Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για το κλειστό φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ
Γιατί πάμε κάθε μέρα στη δουλειά; Δεν είναι μόνο επειδή μας αρέσει (αν μας αρέσει) η δουλειά μας. Όσο κι αν μας αρέσει κάτι, ακόμα κι αν το αγαπάμε βαθιά, υπάρχουν κάποιες μέρες που δεν θέλουμε να το κάνουμε. Μ’ αρέσει πολύ να παίζω στο Playstation, αλλά υπάρχουν και μέρες που βαριέμαι. Στη δουλειά όμως, θα πάω κάθε μέρα. Και ο λόγος είναι ότι αν αρχίσω να μην πηγαίνω όποτε βαριέμαι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μείνω χωρίς δουλειά. Για τον ίδιο λόγο (και υποθέτω και οι περισσότεροι από σας), προσπαθώ να είμαι καλός στη δουλειά μου. Δεν τα καταφέρνω πάντα, υπάρχουν περίοδοι που είμαι σε φόρμα και άλλοι που δεν είμαι, αλλά πάντα προσπαθώ. Γιατί η δουλειά μου ελέγχεται.
Αν η δουλειά μου δεν ελεγχόταν κι αν δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να τη χάσω, είναι πολύ πιθανόν και να πήγαινα όποτε μου κάνει κέφι και να μην είχα κανέναν καημό να είμαι καλός σ’ αυτήν. Θα έκανα μόνο τα απολύτως απαραίτητα και σε κάθε ευκαιρία δεν θα έκανα ούτε αυτά. Φυσικά μπορεί να ήμουν ένας ιδιαιτέρως φιλότιμος άνθρωπος και ακόμα κι υπό αυτές τις συνθήκες να προσπαθούσα και να ήμουν συνεπής, αλλά είναι πολύ πιθανόν και να μην ήμουν. Και σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν θα άλλαζε κάτι στην εργασιακή μου κατάσταση ή τη μισθοδοσία μου. Πλην του φιλότιμου μου, κίνητρο για να είμαι καλός στη δουλειά μου δεν θα είχα κανένα.
Όλα όσα έγιναν με το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ
Όλα αυτά τα γράφω για να πω ότι είναι εντελώς άσκοπο να προσπαθήσει κανείς να βρει ποιος έφταιξε και το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ έμεινε χτες κλειστό, με αποτέλεσμα να σκάσει ο Άδωνις ο Γεωργιάδης με κλειδαρά για να το ανοίξει. Δεν έχει σημασία αν οι τρεις φαρμακοποιοί στ’ αλήθεια αρρώστησαν ταυτοχρόνως και δεν μπήκαν στον κόπο να ειδοποιήσουν την υπηρεσία ή αν την ειδοποίησαν και η υπηρεσία αδιαφόρησε. Δεν έχει σημασία ούτε αν έκαναν κοπάνα, χωρίς πρώτα να έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους, ώστε να μην την κάνουν μαζί. Και δεν έχει σημασία γιατί ό,τι από τα παραπάνω κι αν συνέβη, κανείς δεν πρόκειται να υποστεί καμία συνέπεια και σίγουρα όχι τη συνέπεια που αξίζει σε κάποιον που γίνεται αιτία για να μείνει κλειστό ένα φαρμακείο το οποίο είναι η μοναδική πηγή φαρμάκων για βαριά ασθενείς.
Οι φαρμακοποιοί και οι υπάλληλοι του ΕΟΠΥ δεν έχουν κανένα απολύτως κίνητρο ώστε να είναι συνεπείς στη δουλειά τους
Έτσι κι αλλιώς, στην πραγματικότητα δεν φταίνε ούτε οι φαρμακοποιοί ούτε η υπηρεσία. Η ευθύνη βρίσκεται σε ένα σύνταγμα το οποίο σχεδόν αποκλείει οποιαδήποτε απόλυση δημοσίου υπαλλήλου και μια νομοθεσία που κάνει τις όποιες απολύσεις προβλέπονται πρακτικά αδύνατες. Οι φαρμακοποιοί και οι υπάλληλοι της υπηρεσίας (και κάθε δημόσιας υπηρεσίας) δεν έχουν κανένα απολύτως κίνητρο ώστε να είναι συνεπείς στη δουλειά τους και πολύ περισσότερο δεν έχουν κανένα κίνητρο να ξεχωρίσουν σ’ αυτή. Είτε είναι φιλότιμοι δουλευταράδες είτε είναι αφιλότιμοι τεμπέληδες, στο τέλος κάθε μήνα στον τραπεζικό τους λογαριασμό θα βρίσκουν το ίδιο ποσό.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ δεν έμεινε χτες κλειστό επειδή δεν πήγαν οι τρεις φαρμακοποιοί. Το φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ έμεινε κλειστό επειδή στο σύνταγμα και τη νομοθεσία της χώρας του εργατικότερου λαού του κόσμου είναι θεσμοθετημένη η προστασία της τεμπελιάς και της ανευθυνότητας. Και μπράβο τους.
13°
