουλειά της ως ναζιστική/ακροδεξιά οργάνωση. Δεν είναι τυχαίο που η φανατικά αντιευρωπαϊκή ρητορική των αντιμνημονιακών βάζει στην ίδια θέση τον ευρύ και αγανακτισμένο κόσμο (που σε γενικές γραμμές είναι σχετικά προοδευτικός) με τους ακροδεξιούς και τους εθνικιστές.
Η αλήθεια είναι πως και χωρίς ευρώ πάλι καπιταλισμό θα έχουμε και μάλιστα πιο άγριο. Γιατί στην πραγματικότητα άλλο πράγμα το ευρωπαϊκό μας μέλλον (που δίκαια μας ανήκει) και άλλο οι ανίκανοι ή μέτριοι πολιτικοί και το πολυέξοδο και πελατειακό κράτος που έχουμε επιτρέψει να γιγαντωθεί τόσα χρόνια.
Αν είχαμε ήδη προβεί σε μεταρρυθμίσεις που θα άλλαζαν το σκηνικό, θα ήμασταν σε καλύτερη θέση. Δεν το κάναμε όμως εν μέσω διχασμού, οπότε ακόμα και αν υπερισχύσει το ΝΑΙ αυτές οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν αλλιώς θα τρέχουμε συνεχώς να προλάβουμε τόκους και νέες συμφωνίες. Υπέρ των μεταρρυθμίσεων αυτών δεν είναι δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση και όσοι υπόσχονται μέσω αυτής ένα καλύτερο αύριο, ενώ τα ελάχιστα που κατάφερε η προηγούμενη αναιρέθηκαν.
Ανάμεσα στους πιο καλοπροαίρετους υπερασπιστές του ΟΧΙ βρίσκονται πολυάριθμοι φανατικοί κάθε είδους, άνθρωποι φασίζουσας νοοτροπίας, οι οποίοι ονειρεύονται μια Ελλάδα μακριά από τις βασικές ευρωπαϊκές αξίες όπως η ανεξιθρησκεία, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, των αναπήρων (ακόμη και των ζώων), η συνεργασία των κρατών και η ε,λεύθερη διακίνηση ανθρώπων και ιδεών, ο έλεγχος των ρύπων και η προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ. Ανάμεσά τους επίσης βρίσκονται και κάποιοι πραγματικά πλούσιοι που καραδοκούν να κερδοσκοπήσουν.
Έχω όμως ακόμα ελπίδες διότι αυτοί που φωνάζουν ακούγονται περισσότερο από τους λογικούς και τους μετριοπαθείς οι οποίοι πλειοψηφούν χωρίς επαναστατικές φανφάρες, εμβατήρια και σημαίες. Εξάλλου ποτέ δεν είναι αργά να ψηφίσει κανείς με λογική και όχι με οπαδικότητα.
*Ο Νικήτας Κλιντ είναι καλλιτέχνης της hip - hop σκηνής
